Reviews for Writings in the philosophy of culture

The average rating for Writings in the philosophy of culture based on 2 reviews is 2.5 stars.

Review # 1 was written on 2015-10-01 00:00:00 Rawle Gordon Κατά τη γνώμη μου, το έργο του Κορνήλιου Καστοριάδη θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία. Βέβαια αυτό θα ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με το ρόλο του υπάρχοντος εκπαιδευτικού συστήματος. Πρόκειται πάντως για έναν από τους μεγαλύτερους στοχαστές που έβγαλε η χώρα μας και είναι κρίμα να χάνεται στη λήθη. Είναι τρομακτικό το πόσο λίγοι γνωρίζουν έστω κάτι από το έργο του. Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι μια συλλογή ομιλιών του κυρίως, από τα τέλη της δεκαετίας του 80 μέχρι αρχές 90. Για να πω την αλήθεια μου το πρώτο μέρος με δυσκόλεψε αρκετά. Είναι γεγονός ότι η γλώσσα του είναι κάπως απαιτητική. Το δεύτερο μέρος όμως με καθήλωσε. Απλές αλήθειες που σε σοκάρουν όταν τις βλέπεις ωμά διατυπωμένες. Γιατί μπορεί να τις γνωρίζεις, όμως βλέποντάς τις "χακάρεται" το σύστημα ασφαλείας του μυαλού σου που έχει φροντίσει να τις απομονώσει και ελεύθερες πια, μπορούν να σε αγγίξουν (μήπως να σε κοπανήσουν στον τοίχο καλύτερα;). Παραφράζοντας ένα απόσπασμα του βιβλίου, "η κοινωνία φαίνεται ανίκανη πλέον να παράγει ή έστω να ανεχτεί ανθρώπους σαν τον Καστοριάδη" και εύχομαι οι ιδέες του να παραμείνουν ζωντανές μέσα από την μεταξύ μας διάδοση.

Review # 2 was written on 2020-07-16 00:00:00 Ross Kirk Where Castoriadis accuses others of an abdication of self and creativity, he engages in a flight into a phantasy of phantasies abdicating from contingency and responsibility to the other. Ultimately, Castoriadis fails in the self-awareness that defines his autonomy forever adrift in his crisis of alienation from marxism, thus rendering whatever insights within this text null and void. If you wish to read this, I encourage you to instead read Adorno on enlightenment and dialectics and Bergson's works on philosophy of mind. Further, Castoriadis engages in the folly of western philosophical contingency that is the twin poles of Athens and Jerusalem. Castoriadis mires himself in a Hellenic chauvinism in opposition to "Hebraic-Christian" social imaginary that generated whole cloth from the anthropologically and historically unsound Moses and Monotheism. To paraphrase a man and method, I'm sure the author would have found "monstrous": no investigation, no right to speak. An absolute Law invested in an absolute deity is unfounded given even the most cursory research of both Temple periods of Judaism which were rich with competing heresies where the justness and correct application of the law were hotly debated. There also is no excuse not to have engaged with modern Jewish ontotheological thought from writers such as Buber and Levinas.