Reviews for The Informer

The average rating for The Informer based on 2 reviews is 4 stars.

Review # 1 was written on 2020-11-28 00:00:00 Jeremy Bright Μια μικρή αφήγηση λίγων σελίδων που θα μπορούσε να διευρυνθεί σε πολλούς τόμους σχετικά με την ύπαρξη αναρχικών ή επαναστατικών κινημάτων, το 1906 όπου και θεωρούνταν ταυτόσημα σαν έννοιες και σαν πολιτικές, παραπολιτικές, τρομοκρατικές και αντιστασιακές πράξεις ενάντια στην αστική και αριστοκρατική ευζωία, δλδ στα ανώτερα κλιμάκια της ίδιας της κοινωνίας που υποτίθεται πως έπρεπε να ανατραπούν. Ο Κόνραντ γενικότερα μελετά και αξιοποιεί με εμβρίθεια το ενημερωμένο του ενδιαφέρον σχετικά με τις περίπλοκες και αντιφατικές σχέσεις μεταξύ αντίπαλων πολιτικών θέσεων εικονικά και πλασματικά. Το οξύμωρο των σχέσεων μεταξύ αστυνομίας, κυβερνητικών στελεχών και αναρχικών. Ανάμεσα σε αυτές τις επαναστατημένες προδοσίες στο πλαίσιο της έννομης και παράνομης τάξης κάποιας χώρας υπεισέρχεται με μεγάλη επιτυχία και ο παράγοντας του ανταγωνισμού μεταξύ ξένων υπηρεσιών πληροφόρησης ή παραπληροφόρησης. Στο περιεκτικό του έργο « ο Πληροφοριοδότης», ενσωματώνονται όλα τα παραπάνω ανακατεμένα με αρκετό πάθος, πολύ έρωτα και πράξεις μιας ομάδας αναρχικών η οποία επιδιώκει τον γενικό σεβασμό κάτι που η παντιέρα του αναρχισμού περιφρονούσε, επίσης, σχετίζονται και με επιχειρηματικές δραστηριότητες -μέσα απο τον αγώνα- προς μίμηση της αστικής τάξης που υποτίθεται πως πρέπει να ανατρέψουν έστω θεωρητικά. Μέσα σε αυτήν την πλήρη αντίφαση ο κύριος Χ στέλνεται στον αφηγητή ως παράδειγμα ενός «συλλέκτη χαρακτήρων» απο κάποιον φίλο του στο Παρίσι. Ο ανώνυμος Άγγλος αφηγητής μας συλλέγει αντίκες με πολλή ζέση και δέχεται με πολύ ενθουσιασμό αρχικά έναν επισκέπτη, τον κ. Χ συστημένο απο τον παριζιάνο φίλο του ως συνάδελφο συλλέκτη - άλλου είδους πέρα απο υλικά πολύτιμα στο χρόνο- μα στην πορεία ξετυλίγεται και ο άλλος του ορθολογικός προσδιορισμός ως ένας αναρχικός bon viveur. Ένας αριστοκράτης κατάσκοπος που έρχεται να αποκαλύψει στην αρχική ομάδα αναρχικών τον πληροφοριοδότη που κινείται μέσα στους επαναστάτες και κάνει όλες τις κινήσεις τους να είναι εντέλει σχεδιασμένες απο την αστυνομία. Ένα αλληγορικά υπέροχο ρεαλιστικό αφήγημα με πολλά παρακλάδια πληροφοριών γενικά και ειδικά. Τα πρόσωπα που πρωταγωνιστούν είναι αρκετά ώστε να καλύψουν το μεγαλείο της πένας του Κόνραντ σε μορφή αφηγηματικής νουβέλας 1. ένας ανώνυμος αγγλός αφηγητής - συλλέκτης κινεζικών μπρούντζινων και πορσελάνινων δημιουργημάτων. 2. κ. Χ ένας αναρχικός, «συλλέκτης προσωπικοτήτων », συγγραφέας και bon viveur 3. η Δεσποινίς ερασιτέχνης - μια αναρχική συμπατριώτρια μεσαίας τάξης που παραληρεί απο έρωτα!.. 4. Ο Σεβρίν, εραστής της δεσποινίδος και πεφωτισμένος αναρχικός. 5. Ο Χορν καλλιτέχνης, χαράκτης και αναρχικός Καλή ανάγνωση. Πολλούς ασπασμούς.

Review # 2 was written on 2017-01-26 00:00:00 Trent Adams Θέλετε την αλήθεια; Ευχαριστήθηκα πάρα πολύ τη νουβέλα, ο Κόνραντ φέτος αποδεικνύεται ο αγαπημένος μου παραμυθάς! Ωστόσο με δυσκόλεψε πάρα πολύ. Είναι αλληγορική και με έβαλε σε πολλές σκέψεις. Μου άρεσε πάρα πολύ ο προσδιορισμός γνωστού τύπου ανθρώπου, που έχουν παρουσιάσει πολλοί και μεγάλοι συγγραφείς, με τους πλέον ειδικούς Στεντάλ, Μπαλζάκ, Μωμ. Τον ονομάζει συλλέκτη γνωριμιών! Και δε δίνει απλά την ονομασία αλλά και τα χαρακτηριστικά του είδους αυτού, με τον τρόπο που θα μιλάγαμε για τα γνωρίσματα κάποιου επαγγελματία και όχι με τη γλαφυρότητα των αβαντάζ και ντεσαβαντάζ κάποιου. Μια πολύ ενδιαφέρουσα εικόνα που εγείρει πολλά και πολλών ειδών ερωτήματα, είναι για τους ιθύνοντες πίσω από οποιαδήποτε συμπαράταξη και δη των αναρχικών. Παρουσιάζει ένα ουσιαστικό και κεντρικό θύτη, ως διανοούμενο και μετρ της ευγλωττίας όσο και καλοζωισμένο. Αν το δούμε σωστά το θέμα, οι πραγματικοί αυθεντικοί διανοούμενοι είτε δεν εμπλέκονται ποτέ στο χώρο της πολιτικής, είτε σπεύδουν να φύγουν. Επομένως ο χώρος αυτός του κοινωνικού αναβρασμού που είναι κατακριτέος αλλά παρόλ' αυτά ανόθευτος και τηρεί τη σύμβαση με τη στρατηγική και όχι με τους τακτικισμούς κάλλιστα μπορεί να κρύβει ως εκφραστές της προπαγάνδας ή ακόμη και της οργάνωσης εκείνους που βλέπουν πέρα απ' το μπροστά. Δυστυχές, τρομακτικό, αλλά αφήνει πολλά ερωτηματικά. Παράλληλα, κάποιος μας έχει πείσει να ταυτίζουμε την αναρχία, όπως και την αριστερά ( που είναι 100% λάθος ) με την ενοχική χρήση οποιουδήποτε αγαθού χαρακτηρίζεται πολυτέλεια. Το γκρεμίζει αυτό ο Κόνραντ! Και τον χαίρομαι γι' αυτό. Σου λέει μα είναι ο κόπος μου, δεν τα κλεψα, δε σκότωσα, δεν είναι τόκοι, τα κέρδισα. Άλλη ενδιαφέρουσα ιδέα, γοητευτική και όμως τρομακτική. Βλέπουμε ένα κείμενο που χαρακτηρίζεται κοφτερό, επικίνδυνο για τις ιδέες του και όμως γίνεται της μόδας μέσω ενός καλού πλασαρίσματος, πχ ένα ενδιαφέρον με μια ενδιαφέρουσα επιφατική πλοκή που είναι μόνο το όχημα, για να περάσει ιδέες που μπορεί να απαξιώνουμε, αλλά στην πραγματικότητα κάπου, κάποιες σκαλώνουν μέσα μας. Σε ποιούς εμπιστευόμαστε την κουλτούρα μας; Ποιοί είναι εκείνοι που γράφουν για 'μας; Ποιοί είναι εκείνοι που προωθούν αυτό το είδος γραφής, ως ανώτερη τέχνη ή ως καλύτερη διασκέδαση; Ποιά τα κριτήρια μας; Η γοητευτική επικινδυνότητα; Το διαφορετικό; Τί; Μια ωραία εικόνα που θα ήθελα να είναι αληθινή, του Νόμου που αναχαιτίζει και κατατροπώνει χωρίς να προσπαθεί πάντα να δρέψει δημοσιότητα αλλά με ένα σιωπηλό αγώνα που αυτό προάγει την πίστη στο Νόμο, στο Δίκαιο, στο Μη Εγκληματικό. Τέλος, ο Αναρχικός κι ο Μη Αναρχικός, δώστε του όποιο πολιτικό προσδιορισμό θέλετε. Δεν μπορεί μόνο ο ένας να είναι φανατισμένος. Και οι δύο μπορούν! Αυτονόητο; Ναι φυσικά. Αλλά... το δίνει όμορφα ο Κόνραντ ;) Και κλείνοντας, ποιό λόγο θα μπορούσε να έχει ένα συναίσθημα σαν τον έρωτα σε όλα αυτά; Θα μπορούσε να ταξιδέψει τα ιδανικά στα οποία πιστεύουμε ή ακόμη και να καταποντιστεί επειδή τα αντιμάχεται; Επίσης, ποιός μας είπε πως η Αναρχία αποτελεί φαγάκι του πληβείου; :) :) :) 4 STARS