Reviews for Rape Upon Rape Or The Justice Caught In His Own Trap, A Comedy

The average rating for Rape Upon Rape Or The Justice Caught In His Own Trap, A Comedy based on 2 reviews is 2.5 stars.

Review # 1 was written on 2020-12-03 00:00:00 Erin E Nowjack This play is so good, it is not merely a masterpiece: it is a mystery. The two protagonists are alternately noble and petty, wise and foolish, and yet they never seem inconsistent or self-contradictory because Shakespeare--here is the mystery--consistently maintains a tone that is paradoxically both ironic and heroic. Part of it is the language, which shifts seamlessly from mellifluous monologues adorned with cosmic imagery (comparing Anthony and Cleopatra to continents, stars,etc.) to the most modern-sounding, most casual and wittiest dialogue of Shakespeare's career. Part of it is the larger-than-life characterization which transforms each vicious and pathetic absurdity into a privilege of the lovers' protean magnificence--as undeniable and unquestionable as the sovreign acts of Olympian gods. Whatever the reason, this play makes me laugh and cry and leaves me with a deep spiritual reverence for the possibilities of the human heart. I wrote the paragraph above two and a half years ago, and it still reflects my opinion of the play. This time through, though, I was particularly struck by how much the voices of the military subordinates and servants--Enobarbus and Charmion, Ventidius and Alexis, and many others, including even unnamed messengers and soldiers--contribute to this double movement of the ironic and heroic, celebrating the leaders' mythic qualities but also commenting on their great flaws. Enobarbus--with his loyal (albeit amused) appreciation, his disillusioned betrayal, and his subsequent death from what can best be described as a broken heart--is central to this aspect of the play.

Review # 2 was written on 2015-07-09 00:00:00 Lesley Dinoff The Tragedie of Antony and Cleopatra = Antony and Cleopatra, William Shakespeare The plot is based on Thomas North's translation of Plutarch's Lives and follows the relationship between Cleopatra and Mark Antony from the time of the Sicilian revolt to Cleopatra's suicide during the Final War of the Roman Republic. The major antagonist is Octavius Caesar, one of Antony's fellow triumvirs of the Second Triumvirate and the first emperor of the Roman Empire. The tragedy is mainly set in Rome and Egypt and is characterized by swift shifts in geographical location and linguistic register as it alternates between sensual, imaginative Alexandria and a more pragmatic, austere Rome. تاریخ نخستین خوانش: ماه جولای سال 1984میلادی عنوان: آنتونی و کلئوپاترا؛ نویسنده: ویلیام شکسپیر؛ مترجم: علاالدین پازارگادی؛ نمایشنامه غم انگیز آنتونی و کلئوپاترا؛ تهران، بنگاه ترجمه، 1334؛ چاپ دیگر 1359؛ چاپ دیگر تهران، علمی فرهنگی، 1379، در 245ص؛ شابک 9789644452581؛ چاپ هفتم 1392؛ موضوع نمایشنامه های نویسندگان انگلیسی سده 16م عنوان: آنتونی و کلئوپاترا؛ نویسنده: ویلیام شکسپیر؛ مترجم: محمدعلی اسلامی ندوشن؛ تهران، یزدان، 1363؛ در 238ص؛ عنوان: آنتونی و کلئوپاترا؛ نویسنده: ویلیام شکسپیر؛ مترجم: هادی عادلپور؛ تهران، سمیر، 1392؛ در 527ص؛ شابک 9789642201068؛ عنوان: آنتونی و کلئوپاترا؛ نویسنده: ویلیام شکسپیر؛ مترجم: فرینوش رمضانی؛ تهران، نشر مرکز، 1393؛ در 58ص؛ شابک 9789642131655؛ نمایشنامه‌ ای عاشقانه، و تراژیک، «آنتونیوس و کلئوپاترا»؛ اثر «ویلیام شکسپیر» است؛ این نمایشنامه، «آنتونی» سردار بزرگ «رومی» را، همچون عاشقی دلباخته‌ تصویر می‌کند، که آنچنان در دام عشق «کلئوپاترا»، ملکه ی «مصر»، اسیر گشته، که «سلطنت»، و «لشکرکشی»، و مسئولیت‌های دیگر خود را، در مقام سرداری «رمی»، به هیچ می‌شمارد؛ اگرچه نخست برای سازش با همکار خود «قیصر اکتاویوس»، به «روم» بازمیگردد، و با خواهر او ازدواج میکند، اما عشق «کلئوپاترا»، بار دیگر باعث می‌شود، که همه چیز را ترک کند، و دوباره به «مصر» بازگردد؛ رقابت سیاسی بین دو سردار «رومی»، منجر به جنگ می‌شود، و «آنتونی» شکست می‌خورد، و خودکشی می‌کند؛ «کلئوپاترا» نیز، پس از مرگ دلداده ی خود، برای اینکه او را، در رکاب «قیصر اکتاویوس»، به اسارت، به «روم» نبرند، دست به خودکشی می‌زند؛ تاریخ بهنگام رسانی 13/10/1399هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی