Reviews for The Acharnians

The average rating for The Acharnians based on 2 reviews is 4 stars.

Review # 1 was written on 2020-03-14 00:00:00 Davis Woodbury The judgmental paragons who seek attention, the dubious folks of ill intention, will make all shorts of faulty claims but truth prevails and brakes all chains: Democracy and Peace match well, without them, everything goes to Hell! Avoid the demagogues, they always lie especially the ones who prophesy! Dicaeopolis is an Athenian citizen who has reached his limits. He's no longer able to withstand poverty, over-taxation, the waste of public money, the sycophants, the foreign mercenaries who ransacked his garlic and makes a life-changing decision. No more war with the Spartans for him. He is going to make a peace treaty with them. Ο Δικαιόπολις είναι ένας Αθηναίος πολίτης που έχει φτάσει στα όριά του. Δεν αντέχει άλλο τη φτώχεια, την υπερφορολόγηση, την κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος, τους συκοφάντες, τους ξένους μισθοφόρους που του άρπαξαν τα σκόρδα του, τους ατάλαντους καλλιτέχνες που προκαλούν ραγδαία πτώση της θερμοκρασίας με τα κρυόπλαστα έργα τους, τους ατελείωτους πολέμους με την Σπάρτη, τον γείτονά του τον Ευριπιδούλη που επειδή έγραψε εκειχάμου μερικές επιτυχημένες τραγωδίες καβάλησε το καλάμι (ή πιο σωστά το εκκύκλημα) και ξέχασε πως η μάνα του πουλούσε λαχανάκια στην αγορά για να τον μεγαλώσει, και αποφασίζει να πάρει τη ζωή του στα χέρια του. Αυτός μόνος θα κάνει συνθήκη ειρήνης με τους Σπαρτιάτες. Θα κρεμάσει την ασπίδα του πάνω από το τζάκι, θα αρχίσει να κάνει εμπόριο και θα γιορτάσει τα Λήναια, στα οποία τιμούσαν τον θεό Διόνυσο, με κοψίδια, κρασοκατάνυξη και θεκθ κι όποιοθ αντέκθ. Η συνθήκη ειρήνης, η σπονδή, καταφτάνει με τον Αμφίθεο σε τρία μπουκαλάκια κι ο Δικαιόπολις διαλέγει την μακρύτερη (με το συμπάθιο), την τριαντάχρονη. Τριάντα χρόνια ηρεμίας, ησυχίας και ευημερίας για το σπιτικό του. Αλλά οι περιπέτειες του ταλαίπωρου Αθηναίου πολίτη δεν σταματούν εκεί. Όταν οι ηλικιωμένοι Αχαρνείς μαθαίνουν για την πράξη του, αυτοί που πολέμησαν και έχασαν τα πάντα (εκτός από τα καμίνια τους στα οποία παρασκευάζουν κάρβουνα) από τις επιθέσεις των Σπαρτιατών, τον αρχίζουν στο πετροβολητό και δεν προτίθενται να ακούσουν κουβέντα, ώσπου ο Δικαιόπολις τους απειλεί πως έχει έναν συμπατριώτη τους σε ένα κοφίνι και θα τον σφάξει. Έτσι στανικά οι γέροντες Αχαρνείς θα συμφωνήσουν να τον ακούσουν και οι "Παρνάσιοι άνθρακες" θα γλιτώσουν από τη χατζάρα του Δικαιόπολι. Αλλά όσα πολλά κι ενδιαφέροντα κι αν τους λέει ο Δικαιόπολις κατά την απολογία του, καταφέρνει να πείσει μόνο το ημιχόριο Βου. Το ημιχόριο Α΄, σπεύδει να ζητήσει την συμπαράσταση του στρατηγού Λάμαχου που είναι ήρωας πολέμου κι όπου όλα πάνω του είναι καμωμένα από ηρωική στόφα. Έχει τη Γοργόνα σχεδιασμένη επάνω στη θήκη του σπαθιού του, ξέρει να βγάζει περίφημες πολεμικές ιαχές, έχει και κράνος με φτερά. Βέβαια δεν έτυχε ακόμα να πάει σε κάποια μάχη, αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες. Όταν η πατρίδα θα τον καλέσει στο καθήκον θα σπεύσει, αλλά από ένα παραπάτημα στη διαδρομή θα στραμπουλήξει τον αστράγαλό του, οπότε θα τον φέρουν πίσω σηκωτό. Δεν πειράζει. Σημασία έχει η πρόθεση. Υπάρχουν πολλές ακόμη ξεκαρδιστικές σκηνές στο έργο, μικρότερα επεισόδια με τις εμπορικές συναλλαγές του Δικαιόπολι και είναι πολλά τα αστεία που δυστυχώς χάνονται στη μετάφραση όπως για παράδειγμα ο Δερκέτης που παριστάνει τον τυφλό για να αποσπάσει κι αυτός μια σταλίτσα ειρήνης από το φλασκί του Δικαιόπολι. Δερκέτης σημαίνει Ανοιχτομάτης (αυτός που έχει οξύτατη όραση). Η μαγνητοσκοπημένη παράσταση που είδα (Εθνικό θέατρο, 2005) παράλληλα με την ανάγνωση του έργου ήταν εξαιρετικά επιτυχημένη και με βοήθησε να εκτιμήσω ακόμα περισσότερο το κείμενο. Αυτά λοιπόν είχα να πω για να ελαφρύνω το βαρύ κλίμα και να διασκεδάσω την αγωνία μου για τους δικούς μου γερο- Αχαρνείς (γονείς) που ελπίζω να ζήσουν πολλούς ειρηνικούς χειμώνες και ειρηνικά καλοκαίρια ακόμα. Κι αν κάνεις το θαύμα σου άγιε μου Διόνυσε κι όλα πάνε καλά και τη γλιτώσουνε, θα πάρω όλη την οικογένεια και θα πάμε το καλοκαίρι στην Επίδαυρο και θα βαστάμε κι από ένα ομοίωμα του θρησκευτικού σου συμβόλου στο χέρι (που για λόγους ευπρέπειας δεν θα το περιγράψω λεπτομερώς, αλλά θα φροντίσω να είναι μεγάλο και επαναφορτιζόμενο).

Review # 2 was written on 2017-11-10 00:00:00 Spencer Galvin The Peloponnesean War was a monstrosity Which sapped the strength of Hellas - an atrocity; So one can hardly blame Herr Aristophanes For viciously attacking the Democracy Which set Greece on this devastating policy (This bawdy work is thus a kind of prophecy).