Reviews for After Cognitivism: A Reassessment of Cognitive Science and Philosophy

The average rating for After Cognitivism: A Reassessment of Cognitive Science and Philosophy based on 2 reviews is 4 stars.

Review # 1 was written on 2016-12-09 00:00:00 Tim Gordon قبل از ریویو نجف دریابندری مقدمه ای بسیار عالی برای کتاب نوشته درباب تاریخچۀ روشنفکری در اروپا، و در انتهای این مقدمه بحثی جالب دارد درباب واژۀ فارسی "روشنفکری". متن را برای خودم اسکن کردم، چون جایی روی اینترنت پیدایش نکردم. لینک دانلودش را می گذارم برای دوستانی که علاقه دارند لینک دانلود ریویو ١. کتاب های فیزیک دبیرستان را به یاد دارید؟ همیشه وقتی راجع به یک پدیده صحبت می کردند (انعکاس نور، تخلیۀ الکتریکی، فشار هوا، سقوط اجسام) تنها به توصیف آن پدیده اکتفا نمی کردند، بلکه قانونی ریاضی را هم شرح می دادند که این پدیده بر آن مبتنی بود و بر اساس آن می شد پیش بینی کرد که این پدیده در شرایط مختلف به چه شکلی عمل می کند. به ما یاد می دادند که اتفاقات جهان همیشه از قوانینی ازلی و ثابت ریاضی پیروی می کنند، و با تجربه و اندازه گیری می توان آن قوانین را کشف کرد: همیشه افزایش دما با افزایش فشار همراه است، همیشه زاویۀ تابش با زاویۀ بازتاب مساوی است، همیشه فاصله با گرانش رابطۀ عکس دارد و... حتی اگر اکنون از این قوانین بی خبر باشیم، می دانیم که اتفاقات جهان تصادفی نیستند، و از قوانینی پیروی می کنند و با مشاهده و اندازه گیری می شود آن قوانین را کشف کرد. ٢. فکر نکنید که این همیشه معلوم بوده. چهارصد سال بیشتر نمی گذرد از زمانی که دانشمندها (و مردم) به پیروی از ارسطو تصور می کردند سیاره ها جزء موجودات جاندار محسوب می شوند، و در حقیقت به ارادۀ خودشان است که دور زمین می چرخند. و فکر می کردند هر اتفاقی که روی زمین می افتد، در حقیقت محصول ارادۀ این سیارات است. و این سیارات هم به نوبۀ خود تابع یک محرّک اول به نام خدا هستند. و از آن جایی که ارادۀ خدا و ارادۀ این سیارات مثل ارادۀ انسان پیش بینی ناپذیر است، هیچ قانونی بر جهان حکمرانی نمی کند، به غیر از قانون حکمت و مصلحت اندیشی خدا. چرا، اگر خدا از طریق وحی خبر دهد که سنت من بر فلان کار قرار گرفته، یا در آینده فلان کار را خواهم کرد می شود از قصدش مطلع شد. اما غیر از آن، قانونی در دل خود پدیده های طبیعی وجود ندارد. ٣. هر نهضتی پیامبری دارد، و پیامبر دوران روشنگری، نیوتن بود. چند قرن طول کشید تا با ظهور کپرنیک و کپلر و گالیله امکان ظهور یک نیوتن به وجود بیاید. اما وقتی نیوتن تمام قد ظهور کرد، دید علمی به کلی زیر و رو شد: نیوتن نشان داد که می توان پدیده های کیفی طبیعت را با قوانین ریاضی با دقت پیش بینی کرد. نشان داد که هر اتفاقی از قانونی ثابت پیروی می کند. معجزۀ نیوتن، این دید قانونمند بود. قانون جاذبه و مکانیک نیوتنی آن اندازه مهم نبودند که این دید قانونمند مهم بود. دیدی که ناگهان تبدیل به روش علمی اصلی در تمام علوم شد، و از شیمی و زیست شناسی به جاهایی تسری پیدا کرد که آدم انتظار ندارد قانونی پیدا کند: تاریخ و جامعه شناسی و علوم انسانی. شور و شوق بی سابقه ای در مجامع علمی به وجود آمد، و همه مطمئن بودند که راه کشف حقیقت جهان یک بار برای همیشه یافت شده است. تمام پیشینیان غرق خرافات بودند، و تنها این قرن است که به راه معرفت حقیقی دست پیدا کرده: علم و عقل. همین. نه سنت، نه اطاعت از مراجع قانونی و دینی، نه فلسفه بافی. شعار روشنگری به قول کانت این است: «شهامت داشته باش و خودت بیندیش!» ٤. هگل می گوید: هر پدیده همزمان با هر چه بیشتر قدرت یافتن و اوج گرفتن، دشمن خونی خود را هم در دل خودش پرورش می دهد. به همین ترتیب، در دوران اوج روشنگری دیوید هیوم متولد شد. فیلسوفی که ضربه هایی چنان علاج ناپذیر به پیشفرض های روشنگری وارد کرد، که ادامۀ راه روشنگری ناممکن شد، و راهی که با نیوتن آغاز شده بود با او ختم شد. هیوم سؤالی واضح مطرح کرد، که به طرز عجیبی تا آن زمان به ذهن کسی نرسیده بود: چه دلیلی داریم این قوانین نامحسوس که فیزیکدان ها ادعا می کنند پشت هر پدیدۀ محسوسی برقرار است، واقعاً در جایی خارج از ذهن ما وجود دارند؟ از کجا می توان فهمید که این قوانین فقط ساخته و پرداختۀ ذهن ما نیستند تا بتوانیم مشاهداتمان را نظم دهیم؟ ذهن ما عادت کرده که وقتی دو پدیده پشت سر هم رخ دادند (مثل آتش و گرما) اولی را "علت" دومی بداند. اما از کجا می توانیم بدانیم که در خارج از ذهن هم چیزی نامحسوس به نام "علیت" وجود دارد؟ یا چیزی به نام انرژی، یا نیرو، یا میدان، یا هر مفهوم نادیدنی دیگری که فیزیکدان ها مثل نقل و نبات درست می کردند تا مشاهدات خودشان را توجیه کنند؟ آیا ما واقعاً از دوران خرافات در آمده ایم؟ یا فقط خرافات اسطوره ای را با خرافات علمی جایگزین کرده ایم؟ بعد از هیوم دوران روشنگری به پایان رسید. حرف های هیوم افراد مختلف را بر آن داشت که راه دیگری، به جای راه روشنگری ارائه دهند و نتیجه شد نهضت های متعددی که در دو قرن بعد پدید آمدند، از جمله پراگماتیسم، و پدیدارشناسی.

Review # 2 was written on 2020-06-09 00:00:00 Andrew Dobos نه صرفا یک کتاب، که تجربه ای معنوی...قدم زدن در تاریخی نه‌ پر از اندیشه های پراکنده‌ و درهم، که چنان کلی زنده که هر دقیقه اش در حال بالیدن و پیش رفتن است. باید دست آقای موقن را بوسید به خاطر چنین ترجمه ای...اون هم در زمانی که یک سری تبهکار با نام مترجم! از هر طرف می خواهند آشغال هایی با نام ترجمه! به خوردمان بدهند.