Reviews for Ethnobotany and conservation of biocultural diversity

The average rating for Ethnobotany and conservation of biocultural diversity based on 2 reviews is 4 stars.

Review # 1 was written on 2016-07-01 00:00:00 Cody Danskin ‎دوستانِ گرانقدر، این کتاب در موردِ زندگی و افکار و رسوم و عقایدِ پیروانِ <آنی میسم> یا همان < آنیمیسم> در گذشته و حال، توضیحاتِ مفیدی را ارائه نموده است --------------------------------------------- ‎عزیزانم، در آیینِ <آنی میسم-آنیمیسم>، روان و نفوس، نقشِ اساسیِ جهان را به عهده دارند و جهان آکنده از ارواحِ موذی و مفید میباشد ‎میتوان گفت آنیمیسم پیش از پیدایشِ خط در میانِ نخستین اقوامِ انسانی وجود داشته است ‎سحر و جادو در آیینِ آنیمیسم، در اصل از <فتیشیسم> گرفته شده است ‎سحر و جادو در آنیمیسم به منزلهٔ فنونِ نبرد و فریب و نیرنگهایِ جنگی میباشد که در پرتوِ آن انسان میتواند در نبرد و پیکار پیروز گردد ‎پیروانِ آنیمیسم براین باورند که اگر واژه ها و جملات با صدایِ بلند و آهنگی بخصوص تکرار شوند، دارایِ اثرگذاریِ خاصی هستند... مثلاً ریختنِ آب در فضا با آدابِ مخصوص که به صورتِ باران سرازیر شود و تکرارِ کلماتی ویژه را در باریدنِ باران موثر میدانند.. و این عمل را "جادویِ تقلیدی" نام نهاده اند ‎تصویرِ دشمن را با خواندنِ وردهایی پاره و زخمی میکنند و معتقدند که دشمن زخمی میشود. و این عمل را "جادویِ عاطفی" مینامند ‎انسانهایِ نخستین، با رسم و قلم زنیِ اشکالِ حیوانات مانندِ فیل و گوزن و گاوِ وحشی و غیره، بر رویِ دیوارهایِ غار، تصور میکردند که با اینکار حرکت و عملی بر رویِ آن حیوان انجام داده میشود و اگر تصویرِ آن حیوان را زخمی رسم میکردند، برایِ آن بود که بتوانند او را زخمی کرده و به راحتی شکارش کنند... البته اینکار را با حیواناتِ نر انجام میدادند، چراکه انسانهای نخستین، از آنجایی که ماده ها نسل و نژادِ آینده را تأمین میکنند، برایِ حیواناتِ ماده، احترام زیادی قائل بودند... و البته هدفِ دیگر این بود که تلاش کنند تا روانِ انسانیِ خویش را از خویِ حیوانی جدا و خارج سازند ‎بیشترِ نقش ها و تصاویرِ نامفهوم و حتی زینت آلاتی که مردان و زنان با خود داشتند، انواعی از طلسمات و حرزها برایِ مقابله با ارواحِ خبیث و موذی بوده است ‎در کل میتوان گفت: پایه و اساسِ این آیین، جادو و موسیقی و رقص و آواز و نقاشی و قلم زنی میباشد که به طورِ مستقیم یا غیرِ مستقیم در تمامِ امورِ هنریِ جهان نفوذ میکند، به طوری که هنرهایِ نخستین از جادو ناشی میگردد و سپس با ادیان و مذاهب گوناگون تحول میپذیرد.. اگر کمی در هنر بیاندیشیم متوجه میشویم که <جان پرستی> و آنیمیسم ارزشِ بسیار مهمی در پیشرفتِ تحولاتِ هنریِ انسانها داشته است ‎اهالی "فوئزی" و ساکنینِ "تنگهٔ ماژلان" به ارواحِ فراوانی که تمامیِ انقلابات و تأثیراتِ طبیعت را از آنها میدانند و به زبانِ بومی آنها را <اوالاپاتو> مینامند، معتقدند..... اکثرِ قبایلِ استرالیایی همچون ساکنین: نوول گینه و نوول زلاند و قبایلِ آمریکایِ شمالی و جنوبی، همچون: یاهاگان، هوپی سری ماکوزی، گیس، کارائیب، سیو، داکوتا، چینوک، توپی، تاراهومار، تاماناکا، تلینکیت، پاتاگن، بوتوکودس، اینکا، اوژیبو، آتاباسک ... دارایِ اعتقاداتی هستند که از آنیمیسم سرچشمه گرفته است... مثلاً ساکنینِ قبیلهٔ "یاهاگان" به موجوداتِ نامرئی و مرموزی باور دارند که آنها را <کاشبیک> مینامند و به موجوداتِ نامرئی دیگری معتقدند که آنها را <هانوش> میگویند ‎از میانِ معتقدین به این آیین، "فوئژیها" برایِ مقابله با ارواحِ موذی، شبها مسلح میشوند... قبایلِ "کت دور" در آفریقایِ جنوبی، دور هم جمع میشوند تا با تشریفاتِ خاصی ارواحِ موذی را بیرون کنند...معمولاً مناسک و آداب و رسوم آیینِ آنیمیسم و توتمیسم، مختلط و همانند است ‎دوستانِ عزیزم، لازم است بگویم که تمامیِ جادو هایِ این آیین به دو دسته تقسیم میشد: یک نوع آن بود که رؤسا و روحانیون، اجرا و عمل میکردند که آن را <جادویِ نیکو> مینامیدند.... و نوعِ دیگر، <جادویِ شر> نام داشت که جادوگرانِ بی رحم به آن عمل مینمودند. این جادوگران باعثِ بیماری و مرگ میشدند و بعضی از آنها بدونِ آنکه خودشان متوجه باشند، جنایت هایِ زیادی مرتکب میشدند... به همین دلیل انسانها از جادوگرانِ بد دوری میکردند و اسرارِ زندگیشان و حتی مو و وسایلِ شخصیِ خودشان را از آنها پنهان میکردند.. انسانها نمیگذاشتند حتی مدفوعشان به دستِ این جادوگرانِ بد نهاد برسد.... برایِ باطل نمودنِ جادویِ بد، مراسمی مذهبی با حضورِ ریش سفیدان و رؤسا و روحانیون انجام میشد و اگر عده ای جادو شده بودند، برای آنکه بفهمند که چه کسی خوب و عادی است و چه کسی جادو شده است، دست به انجامِ آزمایشی عجیب میزدند، که آن را <اوردالی> مینامیدند که با این آزمایش خوب از بد تشخیص داده میشد... به شخصِ موردِ نظر، مایعی به مانندِ سم خورانده میشد و در صورتی که جادو در بدنش نباشد، سم او را نمیکشت، که این مراسم در آفریقایِ استوائی بسیار مرسوم بوده است --------------------------------------------- ‎امیدوارم این ریویو برایِ شما دوستانِ اهلِ پژوهش، مفید بوده باشه ‎<پیروز باشید و ایرانی>

Review # 2 was written on 2012-02-01 00:00:00 Trey Mitchell I've given this book 4 stars - not because 'I really liked it', but because it did what it set out to do - no more, no less. I found it very highly detailed and analytical - rather like an academic paper or dissertation. I thought that the sections on language and grammar in Objiwe, Maori and Australian Aboriginal society were meaningful when they detailed practice and related conversations with tribal members, but it seems to me that examining the way language is used is an unreliable way to determine what a society considers animate. In English, at least, both speech and writing often animate what are generally accepted as objects for effect all the time. The most reliable way of getting to the truth of how other cultures perceive 'persons' is by in-depth discussion and immersion in their society. I noticed that the author sometimes arrives at conclusions that are by no means certain from the evidence he presents. One in particular concerned the idea of the animist viewpoint of children, and the possibility (expressed by some ethologists) that this is retained in certain cultures rather than being lost by education. His conclusion seems to be that animism in different cultures is arrived at by discussion among elders and others, that animism is taught or absorbed in these cultures, and childhood understanding of/belief in animism irrelevant. The book is descriptive in some parts and analytical in others. I enjoyed the sections that delved into the practices of different cultures, but found his examination and criticism of the work of earlier academics difficult to retain until the end of the page. I questioned his conclusions sometimes too, and once I spot one leap I tend to look for others. I was surprised that the author didn't include a section on scientific research conducted to study consciousness in plants. I read somewhere that a plant will react if a person who has destructive intentions towards it enters the room - I think this would have been far more relevant, informative and fascinating than including examples of creative writing, which should have had no place in a serious work such as this. I found some sections quite heavy going. I'm pretty fit and literate, but lifting the dictionary too often can become tiring.