Reviews for A Revolution Of Ideas: Readings in Western Civilization

The average rating for A Revolution Of Ideas: Readings in Western Civilization based on 2 reviews is 4 stars.

Review # 1 was written on 2011-03-24 00:00:00 John Viola I don’t know why I (re)read Feyerabend, except for the best of all reasons. I discovered the book in my library (having forgotten that I had bought it), flipped thru it, started to read and could not stop. Feyerabend had the unique position of being a rebel in the Philosophy of Science. He started as a disciple of Popper but came to, let us say, disagree which much of what Popper stood for. In fact, he disagreed with almost everyone. He was brilliant and he knew it and so he was a bit more arrogant than was good for his purposes. He knew what he was talking about and he knew how to be polemical. He did not mind being an outsider. Probably enjoyed it. But did he make a lasting contribution? If he is remembered at all then probably for being an "anarchist" and for the slogan "anything goes". That this is not entirely fair goes without saying. But it seems to be the only way to ensure fame, being reducible, if only mistakenly, to one slogan. And it is not easy to say what he really stood for. He introduced 'anarchism' as a medicine he says and he "could envisage periods in which rationalism is preferable." (186) This book is basically only an appendix to his mayor work "Against Method" with a few clarifications, maybe, and a lot of critique against his critics. This part he called "Conversations with Illiterates". Calling your opponents (among them Agassi and Gellner) illiterate probably did not help in winning their sympathies. But it is great reading. And the examples he gives are really shocking. How is it possible that a writer with wonderfully clear and concise prose as Feyerabend was able to use can be misunderstood like this? And not only by one reviewer but apparently by all? Is it really that "we have no longer incompetent professionals, we have professionalized incompetence"? (183) I think the answer is very simple and it is also a kind of reductio ad absurdum (to use one of Feyerabend’s favorite expressions) of the goal to treat alternatives to science with respect (or rather science with less respect.) Because it is a (maybe sad) fact that we do think in paradigm. So even within one frame (in this case philosophical writings), it is impossible to understand a writer who departs from established views. And because you do not understand him you start constructing "inconsistencies" to convince yourself that he is out of his mind. And if this happens to philosophers who had more or less the same education how should one be able to understand (or take seriously) the arguments of witch-doctors or astrologers or of people thinking we could learn from the Hopi Genesis? That Feyerabend found help from faith-healers and not from traditional medicine is anecdotal evidence. Can one take this seriously? Of course, it is important to know the history of science. We have to know that a lot of what we take for granted (even thinking that Galileo’s system is superior to Aristotle’s) is in some respect a consequence of historical coincidence. But we have no choice but to stick to one believe-system. Not because it happens to be the correct one but because everything else would be impossible, except maybe for rare individuals like Feyerabend. I wonder how much of today’s relativism is a direct result of Feyerabend. I doubt that there is a connection. But one must admire a man who as a Professor in Berkeley was unhappy with the task of telling his Mexican and Indian and Black students "what a small group of white intellectuals had decided was knowledge". (118) I just happen to think there is no real alternative. Quotes. "Every piece of knowledge contains valuable ingredients side by side with ideas that prevent the discovery of new things." "I thought that regarding all achievements as transitions, restricted and personal and every truth as created by our love for it and not as 'found' would prevent the deterioration of once promising fairy tales... I now realize that these considerations are just another example of intellectualist conceit and folly." "Nestroy, George S. Kaufman, Aristophanes, on my scale of values range far above Kant, Einstein and their anemic imitators." "A liberal is not a mealymouthed wishywashy nobody who understands anything and forgives everything, he is a man or a woman with occasionally quite strong beliefs... Thus, being a liberal, I do not have to admit that Puritans have a chance of finding truth." "An argument is not a confession but an instrument designed to embarrass opponents."

Review # 2 was written on 2015-09-01 00:00:00 Stewart Johnston อันนี้คือข้อเขียนที่โต้แย้ง และ ถกเถียงเกีั่ยวกับวงการวิทยาศาสตร์โดยตรงครับ โดยคนที่โต้เป็นนักปรัชญา และ อาจารย์ปรัชญาที่เคยคลุกคลี กบั นักวิทย์มาบ้่าง . เล่มที่ 152/2021 (258) ชื่อเรื่อง วิทยาศาสตร์ในสังคมเสรี / พอล ฟายเออราเบนด์; แปลโดย วีระ สมบูรณ์. ผู้แต่ง ฟายเออราเบนด์ . บทความพูดถึงอำนาจและความสามารถในการทำลายล้างของวิทยาศาสตร์ ที่มันได้ลบจารีตและประเพณีบางอย่างออกไปอย่างสิ้นเชิง แม้แต่ในสังคมเสรีประชาธิปไตย ก็ยังศรัทธา ในวิทยาศาสตร์ มากกว่า ศาสตร์อื่นๆ เช่น โหราศาสตร์ ไสยาศาตร์ และ กดศาสตร์เหล่านี้ให้ต่ำลง . ผู้เขียนบ่งชี้ชัดเจนว่า ถ้าโลกเราไม่มีศาสตร์อื่นอย่าง โหราศาตร์ ไสยาศาตร์ แล้วเราจะเอาอะไรมาเปรียบเทียบกับวิทยาศาสตร์ล่ะ . ผู้เขียนบ่งชี้ชัดเจนว่า เวลาผู้เชี่ยวชาญ มากๆ เรื่องเดียวกัน มาเถียงกันอะ ยังไงความเห็นมันก็ต้องแบ่งเป็น 2 ฝ่าย เสมอ เช่น การสร้างโรงไฟฟ้านิวเคลียร์ ย่ออมมีผู้เชี่ยวชาญ ที่เห็นด้วย และไม่เห็นด้วย . เข้าใจว่าผู้เขียนพยายามบอกว่า ให้ตรวจสอบวิทยาศาสตร์ในหลายๆ แง่มุม บ้าง และ อย่าลืม การแพทย์ แผนโบราณ หรือ แพทย์ทางเลือก ที่บางทีวิทย์อธิบายไม่ได้ หรือ อย่าลืมศาสนา นะ . เกร็ด - หนังสือพูด ถึงข้อเขียน on liber ของ john stuart mill บ่อยครั้ง . เอาจริงๆ ผมว่าผู้เขียนค่อนข้างสุดโต่งไปทางศาสนา และ ปรัชญาไปหน่อย แต่ก็เปิดมุมมองดี ว่า อ๋อ เขาคิดกันยังงี้หรอเนี้ย 8/10