Reviews for The art of living

The average rating for The art of living based on 2 reviews is 4.5 stars.

Review # 1 was written on 2017-03-04 00:00:00 Laurie Cobler "Neyin resmini yaptığınızın önemi yoktur. Önemli olan resim yaparken olanlardır." Audrey Flack Bu alıntıyla birlikte "sanat yapılan şey değil, yapılanın nasıl yapıldığı meselesidir." cümlesini birleştirin ve kendini vererek yapılan şeyleri mümkün olduğunca sanat olarak tanımak, tanımlamak, kutsamak ve yaşama bu şekilde katmanın anlamları üzerine düşünün… Dünyanın bilimum tinsel geleneğini bir kenara koyun. Birçoğuna yabancıyım ve tanımıyorum, okudukça tanımadığımı da hissediyorum ama bu söylenenlerin gerçekliğini bilecek kadar içindeyim aslında tüm o varoluş deneyimlerinin. İzm'lerden haz etmezken, aslında birilerinin kendisini iyi hissetmek için içinde olduğu tüm öğretilerini içtenlikle hissedeniyim bence. Tüm mesele aslında size neyin iyi geldiğini bilmek değil midir, bunun üzerinde durmak değil midir? "Tinsel"le, derinlerdeki insani deneyimi, dünyadaki huzur deneyimini paylaşmayı kastediyorum, diyor yazar. Bunun için yapılan her şeyi sonuçtan çok seyrinin bir estetikle bütünleşmesi ve bunun da her daim içerisinde olduğumuz yaşamın bir sanat alanına dönüşmesinden bahsediyor. Kitabın ilerleyen bölümlerinde müze ve galerilere hapsedilen sanatçılıkla ilgili oldukça iğneleyici bir üslup takınıyor, dalgasını geçiyor. Üst üste ortaya atılan batıya özgü sanat akımlarının hepsinin birbirini çürütmek ya da yanlışlamak için var olduğundan söz ediyor. Benim için bu kısımlarla kitap etkileyiciliğini yitirdi. Bana kalırsa insanlar iyi hissettikleri şekilde var olmanın yolunu kendileri belirlemeliler ve bu yolun tartışmaya açık olmaması gerekir. İç huzurun insana getirdiği yaşama estetiği ve coşkusunun çoğaltılabilir olduğunu görmesi gerekli. Bazen bir yemek yaparken, bazen kahvemizi yudumlarken ya da bir galeriyi gezerken.. Evet galerileri Ankara'da iken daha çok gezerdim. Bir nevi benim için izole edilmiş alanda da olsa; bir başkasının dünyasında kafamı güneşlenmeye çıkarmışım gibi bir his eşlik ederdi. Öyleyse bu galeriye kapatılan sanatın yanlışlığı nerede? O sanatçının tüm o resimleri yaparken ki hissettikleri nerede? Bu kısımlarda yazarla ters düştüm elbette. Ama diğer anlatmak istediğinin tam içinde olduğum için doğrulayabildiğim kısımlarını hayranlıkla okudum. Toplamda altı ayda, hem de hiç acele etmeden, uzun uzun boşluklar koyarak elime aldım, yanımda dolaştırdım, yüz sürdüm, kitapla nefes aldım. Galiba kitaplığımda ilk kez çizikler attığım, notlar aldığım kitabım oldu. Belki çok öznel bir durum; ama bence benim için, hayatımın şu aşaması için kesinlikle bütünleştiğim bir kitap. "Ben bütün dünyanın huzurundan, bir bütün olarak dünyayla iç içe geçme ve özdeşleşmenin bir sonucu olarak huzurdan bahsediyorum. Bu, bence, nerede ortaya çıkarsa çıksın ve kendisini ister dinsel, estetik isterse de teknolojik olarak dışa vursun, sanatın en temel işlevidir." "Şimdi yapmakta olduğumuz aynı eylemleri yapıyor olacağız belki, ama o eylemleri üzerlerine bilinçle yoğunlaşarak yapacağız. Yaşama biçimimizin dışsal herhangi bir olgusu zorunlu olarak değişmeyecek belki, ama bizim bu olguları kavrayışımız derinleşecek, yaşama bağlılığımız artacak, hayatımızın manevi boyutu canlanacaktır. "Hayata dönmüş" olacağız, zaten yaşamakta olduğumuz hayatlara daha eksiksiz olarak döneceğiz." 03.05.2017 Toplamda 6 ay süren bir okuma... Tamamen bırakmadan az az okuma yapmayı bundan evvel herhangi bir kitaba yaptığımı hatırlamıyorum. Bu sıradışı okumanın hakkını verebilmek için, kitap hakkında yazacaklarımı, kafamdakileri toparlamak adına, sonraya bırakıyorum...(29.04.2017)

Review # 2 was written on 2013-07-22 00:00:00 Nathan Tomlins The title makes it sound like a dull book on aesthetics. It is not. The heart of the book is a critique of how we came to separate art from technology in Western culture - a separation which is not there in other cultures and which was not present in European culture until the 18th Century. The consequences of this separation are that art gets removed from everyday life into the museums, art galleries and concert halls while technology becomes just "a means to an end". This goes hand in hand with the separation of mind, body and spirit that occurred at just about the same time in Western thought along with the rise of modern capitalism with its factories and machines. The separation of means from ends goes to the heart of the issues at stake. In a technological age, everything becomes seen through the lens of technology - as a means to an end. This includes organisational and political structures, the economy and finance, and even the biggest part of our lives - the time we spend at work. In a beautiful chapter on the Japanese Tea Ceremony, which illustrates how an ordinary and mundane activity (making and drinking tea) can be spiritually transformative, he quotes the Zen master Thich Nhat Han: "While washing the dishes one should only be washing the dishes, which means that while washing the dishes one should be completely aware of the fact that one is washing the dishes. At first glance, that might seem a little silly: why put so much stress on a simple thing? But that's precisely the point. The fact that I am standing there and washing these bowls is a wondrous reality. I'm being completely myself, following my breath, conscious of my presence, and conscious of my thoughts and actions... If while washing the dishes, we think only of the cup of tea that awaits us, thus hurrying to get the dishes out of the way as if they were a nuisance ... we are not alive during the time we are washing the dishes.... If we can't wash the dishes, the chances are we won't be able to drink our tea either. While drinking the cup of tea, we will only be thinking of other things, barely aware of the cup in our hands. Thus we are sucked away into the future - and we are incapable of actually living one minute of life." Bringing art back into technology is not a matter of hanging some Hockney prints in the boardroom or having a Roger Dean designed logo printed on your products. It is, rather, a way of living and working in which the "how" we do things (means) is important and satisfying in its own right. The reward is not (just) the paycheck at the end but is to be found in the work itself. Think "artisan" or "craftsman" rather than the caricature of the artist as misunderstood genius. Interestingly, there is much in common between the author's descrption of the mindset of the artist and what psychologist Mihaly Csikszentmihalyi calls "flow" (Flow: The Psychology of Optimal Experience) being totally present and immersed in the task to the point where time seems to stop; the sense of wrestling with a challenging problem; and the deep satisfaction that comes from engaging in this way. Sadly few people get to experience this in their working lives. This would be a good read for some of the management thinkers interested in Csikszentmihalyi's work.