Reviews for A Clergyman's Daughter

The average rating for A Clergyman's Daughter based on 2 reviews is 4 stars.

Review # 1 was written on 2012-12-13 00:00:00 Cameron Roets A Clergyman's Daughter, George Orwell A Clergyman's Daughter is a 1935 novel by English author George Orwell. It tells the story of Dorothy Hare, the clergyman's daughter of the title, whose life is turned upside down when she suffers an attack of amnesia. The main character of the story is the daughter of the clergyman, "Dorothy", Who lives in a dry environment, the house of his clergyman father. Dorothy is a girl who was raised as a child under the dry teachings of her father, Dorothy, however, has a somewhat unique spirit, The problems that Dorothy struggles with (such as debt and poverty) are the main theme of the story. Dorothy is forgotten. And enters a new world. Another world that is far from his past world, though lonely and helpless. But it must also be overcome. Dorothy suffers from mental conflicts related to "religion", "poverty", "her father", "church", ..., Becomes. It is Orwell's most formally experimental novel, featuring a chapter written entirely in dramatic form, but he was never satisfied with it and he left instructions that after his death it was not to be reprinted. عنوانها: «دختر کشیش»؛ نویسنده: جورج اورول؛ تاریخ نخستین خوانش روز هجدهم ماه سپتامبر سال 1984میلادی عنوان: دختر کشیش؛ نویسنده: جورج اورول؛ مترجم: مهدی افشار؛ تهران، آپادانا، 1362، در 424ص، موضوع داستانهای انگلیسی قرن 20م مترجم: غلامحسین سالمی؛ تهران، بهجت، 1363، در 424ص؛ مترجم: محمدعلی جدیری؛ تهران، اختر، 1388، در 280ص؛ شابک 9789645172273؛ مترجم: بهناز پیاده؛ تهران، مجید، 1388، در 303ص؛ شابک 9789644530982؛ مترجم: علی منیری؛ تهران، ناژ، 1393، در 410ص؛ شابک 9786006110059؛ این کتاب را «جورج اورول» نخستین بار در سال 1935میلادی منتشر کردند؛ داستانی است با دنیایی متفاوت، و نگارشی ساده تر از هر داستانی که «اورول» بنگاشته است؛ شخصیت اصلی داستان، دختر کشیش «دوروتی» است؛ که در محیطی خشک، یعنی خانه ی پدر کشیش خویش زندگی می‌کند؛ «دوروتی» دختری است، که از کودکی زیر آموزشهای خشک پدر خویش، بزرگوار شده است؛ هرچند «دوروتی» تا حدودی روحیه ای یگانه نیز دارند؛ مشکلاتی که «دوروتی» با آنها دست و پنجه نرم می‌کند (همانند بدهی‌ها و فقر)، تم اصلی داستان است؛ «دوروتی» فراموشی می‌گیرد؛ و به دنیایی تازه پای می‌گذارد؛ دنیایی دیگر که به دور از دنیای بگذشته ی اوست، با اینکه تنها و درمانده است؛ اما باید از پس آن نیز برآید؛ «دوروتی» دچار کشمکش‌های ذهنیتی، در ارتباط با «مذهب»، «فقر»، «پدرش»، «کلیسا» و ...؛ می‌شود؛ در فصلی از کتاب، شاهد گفتگوهای نیم خطی و کوتاه، از شخصیت‌های بی خانمان داستان هستیم؛ که «دوروتی» نیز جزو آنهاست؛ دیدگاهی که «دوروتی» نسبت به «کلیسا»، و مسائل دیگر پیدا می‌کند، کاملاً طبیعی است؛ تجربه ی «دوروتی» از زندگی، و کارکردن با کارگران فصلی «لندن»، و «خوشه چینی»، «آس و پاسی او»، و «دوستان نیمه راهش»، و «شعرهای تلخی» که خوشه چینان در هنگام کار می‌خواندند، ایمان «دوروتی» را نسبت به باورهای مذهبی پدرش سست میکند؛ و او درمییابد؛ که دیگر ایمانی همانند بگذشته ها ندارد؛ «دوروتی» در بخشی از داستان اشاره می‌کند، به دلیل اینکه شاهد عشقبازی پدر و مادرش بوده، از آن کار متنفر است، و هرگز نمی‌تواند تحمل کند مردی او را در آغوش بگیرد؛ او پدرش را به موجود عظیم، و دیو صفتی تشبیه می‌کند، که مادرش (آن پری کوچک زیبارو) را تصاحب می‌کند؛ این تنفر او منجر به گریز از همبستری با مردهاست، و هرگزی ازدواج نمی‌کند؛ در همان تماشای پدر و مادر، اشاره‌ ای نیز به نظریات روانشناسانه ی «فروید» دارد؛ تاریخ بهنگام رسانی 30/09/1399هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی

Review # 2 was written on 2013-03-20 00:00:00 Doug Lott Orwell sharpens his satiric knives in this early novel about Dorothy and her life of perpetual misery living in a backward petit bourgeois town. Capturing the pure hell of ill-bred country folk and hateful religious fustians, Orwell creates a sense of smothering hopelessness as his heroine finds herself among homeless hop-pickers, sweating for twelve hours in fields and sleeping in haylofts, and later working for starvation wages under a tyrannical crone who epitomises the penny-pinching meanness of a private school system whose only purpose is to keep kids stupefied and the parents paying the fees. Little about life in 1930s England is portrayed with nothing short of sputtering near-hectoring contempt as Dorothy elects to remains a perpetual virgin in her bleak, pointless existence of rubbing down eczema-addled old ladies and raising funds for an ever-collapsing church, trapped until death in a lonely, friendless, and godless universe of crushing isolation, disappointment, poverty, and fear. The past was a horrible place. Orwell hurts.