Reviews for Naipaul's Truth

The average rating for Naipaul's Truth based on 2 reviews is 2 stars.

Review # 1 was written on 2011-11-26 00:00:00 David Sealy خیالات برای آدم نون و آب نمی شه- نون و آب نمی شه، ولی آدم رو زنده نگه می داره- خواندن این کتاب، تجربه خیلی مفیدی بود. باعث شد بیشتر با ماکوندوی مارکز یعنی آمریکای جنوبی آشنا بشم و به درک بهتری از شاهکارش برسم. صد سال تنهایی از اون دست کتابهای معروف بود که از خواندنش لذت نبردم و فک می کنم علت اصلیش، عدم شناخت جامعه ای بود که مارکز از آن می نوشت. خود مارکز میگه: نقطه ی شروع تک تک سطرهای آثار من در واقعیت ریشه دارد و علت دیگه اش می تونه سانسور باشه و جالب اینکه در چندین کشور این سانسور انجام گرفته: صد سال تنهایی در نهایت به بیش از سی زبان از عبری گرفته تا اندونزیایی، و از هندی گرفته تا مجاری ترجمه شد. ترجمه های غیر مجاز آن به زبان های یونانی، ترکی، اردو و عربی انتشار یافت. اتحاد جمهوری شوروی از دیدگاه های چپ غیرسنتی آن استقبال کرد، ولی ضروری دید که خوانندگان را از خواندن صحنه های جنسی غیرسنتی آن معاف کند حالا فقط حساب کنید در کشور ما چه بلایی سر کتاب آورده شده!؟ :قسمت هایی از کتاب :سخنرانی مارکز در مراسم اهدای جایزه نوبل هنگامی که اروپا درباره‌ی آمریکای لاتین قضاوت می کرد، چارچوب های خودش را به کار می برد و در نتیجه این مردم را، که محکوم به تنهایی بودند، بیگانه تر نیز می کرد. به این ترتیب، اروپایی ها ترجیح می دادند «دیوانگی حیات‌بخش جوانان» را، که زمانی الهام بخش فرهنگ خودشان بود، به فراموشی بسپارند. سوئیسی های صلح‌جو، که اکنون پنیر شیرین و ساعت شماطه دار تولید می کنندف زمانی وحشی ترین مزدوران اروپا بودند، که گنجینه های رم پس از رنسانس را در حمله ای خونبار به تاراج برده بودند آن اروپایی های روشن بینی که در اینجا برای دستیابی به وطنی بزرگتر، انسانی تر و عادلانه تر مبارزه می کنند، اگر دیدگاه خود نسبت به ما تجدید نظری اساسی کنند، می توانند کمک بیشتری به ما کنند :پاییز پدر سالار خوانندگان آثار گارسیا مارکز، با خواندن ان سرخورده شدند. تعدادی از منتقدان به آن اندکی روی خوش نشان دادند؛ ولی تنها منتقدان انگشت شماری درک کردند که او چه می گوید و فهیمانه شجاعت او را ستودند. این اثر به شکل غیرمنتظره مورد ستایش شخص دیگری نیز قرار گرفت. یک بار ژنرال عمر توریخوس، دیکتاتور پاناما، به گارسیا مارکزِ بهت زده گفت: پاییز پدر سالار بهترین اثر توست. ما همگی همان طوری هستیم که توصیف کرده ای :صد سال تنهایی لحن تغزلی شاعرانه تر گارسیا مارکز فریبنده است، ولی برای بعضی ها همیشه متقاعد کننده نیست. با وجود این نمی شود قدرت برانگیزاننده ی آن را انکار کرد. و در نهایت خواننده یا شیفته جریان واژه ها می شود و در نتیجه به راحتی پیش می رود، یا واقعیت شاعرانه گارسیا مارکز نمی تواند او را متقاعد کند. تعلیق ناباوری، که برای همه هنرها ضروری است، وقتی دشوارتر می شود که این هنر خاص سعی کند ما را به پذیرش چیزی جز واقعیت ملموس متقاعد کند. چگونه می توان مردم را به پذیرش چیزی واداشت، چه رسد به روایت گارسیا مارکز از تنهایی، وقتی در واقعیتی ساکن اند که می تواند خود را از قید هر واقعیتی برهاند؟ بار دیگر باید گفت که این پرسش ها را تنها می توان در روشنایی هوشیار روز، و از بیرون تجربه واقعی ما از این روایت، پرسید. اگر این روایت «جادویی» کسی را متقاعد کند، آنگاه گارسیا مارکز را همان طور که هست می پذیرد

Review # 2 was written on 2011-05-10 00:00:00 Barbara Taylor I have proven myself incapable or reading García Márquez without using his pages as toilet paper so I am grateful to have this introduction to his acclaimed (by many) works without having to read that crap. I am especially grateful for the long lists of faults used to describe the author's best-known work, Cien años de soledad.