Reviews for Ever Yours, Florence Nightingale: Selected Letters

The average rating for Ever Yours, Florence Nightingale: Selected Letters based on 2 reviews is 4.5 stars.

Review # 1 was written on 2014-10-03 00:00:00 Tim Amandio I read this for a book report assignment in grade school, sometime before sixth grade. We were allowed to select our own book and my family's respect for Dr. Schweitzer led me to this title. The part I remember best, the part that had the greatest emotional effect, ended thus: "From that day onward I took courage to emancipate myself from the fear of men, and whenever my inner convictions were at stake I let other people's opinions weigh less with me than they had done previously. I tried also to unlearn my former dread of being laughed at by my school-fellows. This early influence upon me of the commandment not to kill or to torture other creatures is the great experience of my youth. By the side of that all others are insignificant." The context as I recall it was that young Albert and his mates were in the habit of shooting at birds. No one had ever hit one in living memory, but once, by chance, he did. The sight of the little thing, broken and fluttering on the ground, changed him. I, too, was changed.

Review # 2 was written on 2019-07-12 00:00:00 Thomas Geer *Kitapta çocukluğunu anlatırken ilginç bilgiler var: "Köy okulunda iken, bisikletin ortaya ilk çıkışına tanıklık etmişimdir. Yüksek tekerlekli bisikletlerden sonra 1885 de küçük tekerlekli bisikletler sökün etti. 18 ay küçük öğrencilere ders vererek bisiklet parası biriktirdim. Bisikleti eskiciden satın aldım. Bir papaz çocuğunun bisiklete binmesi hoş görülmezdi. Edward Reuss, öğrencilerinin bisiklete binmesine izin vermezdi. 1893 de St. Thomas Enstitüsüne bisikletle giderken müdür, profesör Reuss öldüğü için ses çıkarmıyordu." "Komşuları bir gün onlara bahçesinden topladığı domateslerden veriyor, nezaketen kabul ediyorlar ama domatesi nasıl pişireceklerini ve yiyeceklerini bilmiyorlar." *Noel Mektupları: Noel için hediye gönderen akrabalara zorunlu olarak teşekkür mektubu yazmak. Babasının çalışma odasına kapanıp, aynı kalıptaki mektupları rahatsız olduğu kitap kokusunda yazmak Albert için büyük işkence. Yıllar boyu, Noelle yeni yıl arasındaki günlerde yemeğini, göz yaşlarıyla tuzlamış. Bu nefretin sebebi bence babasının zorlayıcı, kuralcı tavrı olabilir. *Bir bölümde yazar:" Beni özellikle üzen şeylerden biri, çok acı ve eziyet çekmek zorunda kalan talihsiz hayvanlardır. " demiş. 1875 yılında doğan yazar, çocukluğunda hayvanlar için üzülüyor. O dönemde hayvan hakları olmamasına rağmen. Aradan 140 yıl geçmesine, hayvan haklarının yasallaşmasına, eğitim, teknoloji gibi birçok konuda gelişme olmasına rağmen hala hayvanlara eziyet ediliyor. Uzaya çıktık ama eziyet gören hayvanlara sahip çıkamadık. Nerede kaldı medeniyet? *Araştırdığım biyografilerde, daha önce okuduklarım ve bu kitapta dahil olmak üzere bir şey dikkatimi çekti. Papazların oğulları da papaz okuluna gidiyor. Babadan oğula geçen taht gibi vaaz kürsüsü de babadan oğula kalıyor. Neden? Meslek ve gelir garantisi mi? Toplumda saygı görmek, farklı bir branşa açılmadan bildiğin işi yapmak mı? Yoksa ekonomik mi? Çünkü papaz çocukları papaz okulunda ücretsiz okuyor.