Reviews for Noradrenergic neurons

The average rating for Noradrenergic neurons based on 2 reviews is 2.5 stars.

Review # 1 was written on 2015-09-22 00:00:00 LEE LITTLETON Intruder in the Dust, William Faulkner Intruder in the Dust is a novel by the Nobel Prize–winning American author William Faulkner published in 1948. The novel focuses on Lucas Beauchamp, a black farmer accused of murdering a white man. He is exonerated through the efforts of black and white teenagers and a spinster from a long-established Southern family. It was written as Faulkner's response as a Southern writer to the racial problems facing the South. In his Selected Letters, Faulkner wrote: "the premise being that the white people in the south, before the North or the Govt. or anybody else owe and must pay a responsibility to the negro." تاریخ نخستین خوانش: روز شانزدهم ماه نوامبر سال 1999میلادی عنوان: ناخوانده در غبار؛ نویسنده: ویلیام فاکنر؛ مترجم: شهریار بهترین؛ تهران، روزنه کار، 1377، در 267ص؛ شابک 9649047174؛ چاپ دوم، سال 1387، شابک 9789649047171؛ موضوع: داستانهایی از نویسندگان امریکایی برای نمایاندن جرائمی که علیه سیاهان در ایالات جنوبی امریکا رخ میدهد، سده 20م ماجرای داستان «ناخوانده در غبار» در همان سرزمین خیالی «فاکنر»، «یوکنا پاتافا» می‌گذرد، سیاه‌پوستی متهم به قتل جوانی سفیدپوست می‌شود که خانواده ‌اش، افراد بانفوذ منطقه، به شمار می‌آیند، و پیوسته در زندگی کوشیده ‌اند، هر رویدادی را، در خانواده خویش حل نمایند، و حتی از سپردن ماجرا، به دست پلیس و قانون، سرباز زده اند؛ حال در چنین وضعیتی، وقتی که سیاه‌پوستی، متهم به قتل می‌شود، سفیدپوستان منطقه، بدون جستجوی علل و ریشه‌ های ماجرا، سعی دارند، با «لینچ (اعدام بدوم محاکمه)»، سر و ته قضیه را، هم بیاورند؛ اما سیاه‌پوست متهم، بر خلاف سیاه‌پوستان مظلوم فیلم‌ها، و داستان‌ها، شخصی غیور، و متکی به نفس است؛ او خود را برده نمی‌داند، و می‌خواهد، همانند سفیدپوستان، از حقوق برابر برخوردار باشد؛ به همین سبب «لوکاس»، متهم یاد شده، در صدد برمی‌آید، وکیلی سفیدپوست بگیرد، تا بی‌کناهی خود را اثبات نماید، اما چون از وی ناامید می‌شود، به خواهرزاده ی نوجوانش، اعتماد می‌کند، و راز قتل را، برای او فاش می‌سازد، و این نوجوان، به همراه دایی وکیلش، و پیرزن سفیدپوستی، که با سیاهان انس و الفتی دارد، حقیقت ماجرا را، کشف می‌کند، و سرانجام معلوم می‌گردد، که حرص، ولع، و پول‌دوستی، به گونه‌ ای در خانواده ی سفیدپوست مقتول، رخنه کرده، که حتی برادر نیز، به برادر خود، رحم نمی‌کند، و ...؛ گفتنی است، در این کتاب، «فاکنر» به طرزی ظریف، نژادپرستی را، زیر پرسش برده، و با کاوش در روان قهرمانان خود، بر آنست، تا پلیدی‌های انسان حریص را، آشکار سازد؛ وی با نگارش پلیدی‌ها، و نادانی‌های مزمن روح انسان، تقویت عدالت، پایداری، و شفقت را، به خوانشگر خویش یادآور می‌شود در سال 1949میلادی نیز فیلم «ناخوانده در غبار»، براساس همین رمان از «ویلیام فاکنر»، با همین عنوان در «آکسفورد» فیلمبرداری شد، در آن فیلم «خوانو ارناندس»، «کلود ژارمن»، و «الیزابت پترسن» شرکت داشتند؛ در آن زمان فیلم جزو ده فیلم برگزیده «نیویورک تایمز» بود، اما از نظر فروش گیشه ناموفق بود نقل از متن: «او عزادار بوده، برای عزادار بودن لازم نیست حتما سفیدپوست باشی»؛ پایان نقل تاریخ بهنگام رسانی 14/12/1399هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی

Review # 2 was written on 2012-10-05 00:00:00 Susan Hopson I read this in part as a response to what happened in Ferguson, the murder of that young black man still in his first youth. The poverty and nth-class status of blacks in the south at the time this novel is set--the 1940s, just before the advent of MLK and the Civil Rights Movement--was harsh and Faulkner captures it, and the murderous white vindictiveness, exquisitely. I like Faulkner. But if you have not yet read him, please don't start with Intruder. Read either The Sound and the Fury, As I Lay Dying, Light in August, Sanctuary, Collected Stories or The Hamlet first. Faulkner in his mid- to late career became very mannered in his style. He was a sad alcoholic by this time and the tipple did not help his writing. This novel is the weakest I've read, second only to the last Snopes volume, The Town. The critic Irving Howe has called the plot of Intruder "mechanical." I agree. Now Intruder is nowhere near as bad as The Town, but it contains many self-indulgent passages where the author elects to be opaque for no good reason at all. Some choices of vocabulary are just maddening too. Not to mention the "not even" construction which must occur two or three times on every page. Having said that, let me add that there is some wonderful writing here. But you must wade through the self indulgence to get to it. Faulkner does these scenes in the buggy pitch darkness of the American south, bringing them to life like no one else I've read. In this novel most if not all of the action in and around the cemetery is beautifully rendered. Also, whenever he's traveling over landscape you are in excellent hands, but then you get to the point where he feels compelled to insert a "ten-dollar word," to use Hemingway's phrase. Hemingway said that you can't reread Faulkner, because when you do you see how he tricked you the first time through. I would limit that caveat mostly to the later work. The early work, from The Sound and the Fury onward, is outstanding and highly rereadable. Recommended with reservations.