Reviews for Utopia

The average rating for Utopia based on 2 reviews is 4 stars.

Review # 1 was written on 2018-09-06 00:00:00 Francisco Luis Benvenuty As the centuries roll by, more and more books are written about Utopian societies that should be established on Earth, but the few actually tried... fail. Sir Thomas or Saint Thomas More, depending on your affiliation, Utopia , ( greatly influenced by Plato's The Republic) is a satire about tumultuous English politics published in 1516. Raphael Hythloday a Portuguese traveler when Portugal ruled the seas with a very unlikely name for a native of that country. He recites the story of his life, has visited many nations in the world but none which effected him so much like his five- year stay on Utopia. The interested listeners are Sir Thomas More and his friend Belgian Peter Giles, both historical figures, a strange tale unfolds, can the two others believe him? The island republic of Utopia is apparently somewhere in the south Atlantic but never fully disclosed its exact location, where people work only six hours a day, choose their own leaders, despise gold and silver, wear the same type of clothes and no private property, however all their needs the state provides, maybe not living lavishly , yet comfortably, Raphael views all this in the capital, Aircastle . Although they have slaves, mostly criminals and some soldiers captured in war, Utopians seldom fight for themselves hiring foreign mercenaries. This was just another barbarous place until a man named Utopus, conquered it during ancient times, he ordered the digging of a large trench and turning a huge peninsula into an island, letting the sea through, which isolated Utopia from the chaos of the mainland. Organizing an unique republic where everyone works, and education continues all their lives in neat, clean, small cities looking admittedly like all the rest on the isle, when the population grows to an unmanageable number, new colonies are formed in foreign territories . Nonetheless a couple of days a month the inhabitants go to farms and help out, nobody is above getting their hands dirty. Healthcare is free and old people are always provided for in this peaceful land of equality...if you are a citizen. Thomas More knew his ideas were impractical but he wanted to give hope to the poor and oppressed , show the world a better way to live, the imbalance of society had to change or hunger, violence and war would follow, 500 years later the planet has not progressed, the foul not gone away. Regardless the future is very long and humans are an adaptable species.

Review # 2 was written on 2014-08-31 00:00:00 Tony Easa Utopia, Thomas More Utopia is a work of fiction and socio-political satire by Thomas More (1478-1535) published in 1516 in Latin. The book is a frame narrative primarily depicting a fictional island society and its religious, social and political customs. Many aspects of More's description of Utopia are reminiscent of life in monasteries. He coined the word 'utopia' from the Greek ou-topos meaning 'no place' or 'nowhere'. It is unclear as to whether the book is a serious projection of a better way of life, or a satire that gave More a platform from which to discuss the chaos of European politics. عنوانها: «اتوپیا»؛ «آرمانشهر»؛ «شهر آرزو»؛ نویسنده: توماس مور؛ تاریخ نخستین خوانش روز نخست ماه سپتامبر سال 1988میلادی عنوان: شهر آرزو؛ اثر: توماس مور؛ ترجمه: حسین سالکی؛ مشخصات نشر: تهران، حسین سالکی، 1366، در 184ص؛ موضوع مدینه فاضله، داستانهای نویسندگان انگلیسی - سده 16م عنوان: آرمانشهر؛ مترجم: مرضیه خسروی؛ تهران، روزگارنو، 1393؛ در 128 ص؛ شابک 9786006867960؛ شرح زندگی مردم «انگلستان»، در سده ی شانزدهم میلادی است، در آن سالها «انگلستان»، درگیر جنگهای بسیار بود، و فقر و فساد، و منازعات داخلی، در «انگلستان» بیداد میکرد؛ به طوری که در آن سالها، کمتر خانواده ای در «انگلستان» مشاهده میشد، که تنی چند از خانواده ی خود را، در جنگها از دست نداده؛ و یا به هر نحوی درگیر اختلافات، و درگیریها نبوده باشد؛ گروهی از مردمان «انگلستان» نیز، در آن سالها عادت کرده بودند، که معاش خود را از راه اشتغال در مشاغل نظامی، تامین نمایند، و این عملا، به گسترده شدن فضای نظامی در «انگلستان»، یاری میکرد؛ آنگاه که جنگ داخلی به پایان رسید، پارتیزانهای سابق، دست به کار راهزنی زدند؛ همچنین در آن سالها، به دلیل اهمیت صادرات پشم از «انگلستان» به «فلاندر»، بسیاری از کشاورزان، مزارع خود را به چراگاه تبدیل کرده بودند، لذا قیمت نان، بسیار بالا رفته بود، و هر روز به تعداد بیکاران در کشور، افزوده میشد، و دولت هم به دلیل اوضاع اسفبار راهها، مجازات مرگ را، برای راهزنان، معین کرد؛ اما با این احوال، همچنان روز به روز اوضاع زندگی، در «انگلستان» برای خانواده های فقیر، و کم درآمد دشوار و دشوارتر شد؛ «مور» برای تسکین آلام مردم «انگلستان»، به نوشتن کتاب «اتوپی» روی میآورد، و ضمن تشریح وضعیت نابسامان کشور، و گله و شکایت از آن، «رافائل هیتلدئو» را، که در هنگام دریانوردی، موفق به کشف جزیره ی «اتوپی» شده، معرفی میکند؛ «رافائل» بیان میدارد، زندگی در «اتوپی»، سراسر خوشبختی است، و بیعدالتی وجود ندارد، و همانند «جمهور افلاطون»، دارای نظامات اشتراکی است؛ در «اتوپیا» بیست و چهار شهر وجود دارد؛ نقشه ی همه شهرها دقیق و کامل است، تمامی ساختمانها، شبیه به هم بوده، و مردم میتوانند، خانه های خود را، با دیگران عوض کنند، همه یکجور لباس میپوشند، البته به جز مردان و زنها و افراد متاهل، هر خانواده ای لباس خود را میدوزد؛ در «اتوپی»، قانون مالکیت موجود نیست، و کارهای راهزنی، و نوکری، و بانکداری، وجود ندارد؛ همه موظف هستند شش ساعت کار کنند، و همه هر وقت کمبودی داشته باشند، میتوانند از انبار عمومی، برداشت کنند؛ تشکیلات اداری و سیاسی «اتوپیا»، کاملا دموکراتیک است؛ البته «مور» میگوید: در «اتوپیا»، بردگانی هم وجود داشتند، که شامل سه دسته از افراد میشدند یا «شهروندانی بودند، که باید به عنوان برده کار میکردند، تا کیفر مجازات خود را پس دهند»، یا «اسیران جنگی بودند»، و یا «گروهی از خارجیانی بودند، که بردگی را، به حضور در کشور خود، ترجیح میدادند.»؛ برخلاف «افلاطون»، «مور»، مقام ازدواج را ارج نهاده، و طلاق را به شرط عدم توافق، میان زن و مرد میپذیرد، و برای هر خانواده ای، مسکن جدا در نظر میگیرد؛ البته باز بیان میدارد، که هر دو سال، افراد میتوانند، خانه های خود را، با هم عوض کنند؛ وی همچنین اعلام میدارد، هر زمان که فرزندان، در یک خانواده زیاد شود، رئیس شهر، میتواند فرزندان خانواده ها را، به دیگران بسپارد، تا توازن در جامعه، برقرار شود؛ تمامی ادیان، در «اتوپیا» کاملا آزادند، حتی کافران نیز، در «اتوپیا» به راحتی، میتوانند به انتشار باورهای خود، بپردازند؛ دین رسمی «اتوپیا» خداپرستی، همراه با نوعی طبیعت پرستی است، و آزار و اذیت سایر ادیان، دارای مجازات است تاریخ بهنگام رسانی 01/10/1399هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی