Reviews for Hedda Gabler: Methuen Student Edtion

The average rating for Hedda Gabler: Methuen Student Edtion based on 2 reviews is 4 stars.

Review # 1 was written on 2015-05-23 00:00:00 Luis Aguirre What is in a text, what was written, what we read, or, in the case of plays, what is acted out? Continuing my theatre season, I attended a performance of Hedda Gabler, but read the text before hand, and listened in parallel to an excellent dramatized version . I had watched another performance during my university days, and my memories of the work seem to be centered on the rights of women. To find their own place in their society and to find and exert their own volition in their lives aI recalled as the core idea in the play. Hedda (yes, she is such a famous character that the first name itself is enough to know one refers to Ibsen's creation), has been compared toMedea of Euripides, figure on which I also had recently a multi-media run. Although married, the play bears her maiden name as title. That in itself is enough of a sign of what is to follow. But reading/listening this about 125 years after it was written, I could not react to the supposed plight of women. Instead I saw nastiness, envy, misdirected frustration, presumptuousness, insolence and a manipulative woman. Generally I do not like to judge characters in my reviews, neither for their morals, nor for the empathy I may feel or not feel for them. What I am trying to say is that the supposed investigation of the core of nature, will, volition, determination of woman, was simply not there for me. Ibsen admired classical drama and followed the three rules of expounded by Aristotle in his Poetics: unity of time, place and plot. But for me the tragedy was not there. Hedda, a fascinating character, did not reach the stature of a Medea. They share the destructive instincts but one did have a sense of justice, while the other seemed driven by envy and unwarranted frustration. But then I saw the Madrid staging and interpretation and a different play came to the foreground. Hedda came across as a more ambiguous character than I first interpreted. She had toned down her anger and frustration and appeared to live in her own world. She seemed out of place - out of her husband, out of her lover, out of friendship, out of entertainment, out of her suitors, out of beauty and material wellbeing, out of intellectual interests. And may be the costume designs helped in this and in bridging the period gap from the 1890s to today. They were the models by a top Spanish designer who often dresses the royals. And he had the characters begin the play in late 19C clothes but wearing contemporary clothes by the end. Hedda's gowns were different. They made her stand out, again, of her world. And as her timeless wardrobe went from the nuptial white at the beginning to pitch black at the end - in grey dégradés - and accompanied her in her estrangement towards the only things that gave her comfort: her guns. Her only possible exit. Interpretation through declamation, interpretation through movement and gesture, interpretation through stage setting, interpretation through costume dressing.. So, what is in a text?

Review # 2 was written on 2019-08-11 00:00:00 John Doe Hedda Gabler, Henrik Ibsen Hedda Gabler is a play written by Norwegian playwright Henrik Ibsen. The title character, Hedda, is considered one of the great dramatic roles in theatre. Hedda, the daughter of an aristocratic and enigmatic general, has just returned to her villa in Kristiania (now Oslo) from her honeymoon. Her husband is George Tesman, a young, aspiring, and reliable academic who continued his research during their honeymoon. It becomes clear in the course of the play that she has never loved him but married him because she thinks her years of youthful abandon are over. It is also suggested that she may be pregnant. The reappearance of George's academic rival, Eilert Løvborg, throws their lives into disarray. Eilert, a writer, is also a recovered alcoholic who has wasted his talent until now. Thanks to a relationship with Hedda's old schoolmate, Thea Elvsted (who has left her husband for him), Eilert shows signs of rehabilitation and has just published a bestseller in the same field as George. When Hedda and Eilert talk privately together, it becomes apparent that they are former lovers. The critical success of his recently published work makes Eilert a threat to George, as Eilert is now a competitor for the university professorship George had been counting on. George and Hedda are financially overstretched, and George tells Hedda that he will not be able to finance the regular entertaining or luxurious housekeeping that she had been expecting. Upon meeting Eilert, however, the couple discover that he has no intention of competing for the professorship, but rather has spent the last few years working on what he considers to be his masterpiece, the "sequel" to his recently published work. تاریخ نخستین خوانش: سال 1973 میلادی عنوان: نمایشنامه ه‍دا گ‍اب‍ل‍ر؛ نویسنده: یوهان ه‍ن‍ری‍ک‌ ای‍ب‍س‍ن‌؛ مترجم مینو مشیری؛ زیر نظر احسان یارشاطر؛ تهران، ب‍ن‍گ‍اه‌ ت‍رج‍م‍ه‌ و ن‍ش‍ر ک‍ت‍اب‌؛ 1351؛ در 146ص؛ چاپ دیگر تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی‏‫، ‏‫1394؛ در 95ص؛ شابک 9786001215360؛ موضوع نمایشنامه های نویسندگان نروژی - سده 19م عنوان: ه‍دا گ‍اب‍ل‍ر؛ نویسنده: یوهان ه‍ن‍ری‍ک‌ ای‍ب‍س‍ن‌؛ مترجم اصغر رستگار؛ اصفهان، نشر فردا؛ 1379؛ در 123ص؛ شابک 9646328105؛ عنوان: هدا گابلر؛ نویسنده: یوهان‌هنریک‌ ایبسن؛ برگردان رضا دادویی؛ تهران آدورا‏‫، 1391؛ شابک: 9786009307128؛‬ هدا گابلر، نمایش‌نامه ای اثر «هنریک ایبسن» نمایشنامه‌ نویس نروژی است، که در سال 1890میلادی نگاشته شده‌ است.داستان درباره ی زنی بیست و نه ساله به نام «هدا» است، که در محیط دچار مشکلاتی می‌شود.در سال 1897میلادی همین نمایش‌نامه در «آلمان» با واکنش‌های منفی مواجه شد.اما پس از آن به عنوان نمایش‌نامه‌ ای کلاسیک از واقع‌گرایی درام در تئاتر سده نوزدهم میلادی شناخته شد. شخصیت «هدا» از سوی برخی از منتقدان به عنوان یکی از نقش‌های بزرگ دراماتیک در تئاتر شناخته می‌شود.؛ هشدار اگر کتاب را میخواهید بخوانید لطفا چکیده را نخوانید، داستان لو میرود؛ چکیده: «هدا گابلر» زنی­ ست زیبا، که مورد توجه دیگران است.او دوست دارد با توجه به جذبه اش، دیگران را تحت سلطه ی خویش داشته باشد.او بر اساس مصلحت، با «یورگن تسمان» که به تازگی موفق به دریافت دکتری افتخاری تاریخ گردیده، ازدواج میکند.ضمن اینکه پیشتر با «لووبرگ»، که از نظر اخلاقی لاابالی، و رفتار اجتماعی مناسبی نداشته، رابطه داشته، و این ارتباط، تا بدانجا بوده، که تاثیر «هدا گابلر» بر او، منشاء نگارش اثری موفق شده است؛ «لووبرگ» با موفقیت چاپ کتاب نخستین خویش محل کارش را ترک میکند، تا کتاب دیگری را، که همگی جوهره ی وجودی اوست، و از الهامات زنی (هدا گابلر) سرچشمه گرفته، به چاپ برساند، تا زندگی نوینی را آغاز کند.او با این پیروزی، رقیب «تسمان» برای داشتن کرسی استاد دانشگاه میگردد.«ته‌آ» زنی است جوان، که پس از مرگ همسر اول فرماندار، خانم آن خانه میشود.«لووبرگ» پیشتر بعنوان معلم سر خانه، به فرزند خوانده های خانم «الوستد (ته آ)» درس میداده، و در نتیجه این دیدار، «ته‌آ» بشدت به «لووبرگ» علاقمند میشود، تا آنجا که خانه را، به امید پیدا کردن «لووبرگ»، و زندگی با او ترک میکند.نخستین کسیکه بنظر «ته‌آ» میتواند برای کمک «لووبرگ» موثر باشد، «دکتر تسمان‌» است، که در دوران تحصیل دوست «لووبرگ» بود. «ته‌آ» به آنجا میرود، و از «دکتر تسمان» می‌خواهد، تا به «لووبرگ» یاری کند، او هراس دارد که مبادا دوباره حیثیت مرد خدشه دار شود. «تسمان» نامه ای به «لووبرگ» مینویسد، و از او دعوت می‌کند، که ملاقاتی با هم داشته باشد.«هدا گابلر» با تیزبینی‌ و هوش وافر خود، «ته‌آ» را وادار میکند، که ‌از رابطه ی خود با «لووبرگ» بگوید، در نتیجه از عشق «ته‌آ» و مساعدت او، در جهت موفقیت «لووبرگ» آگاه میگردد.با حضور «لووبرگ»، در خانه «تسمان»، «هدا» بازی نوینی را آغاز میکند، و کوشش ميکند، با نفوذ در افکار «لووبرگ» سلطه ی خود را بار دیگر به او ثابت کند.پس او را وادار میکند، که دعوت خانه ی قاضی «براک» را بپذیرد.«لووبرگ» با «تسمان» و به دعوت قاضی «براک» به مهمانی منزل خانه ی قاضی میروند، و در آنجا میگساری میکنند، و مست و لایعقل‌ و در بین راه یادداشتهایش از جیبش می‌افتد، و او متوجه نمیشود.«تسمان» که کمی عقبتر از او حرکت می­کرده، یادداشتها را برمیدارد، و صبر میکند، تا صبح که «لووبرگ» تعادل روحی خود را بازیافت، به او پس دهد.«لووبرگ» شب را در خانه زن بدنامی، که قبلاً نیز با او رابطه داشته، میگذراند، و صبح هنگام میفهمد، که یادداشتهایش نیست.با اهالی خانه درگیر می­شود.با توجه به پیشینه ی نامتعارف اجتماعی او، رفتارش باعث می­شود که بار دیگر موقعیت اجتماعی اش متزلزل گردد.او در نزد هدا اقرار میکند که دستنوشته هایش گم شده، اما به ته‌آ میگوید که خودش دست نوشته ها را که با کمک ته‌آ نگارش شده ریزریز کرده است.هدا هفت تیری به لووبرگ میدهد و به او تلقین‌ میکند که حالا وقت آن است که درست انتخاب کند.لووبرگ با همان هفت تیرخودکشی میکند؛ قاضی براک با دیدن هفت تیر متوجه میشود که خودکشی لووبرگ به جهت القاء تفکر هدا گابلر و تاثیر گذاری او بود لذا از این امر سوء استفاده کرده و میخواهد هدا را در چنگ خود داشته باشد.هدا که زنی سرکش است تحمل تحقیر و خواری را ندارد.سلطه قاضی براک را برخود نمیپذیرد و دست به خودکشی میزند.یعنی او با سوزاندن اثر برجسته لووبرگ باعث مرگ او و در اصل نابودی خویش میگردد؛ ا. شربیانی