Reviews for Time and narrative

The average rating for Time and narrative based on 2 reviews is 4.5 stars.

Review # 1 was written on 2016-01-05 00:00:00 Liam Michaels حالا که این جلد و جلد اول اثر را دوباره خواندم (اینبار جدی تر برای نوشتن پایان نامه) دقت و زیبایی اثر خیلی بیشتر به چشمم آمد هر سه جلد زمان و روایت (یا بطور دقیقتر سه بخش از چهار بخش آن) مجموعه ای از خوانشهای بینظیر، دقیق و نوآورانه است که از دل متفکرین مختلف مسیر اندیشه خود را باز میکند. اگر تجربه مدرنیته ی مارشال برمن را به عنوان یک معیار خوانش عالی برای طرح ایده های شخصی بدانیم، زمان و روایت به مراتب اثری وسیعتر، دقیقتر و پیچیده تر است. با نظامی وسیع و صورتبندی هگلی در تالیف دیالکتیکی روشهایی که از هر یک ویژگیهایی بیرون آورده تا در نقدی دست بالاتر به کارگرفته شوند جلد دوم زمان و روایت میخواهد نشان دهد داستان، روایتمندی زندگی واقعی را نشان میدهد و برخلاف مدعای فرانک کرمود (که با ارجاع به نیچه، داستان را تسلای دروغین دربرابر بیسامانی زندگی معرفی میکند) زندگی با داستان غنی تر میشود و اصلا برای فهم زندگی به روایت کردن آن نیاز است پس داستان چیزی از حقیقت دارد، نحوه ارجاع و حتی نحوه صدقی دارد که دیگر بازنمایاننده نیست، بلکه به دنیایی ارجاع میدهد که داستان برابر خواننده فرا می افکند. از دل این نکته متوجه میشویم که خواننده و خوانش اوست که این داستان را از طریق بازسازی پیرنگ داستان فرامی افکند ریکور در جلد دوم با خوانشی دیالکتیکی از نورتروپ فرای و فرانک کرمود سراغ دگردیسیهای روایت داستانی و به ویژه رمان معاصر میرود تا نشان دهد آنها نیز حتی برخلاف مدعای خودشان از روایتمندی خالی نیستند سپس به خوانش نشانه شناسانی مثل پروپ، گریماس و بارت پرداخته و نشان میدهد روایت چه محدوده های ساختاری و نشانه شناسانه ای دارد سپس به شرح راه هایی میپردازد که روایت داستانی از طریق آنها از خود فاصله گرفته و نسبتی تاملی-انتقادی با خود می یابد و در گام آخر این ویژگی های تاملی که ویژگی هایی زمانمند است را در سه رمان نام آور یعنی کوه جادوی توماس مان، در جستجوی زمان از دست رفته ی مارسل پروست و خانم دالوویِ ویرجینیا وولف بازخوانی میکند اثر برای دوستداران نقد ادبی به اندازه دوستداران فلسفه ادبیات جالب و آموزنده خواهد بود

Review # 2 was written on 2013-08-01 00:00:00 Lawrence Nagy If you can keep up with some of the literature he refers to, then this is an awesome book. If not, it is still an awesome book. His discussion of time and narrative (thus the title) is excellent. It takes a topic that seems simple, shows how complex it is, and simplifies the complexity. I would recommend being familiar with the literature that he interacts with in this volume. Riceour gives great summaries, but it still helps to have read some of the literature he references. He devotes large portions to particular works. These are the works that I am recommending you read.