Reviews for The Purcell Papers, Volume 3

The average rating for The Purcell Papers, Volume 3 based on 2 reviews is 4 stars.

Review # 1 was written on 2015-08-10 00:00:00 Michael Zirpoli Irish Gothics Whereas Sheridan Le Fanu's short story collection In a Glass Darkly is pretty well-known, especially the vampire story "Carmilla" (although my personal favourite in that collection is "Green Tea"), the collection The Purcell Papers is probably still waiting to be rediscovered by a broader readership. This collection, published posthumously in three volumes in 1880, contains thirteen stories, sometimes bordering on the humorous, sometimes on the Gothic or the supernatural, that were written between 1838 and 1840; only the last contribution is from 1850. Not all of the stories included are really fit to enthuse readers throughout the ages; for example most of the humorous stories, which are written in some sort of Irish brogue, did not really convince me as meeting Le Fanu's standards, probably with the exception of "The Ghost and the Bone-Setter", in which a ghost needs the re-adjustment of his leg and which was, by the way, the first short story ever published by Le Fanu. Most of the other stories, however, definitely deserve to be rediscovered although readers of Le Fanu's gothic or sensationalist novels might find them familiar as the author often fleshed out his earlier short stories by making them into novels. "Passages in the Secret History of an Irish Countess", for instance, found its way into Uncle Silas - for his novel, Le Fanu gave more room to the French governess, making her a surrealistic character in her own right -, and "A Chapter in the History of a Tyrone Family" was again used for The Wyvern Mystery. Le Fanu would later re-do some of these stories, dislodging them from their Irish background in order to make them more interesting to English readers. Le Fanu already knew that the more you explain horror the more you divest it of its compelling and haunting powers, and this is why most of the events described in these stories remain unsolved and unexplained. That is why in "The Fortunes of Sir Robert Ardagh", the author tells the same story twice - once in the form of a folk tale, dark and gloomy, and secondly in a seemingly more reliable way, which still leaves the mystery at the heart of the story unfathomable. The result is that the reader gains the impression of authenticity since do we not have a writer here who, to the best of his knowledge and belief, tries to grasp the kernel of truth in a mystery that has inspired folklore into ascribing Sir Robert's disappearance to the workings of the Devil? The two finest stories in this bunch are, to my taste, "The Drunkard's Dream" and "Strange Event in the Life of Schalken the Painter". Both of them masterfully conjure up a sense of menace from forces of evil, and whereas in the latter you never really know whether the mysterious bridegroom is simply an extremely ugly man or the Devil himself or a living corpse, "The Drunkard's Dream" leaves you at doubt as to whether there is not more to the drunkard's fatal accident since his wife is sure that she saw him in the company of a shadow. It is this element of the ambiguous that enhances the effect of horror Le Fanu so deftly manages to create. Besides his tendency not to finish some of the side stories - as for example the judge's decision to ignore the madwoman's offer to tell the story from her point of view in "A Chapter in the History of a Tyrone Family", a tale to which Charlotte Brontë stands indebted for her most famous novel - makes Le Fanu a very modern writer. So if you want to get to know Le Fanu's earlier works, The Purcell Papers is a must-read.

Review # 2 was written on 2020-08-27 00:00:00 Mariaan Van Staden Joseph Sheridan Le Fanu zasłużył sobie na miejsce w panteonie klasyków grozy głównie dzięki dwóm utworom - wampirycznej noweli "Carmilli"i i wiktoriańskiej gotyckiej powieści "Stryj Silas". Warto jednak docenić Irlandczyka również jako autora krótkich form. "Osobliwe zdarzenia"" to zbiór bardzo różnorodny - i jeśli chodzi o tematykę i klimat i samą grozę zawartą w tekstach. W zbiorze znajdziemy opowiadania zarówno lżejsze - które czytelnicy o słabszych nerwach bez problemu mogą czytać po zmroku, historie nawiązujące do baśni i folkloru, jak i takie od których włos się jeży na głowie. Znaczna część czytelników bezsprzecznie zachwyca się „Osobliwym zdarzeniem z życia malarza Schalkena", z którego Blatty ewidentnie czerpał garściami pisząc swojego „Egzorcystę". Ja natomiast zostałam kupiona przez dwa inne teksty. Pierwszy to „Laura Srebrny Dzwoneczek" - pomimo dosyć cringe'owego kojarzącego się z pseudonimem gwiazdy porno tytułu jest to znakomite opowiadanie utrzymane w klimatach baśniowych, jednocześnie nie stroniące od makabrycznych elementów, a lekko podrasowane dawką brutalności śmiało mogłoby być napisane przez braci Grimm. Oraz "Rozdział z dziejów pewnej rodziny z hrabstwa Tyrone" - dla mnie absolutna crème de la crème tego tego zbioru. Toż to groza na najwyższym poziomie! Trzeba nie lada talentu i warsztatu aby tak umiejętnie zbudować nastrój niepokoju,a w końcu i przerażenia, które w znaczącym stopniu udzielą się i czytelnikowi. Istny majstersztyk horroru! W moim osobistym rankingu najstraszniejszych opowiadań utwór Le Fanu plasuje się na drugim miejscu zaraz za „Przypadkiem Charlesa Dextera Warda" Lovecraft. Na koniec jeszcze wspomnę o bardzo dobrym tłumaczeniu Ewy Horodyńskiej. Wcześniej już czytałam parę tekstów Le Fanu i jak dla mnie był on najbardziej „archaicznym" klasykiem grozy, którego absolutnie nie polecałam na początek przygody ze starszym horrorem. Natomiast czytając ten zbiór określenie „archaiczny" ani razu nie przemknęło mi przez głowę - brak tu jakiś wyjątkowo ciężkich, topornych, „staroświeckich" fragmentów, język jest lekki, płynny i łatwy w odbiorze. Słowem - bardzo przyjemnie się to czyta!