Reviews for The Broadview Anthology of Drama Volume II: The Nineteenth and Twentieth Centuries

The average rating for The Broadview Anthology of Drama Volume II: The Nineteenth and Twentieth Centuries based on 2 reviews is 4.5 stars.

Review # 1 was written on 2020-07-16 00:00:00 Arick Solan La Cantatrice Chauve / La Leçon = The Bald Soprano and The Lesson: Two Plays, Eugène Ionesco La Cantatrice Chauve ' translated from French as The Bald Soprano or The Bald Prima Donna ' is the first play written by Romanian-French playwright Eugène Ionesco. The play opens on Mrs. Smith reciting the events of the night with Mr. Smith. They discuss the death of someone they knew, Bobby Watson. The play then shifts back to reality and they realize that Bobby has been dead for four years. Suddenly they flash back to when he was alive and engaged to a woman who was also called Bobby Watson. تاریخ نخستین خوانش: روز بیست و سوم ماه می سال 2008میلادی عنوان: درس و آوازخوان طاس؛ نویسنده: اوژن یونسکو؛ مترجم: داریوش مهرجویی؛ مشخصات نشر تهران، شهر کتاب، هرمس، 1386، در 95 ص، ترجمه دو نمایشنامه تئاتر ابزورد از کتابهای با عنوان اصلی بالا؛ شابک 9789643632571؛ موضوع: نمایشنامه های نویسندگان رومانیایی فرانسوی سده 20م شگفت انگیز؛ دو نمایشنامه ی «درس» و «آوازخوان طاس» است، نمایشنامه «درس» نوشته اوژن یونسکو نمایشنامه «درس»: اوژن یونسکو میگویند: «روزی به سرم زد که مبتذلترین عبارات را فراهم آورم.؛ این عبارات حاوی بیمعناترین واژه ها و کهنه ترین عقاید متداولی بود که در سخنان خود، دوستانم یا به نحوه محدودتر در کتب مکالمات روزمره زبانهای خارجی بدانها برمیخوردم؛ اقدام ناگوار و دل آزاری بود»؛ و براستی چنین است آنچه در نمایشنامه ی «درس» بیان میشود تجربه ی دل آزار و دهشتناکی است؛ استادی بیمار، شاگردان دختر خود را یکی پس از دیگری سر به نیست، و نابود میکند؛ بدین ترتیب که در آغاز، استاد بسیار خجالتی، آرام، مؤدب، و منطقی مینماید و رفته رفته در طول نمایش تغییر رفتار داده، و به انسانی درنده خو، و دیوانه بدل میشود، و تا آنجا پیش میرود که شاگرد خود را، با ضربات چاقو به قتل میرساند، و پس از قتل شاگرد، همه چیز دوباره آغاز میشود، و نوبت به شاگرد دیگر میرسد، که او هم به همان شکل به قتل میرسد.؛ این مدل ساختاری «اوژن یونسکو» در بیشتر آثار ایشان به دیده مینشیند؛ اکثر نمایشنامه های ایشان، از یک سکون و آرامش آغاز، و به هرج و مرج و جنون پایان مییابند، و این همان موضوعی است که در فیزیک «آنتروپی» نام دارد؛ یعنی میل به بی نظمی و عدم تعادل؛ بر اساس این نظریه، همه ی عناصر در هستی، به حرکت به سمت بی نظمی تمایل دارند، جهان در حال حرکت به سمت عدم تعادل است، و این بی نظمی آنقدر ادامه پیدا میکند، تا دوباره همه چیز به حالت سکون نخستین درآید.؛ پرداختن به این نظریه، در آثار «یونسکو» بسیار مشهود است، نگاه «یونسکو» به جهان پوچ و بیهوده ی امروزی، نگاهی خنده دار و هجوآمیز است، گرچه خود با زیرکی هماره این موضوع را انکار میکنند اما به زعم وی تراژدی در اطراف ما آنقدر زیاد است که چاره ای جز خندیدن به آن نداریم؛ در نمایشنامه «درس»، ایشان بورژوازی را به سخره میگیرند و یورش میبرند؛ هر چند ممکن است در نمایشنامه ی «درس» این یورش کمتر از دیگر نمایشنامه های ایشان همانند «آوازه خوان طاس» یا «نقاشی» به دیده ها بنشیند، اما به هر حال، عافیت طلبی استاد و زبان خودکار و کلیشه وار او به خوبی، بیان کننده ی اهداف یونسکو، از به کار گرفتن شخصیتهای بورژوا در آثار خویش است؛ شخصیت استاد در نمایشنامه «درس» توان تصمیم گیری ندارد، او توان اندیشیدن ندارد، چرا که اساساً این قشر، تهی از هرگونه اندیشه و ژرفا هستند؛ استاد فاقد تشخیص است و حرف میزند بدون اینکه حرفی برای گفتن داشته باشد؛ گویی اندیشه نکردن، بیهوده زیستن، بی خاصیت بودن، و کشتن شاگردانش، جزو کارهای روازانه ی اوست، و روح تسخیر شده ی او نمادی از روح مسخ شده ی انسان روشنفکرنما و افسرده ی این زندگی مدرن است نمایشنامه ی «آوازخوان طاس»، با خانواده ی «اسمیت» آغاز میشود، که در اتاق نشیمن بنشسته اند، و درباره ی همه چیز، و هیچ چیز، سخن میگویند.؛ خانم «اسمیت»، همگی رخدادهایی، که در بعد از ظهری ویژه رخ داده را، برای همسرش بازگو میکند؛ گرچه شوهرش، همان عصر به همراه خود او، در آن مکان حضور داشته، سپس، آنها درباره ی خانواده ای صحبت میکنند، که همه ی اعضایش «بابی واتسون» نام دارند، و به نظر میرسد، که خانواده ی «اسمیت» از لحظه ای به لحظه ی دیگر، فراموش میکنند، که شخصی به نام «بابی واتسون» زنده یا مرده است؛ اوژن یونسکو، چهره ی سردمدار «تئاتر ابزورد»، و یکی از مبدعان بزرگ نمایشهای مدرن، برای نوشتن نخستین نمایشنامه اش (آوازخوان طاس) تا سال 1950میلادی صبوری کردند؛ ایشان با گذر زمان، به استاد بلامنازع نمایشنامه های مدرن بدل شدند، حال و هوای عجیب، و طنز ویژه ی نگارش «یونسکو»، باعث شد، تا آثارش بصورت همزمان، بسیار «خنده دار»، «تراژیک»، و البته «ژرف» باشند؛ «اوژن یونسکو» درباره ی تئاتر میگویند: «تئاتر، ادبیات نیست...؛ بلکه به شکل خیلی ساده، چیزی است که نمیتوان آنرا از راه دیگری بیان کرد.»؛ تاریخ بهنگام رسانی 29/08/1399هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی

Review # 2 was written on 2016-02-17 00:00:00 Carolyn Gleason I admit....all this is very subjective....but this is my conception of the world. My world. My dream. My ideal...