Reviews for Great Britain and Reza Shah: The Plunder of Iran, 1921-1941

The average rating for Great Britain and Reza Shah: The Plunder of Iran, 1921-1941 based on 2 reviews is 3 stars.

Review # 1 was written on 2007-12-06 00:00:00 Anthony Cantarella I would like to correct my earlier review, and say that it is an uninspiring rant mostly against the person of Reza Shah and the West (this edition: Britain... There's another book dedicated to hatin' on the US). Not that his criticisms aren't fair, but he makes his point altogether too often and too bluntly, and occasionally on rather scant evidence.

Review # 2 was written on 2019-02-21 00:00:00 Ras Trut عباس امانت در کتاب قبله عالم نگاهی کامل و مفصل به زندگی ناصرالدین شاه ، سلطان صاحبقران و دوران پادشاهی او انداخته و زندگی او را از دوران کودکی ، برگزیده شدن به عنوان ولیعهد ، پادشاهی در سایه امیرکبیر ، و چگونگی تبدیل شدن ناصرالدین به قبله عالم و کشته شدن او را بررسی کرده است . کتاب رامی توان به دو قسمت 25 ساله پادشاهی شاه شهید تقسیم کرد ، دوره اول سلطنت او بیشترین حجم کتاب را در برگرفته ، این بخش کتاب از کودکی شاه که با بیماری همراه بوده و زیستن در سایه پدری که از او متنفر بوده ( محمد شاه ) و سپس آشنا شدن با میرزا تقی خان شروع می شود ، سپس با مرگ شاه بابا ، ناصرالدین در سایه کفایت میرزا تقی خان به تهران آمده ، تاجگذاری کرده و زمامداری طولانی خود را شروع می کند . امیر کبیر با کفایت امور کشور را اداره و اصلاحاتی در کشور بنیان نهاد . اما در نهایت قربانی شاه و مهد علیا مادر پرنفوذ ناصرالدین شاه شد . شاه که هم چنان جوان و خام است میرزا آقا خان نوری را به صدر اعظمی برمی گزیند ، در حقیقت شاه جوان در محضر دو صدر اعظم کهنه کار ، امیرکبیر و نوری درس می بیند ، از امیر درس اصلاحات یاد می گیرد و از آقا خان نوری دسیسه و توطئه را . شاه جوان راه نوری را انتخاب می کند و البته به وقتش هم میرزا آقا خان را از قدرت عزل می کند و خود قدرت کامل را در دست می گیرد . امانت ناصرالدین شاه را با هوش و فراست مجسم کرده ، در حقیقت شاه همواره بین سنت و مدرنیته مردد بوده است ، او با هوش خود ضرورت کشور به انجام اصلاحات فوری را درک می کرده اما با تمام وجود در برابر این اصلاحات مقاومت می کرده است . آخر سر اصلاحات او به تلگراف و دوربین عکاسی و پروژه راه آهن سراسری ایران به ماشین دودی ( به طول 8 کیلومتر ) ختم شد . اما نکته ای که نویسنده کامل به آن پرداخته سیاست خارجی ناصر الدین شاه بود ، درحقیقت او با زیرکی تمام از تضاد منافع بین انگلستان و روسیه استفاده کرده و به این روش ماهرانه خاک کشور را حفظ کرد ، همچنین او به منظور کاهش قدرت بریتانیا و روسیه از فرانسه ، پروس ، بلژیک و ینگه دنیا ( آمریکا ) دعوت به حضور و سرمایه گذاری در ایران کرد . در 25 سال دوم سلطنت ، شاه دیگر از انجام همان اصلاحات لاک پشتی هم خسته شده ، در این دوران است که شاه عیاش وقت خود را بیشتر با ببری خان ( گربه شاه ) و انواع و اقسام ملیجک ها می گذراند ، کشور دچار انسداد و سکته ای بسیار طولانی شده است . شخص شاه خود هزینه ای این سکته را می پردازد و در پنجاهمین سال تاجگذاری و در حال زیارت به گلوله میرزا رضا کرمانی کشته و به لقب شاه شهید می رسد. نویسنده ناصرالدین شاه را نماد و سمبلی از استبداد شرقی یا معمار قدرت تک نفره می داند ، در حقیقت منازعات شاه با صدر اعظم های مقتدر از زمان او آغاز شد و کمتر شاهی پس از او پذیرفت که بخشی از قدرت را به صدراعظم یا نخست وزیری واگذار نماید ، به این دلیل است که مردان باکفایتی مانند مصدق یا قوام السلطنه قربانی قدرت طلبی شاهان ، این بار از خاندان پهلوی شدند . مطلبی که نویسنده از آن غافل شده سیاست داخلی شاه و ترسیم سیمای ایران و زندگی مردمان در دوران طولانی سلطنت ناصرالدین شاه بوده است ، این غفلت تا اندازه ای بوده که خواننده متوجه نمی شود که قرارداد رویتریا تالبوت یا تنباکو چگونه منعقد و چگونه و با چه مبارزاتی فسخ شدند . در پایان کتاب خواننده با پرسش عجیبی روبرو می شود ،معمایی به نام ناصرالدین شاه ، شاهی که اضداد در او جمع شده بود ، کسی که خواهان اصلاحات بود ولی حکومت او دوران یکنواختی و ایستایی بود . شاهی که نزد بخشی از ملت منفور بود و نزد بخشی دیگر شاه شهید . اما شاید بتوان گفت که خواننده امروزی کتاب حتی با ذره بین هم نمی تواند نقطه مثبتی در کارنامه ناصرالدین شاه و یا سایر پادشاهان قاجار پیدا کند . شاید بتوان کلماتی که زنده یاد علی حاتمی در فیلم کمال الملک از شاهان قاجار می کند را بهترین توصیف آنان دانست : ناصرالدین شاه مشنگ عیاش مظفرالدین شاه ملنگ علیل ممدلی میرزای دبنگ الواط اون احمد،شاه بدنام کن