Reviews for The elements of friendly software design

The average rating for The elements of friendly software design based on 2 reviews is 5 stars.

Review # 1 was written on 2017-03-03 00:00:00 Paul Johnson Μία αφήγηση καφκικού ύφους φοβερά συγκλονιστική και σπαρακτικά βασανιστική, καθώς αναφέρεται στον εσωτερικό τρόμο που γεννιέται μέσα μας στα πολιτεύματα του ανθρώπινου πολιτισμού και της τεχνολογικής- ευγονικής ζωικής εξέλιξης. Δράστες και αδρανείς το ίδιο συνένοχοι και συντελεστές στην προγραμματισμένη με βαρβαρότητα ευγενική ανοχή και στο ορθολογικό εγχείρημα εκτέλεσης της πράξης του εγκλήματος και της αυτοχειρίας. Σε κάποια σωφρονιστική αποικία της Άπω Ανατολής -προφανώς κάποιο νησί της γαλλικής αποικίοκρατιας - κάποιος στρατιώτης καταδικάζεται με συνοπτικές διαδικασίες σε θάνατο, «Διότι δεν συνεμορφώθην προς τας υποδείξεις» και κρίθηκε απείθαρχος. Η εκτέλεση του θα πραγματοποιηθεί πάνω σε μία μηχανή της κολάσεως που βασανίζει μέχρι θανάτου το θύμα με την μέθοδο της «γραφής». Θα πρέπει το μηχάνημα να εγχαράξει στο γυμνό κορμί του παραβάτη με καλλιτεχνικά γράμματα - μη αναγνωρίσιμα - την αιτία της καταδίκης του: «Τίμα τους ανωτέρους σου». Ο θάνατος με την μέθοδο της γραφής. Το γράψιμο, η συγγραφή έργων μιας σκοτεινής αιμορραγικής ψυχής, παραπέμπει στον ίδιο τον Κάφκα όπου το γράψιμο ήταν γι'αυτόν απελευθέρωση και χειραφέτηση, όχι εγκληματική αυτοκαταστροφή. Παρ'ολα αυτά καμία συγγραφική δεινότητα δεν κατάφερε να υποκαταστήσει τις σαρκικές επιθυμίες που τελικά τον οδήγησαν στην καταστροφή. Εδώ ο Κάφκα δεν μιλάει, δεν κρίνει, δεν κάνει αποτίμηση αξιών και ηθικών αρχών και συναισθημάτων, απλώς δείχνει, δραματοποιεί, με τρόπο μοναδικό και μεγαλειώδη. Δεν υπάρχει καμία απαγγελθείσα απελευθέρωση, και ζούμε περισσότερο μία ερμηνεία παρά μία αφήγηση. Το τσεκούρι του καφκικού πνεύματος δεν σπάει τον πάγο της αδιαφορίας που κρύβεται πίσω απο ευγενικές πολιτιστικές βαρβαρότητες. Δεν κόβει τις αλυσίδες που κατατρώνε με σκουριά, συμβατικό δισταγμό και σήψη το δίκιο,αυτό που θάβεται υπό το βάρος των κρατικών μηχανισμών ορθολογιστικής λειτουργείας στις ανθρωπιστικά σωφρονιστικές κοινωνίες. Η Δίκη του Κ. μεταφέρεται στην σωφρονιστική αποικία. Σχεδόν ίδιοι οι γρίφοι και οι εσωτερικές διεργασίες του κοσμικού τρόμου, στήνονται πέραν πάσης ερμηνείας απο το κράτος δικαίου, που ειναι πάντα προβληματικό, ακατανόητο και παράνομο. Αισθήματα εγκλωβισμού, ταπείνωσης, ενοχής και σωφρονιστικές αποικίες. Αποικιακές δυνάμεις, μηχάνημα γραφής με ακίδες που γράφουν και γράφουν τον θάνατο στις πλάτες αθώων και ενόχων υποταγμένων δουλοπρεπώς στην ισχύ που δεν γνωρίζει κανένα όριο. Κι όταν το μηχάνημα διαλύεται και παύει να αποτελεί όπλο μαζικής δολοφονίας δεν είναι επειδή σταματάει το μαρτύριο λόγω κοινωνικής εξέγερσης, λόγω επανάστασης για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Δεν επεμβαίνει ο νόμος, το κράτος, η πολιτισμένη κοινωνία για να το σταματήσουν, απλά, λιτά και απέριττα δεν υπάρχουν ανταλλακτικά εξαρτήματα για τη μηχανή που σκοτώνει γράφοντας και γράφοντας και ο νέος διοικητής που εξουσιάζει τη σωφρονιστική αποικία είναι φυσικά αντίθετος με τον προηγούμενο ως προς την χρήση του θανάτου αλλά ως εκσυγχρονιστής και πολιτισμένος απλώς ανέχεται τον φασισμό του αξιωματικού και το όργανο μεσαιωνικού βασανισμού, ψυχρά και αμέτοχα. Όπως ακριβώς τα έγραψε και ο Κάφκα το δικό του αμείλικτο, σκληρά αντικειμενικό και ζοφερά κρυστάλλινο όνειρο που δεν είναι συγκεχυμένο αλλά καθαρό, άμεσο και σαφές. Νόημα σε τούτη την ιστορία, συμβολισμοί, μεταφορές και εξηγήσεις θεωρώ πως δεν υπάρχουν, χωρίς να είμαι και σίγουρη. Σίγουρα δεν ανήκει στην εποχή του. Είναι εντελώς αδιανόητο σαν θαύμα στα μάτια άπιστων. Ειναι αμφίβολο και γεμάτο αναπάντητα ερωτήματα. Δεν οδηγεί πουθενά. Μυρίζει μούχλα και εγκλωβισμό, βρομάει μοναξιά και απαξίωση, αποπνέει το ατόφιο άρωμα του άπληστου εμμονικού εξευτελισμού. Και σκοτεινά, απότομα τελειώνει. Ειναι η αλληγορία που μίσησε ο μοντερνιστής καλλιτέχνης της πείνας αυτός που αφιερώθηκε στην τέχνη χωρίς προθέσεις και εμπνεύσεις που προσιδιάζουν και προδικάζουν. Είναι η νεκρολογία του Θεού που επέτρεψε την κυριαρχία του κακού. Είναι ο Φράντς Κάφκα. 💋💖💋 Καλή ανάγνωση. Πολλούς ασπασμούς.

Review # 2 was written on 2017-02-02 00:00:00 Jose Martinez Η φράση- τίτλος «Οι δράστες και οι αδρανείς» από το ερμηνευτικό δοκίμιο του Zimmermann , που βρίσκεται στο επίμετρο του βιβλίου (Εκδόσεις Κίχλη) συμπυκνώνει αυτό που είναι και η βασική ιδέα της νουβέλας του Κάφκα. Οι δράστες είναι αυτοί που παράγουν τη βία και οι αδρανείς είναι αυτοί που δεν εμποδίζουν τη βία να παραχθεί. Και οι δύο είναι συνυπεύθυνοι για το κακό που συντελείται. Η υπόθεση εκτυλίσσεται σε μία γαλλική αποικία της Άπω Ανατολής όπου εκτοπίζονται ανεπιθύμητοι με σκοπό το σωφρονισμό τους. Στη συγκεκριμένη αποικία καταφτάνει ένας Ευρωπαίος ευγενής, για να εκφράσει την άποψή του σχετικά με το σύστημα απονομής δικαιοσύνης από τους ομοεθνείς του ευρωπαίους εκεί. Ο αξιωματικός- ευρωπαίος του επιδεικνύει με περηφάνεια τη λειτουργία του μηχανήματος στο οποίο κάθε κατάδικος βασανίζεται και οδηγείται μετά από 12 ώρες στο θάνατο με την τεχνική της δερματοστιξίας. Την κατηγορία θα τη μάθει καθώς θα γράφεται πάνω στο σώμα του. Ο κατάδικος δε γνωρίζει το λόγο που κατηγορείται ούτε έχει το δικαίωμα να ζητήσει ακρόαση και να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Ο αξιωματικός είναι υπέρμαχος της τεχνολογίας και τον ενδιαφέρει η μηχανή παρά ο άνθρωπος. Η μηχανή συμβολίζει για αυτόν την κυριαρχία της τεχνολογίας, τις άπειρες δυνατότητές της. Το ότι σκοτώνει και βασανίζει ανθρώπους δεν τον απασχολεί. Ο λόγος του είναι γοητευτικός, αν και γεμάτος κυνισμό. Από την άλλη ο Ευρωπαίος ταξιδιώτης, θεατής στο έγκλημα, δεν εναντιώνεται, πιστεύοντας ότι η οποιαδήποτε αντίδραση δεν είναι στις αρμοδιότητες του. Ένας καλοαναθρεμμένος ευρωπαίος, ευγενικός και διακριτικός, τυπικός εκπρόσωπος του ανθρωπισμού που οι ιδέες του περί αξίας της ανθρώπινης ζωής και των δικαιωμάτων των ανθρώπων εξαντλούνται στη θεωρία, ενώ στην πράξη αποδεικνύεται αδρανής. Και οι δύο εκπροσωπούν τον ορθολογισμό πίσω από τον οποίο είναι κρυμμένη η βαρβαρότητα. Το έργο το οποίο γράφτηκε από τον Κάφκα το 1914 μέσα στο κλίμα του πολέμου μπορεί να το δει κανείς ως αλληγορικό: προαναγγέλλει τις συμφορές του πολέμου που θα επακολουθήσουν. Οι άνθρωποι σε αυτόν τον πόλεμο θα χρησιμοποιήσουν μηχανές υψηλής τεχνολογίας για να καταστρέψουν το είδος τους. Οι μηχανές, δημιουργήματα του υψηλού ορθολογισμού τους θα γίνουν στα χέρια τους όργανα καταστροφής και θα τους απομακρύνουν από την ανθρώπινη ουσία. Να προσθέσω ότι η συγκεκριμένη έκδοση ( Κίχλη) είναι πολύ επιμελημένη. Στο επίμετρο υπάρχουν ερμηνευτικά δοκίμια με σχόλια- σημειώσεις ,φωτογραφίες. Πραγματικά σε κάθε βιβλίο, όταν υπάρχει επίμετρο, το απολαμβάνω.