Reviews for How to Read Freud

The average rating for How to Read Freud based on 2 reviews is 3.5 stars.

Review # 1 was written on 2020-05-25 00:00:00 Kathy Westling نیّت روان‌کاوی در عمل تقویت اگو، استقلال بخشیدن به آن دربرابر سوپراگو، گسترش دادن به عرصه‌ی ادراک آن و بزرگتر کردن سازمان آن است تا بتواند با بخشهای تازه‌ای از اید متناسب شود. هرجا اید بود، اگو باید در آنجا باشد. این، کارِ فرهنگ است. _فروید جاش کوهن، استاد ادبیات انگلیسی و ادبیات تطبیقی که از قضا دستی بر روانکاوی هم داره، اومده کتابی درباره‌ی فروید نوشته؛ سایمون کریچلی، فیلسوف انگلیسی و سرپرست مجموعه ویرایشش کرده و صالح نجفی، پژوهشگر فلسفه و سینما و هنر هم ترجمه‌ش رو برعهده داشته. نتیجه این شده که «چگونه فروید بخوانیم» بیشتر به ایده‌های جامعه‌شناختی، متاخر و کم‌طرفدارتر فروید _با چاشنی ادبیات و فلسفه_ پرداخته و از بحث‌های کلینیکی، بیولوژیکی و عصب‌شناختی _که خاستگاه اولیه و اصلی فروید هستن_ غافل مونده و ازین نظر مکمل خوبی برای کتاب مقدمات روانشناسی فروید محسوب می‌شه. لحن نویسنده شبیه یه گفتگوی خودمونیه؛ واسه همینم جذابیت و کشش خودشو تا انتها حفظ می‌کنه. کوهن اغلب از پس توضیح مفاهیم خوب بر اومده ولی چندجا هم _که تعدادش زیاد نیس_ شدیداً درجا زده؛ جوری که اگه اصل مقاله‌ی فروید رو بخونین خیلی بهتر متوجه می‌شین. روی اصطلاح‌شناسی فروید تمرکز خوبی داشته و همین‌طور ابتدای هر فصل، قطعه‌ای از منبع اصلی فروید رو قرار داده تا مخاطب با نثر خود فروید هم آشنا بشه. نجفی هم ترجمه‌ی خوبی ارائه داده و پانویس‌های خیلی مفیدی هم نوشته؛ ولی به طرز عجیبی سر توضیح یه سری از ایده‌ها، از خودش پانویس زده و خواننده رو مکرراً هشدار داده که این ایده‌ی فروید اشتباهه و حواست باشه و ازین حرفا، که یکم تو ذوق می‌زد. در مجموع پیشنهادش می‌کنم.

Review # 2 was written on 2015-03-03 00:00:00 Joey Camacho در مقدمه‌ی این کتاب به سرنوشت آدم‌هایی که فروید می‌خوانند به طرز دقیقی اشاره شده. این‌که چنین آدم‌هایی بعد از خواندن فروید دیگر هرگز نمی‌توانند بدون تجزیه‌ و تحلیل‌هایی فرویدوار در ذهن‌شان از کنش‌ها و رفتارهای خودشان و دیگران بگذرند و به نظرم این یک حقیقت درباره‌ی همه‌ی خواننده‌های آثار فروید است. فروید خواننده‌های‌اش را به راه‌هایی بدون بازگشت می‌برد که در عین ابهام، جالب و حیرت‌انگیزند. کتاب با همه‌ی فشردگی و خلاصه بودنش تا حدودی می‌توانست قانعم کند که خب قرار نیست همه‌چیز را درباره‌ی نظریات و آراء فروید بدانم بلکه این کتاب فقط می‌خواهد به خواننده‌اش بگوید که «چطور» فروید بخواند. و حقیقت جذابی که نویسنده در فصل یکی مانده به آخر به‌ش اشاره می‌کند؛ «جهانی که خیال می‌کنیم می‌شناسیمش با خواندن فروید همواره ناشناس و بیگانه می‌گردد. فراسوی آن‌چه در جهان می‌بینیم و می‌شنویم، همه‌جا «کسی» یا «چیزی» دیگر پنهان است. این چیز دیگر پیوسته ما را درباره‌ی آن‌چه می‌بینیم در حالت شک و بی‌اطمینانی نگه می‌دارد؛ من یا سایه‌ام؟ عشق یا نفس‌پرستی؟ زندگی یا مرگ؟