Reviews for Feminine Psychology

The average rating for Feminine Psychology based on 2 reviews is 3.5 stars.

Review # 1 was written on 2019-12-08 00:00:00 Yashvir Singh امروز داشتم برای کارم یه متنی ترجمه می‌کردم که می‌گفت پدر‌و‌مادر قبل از این‌که بذارن بچه یه انیمیشن رو ببینه باید به چه چیزهایی توجه کنن و بعد از دیدنش هم چه سؤالایی ازش بپرسن. مثلاً برای نسخه جدید شیر شاه باید از بچه درباره خشونتش سؤال کنن که اگه از جاییش اذیت شده، ابراز کنه. اون‌وقت تو این کتاب، کارن هورنای مثال‌هایی زده از آدمایی که به‌شدت از نظر روانی آسیب دیدن چون در بچگی تجربه‌های هولناکی داشتن. مثلاً بچه‌ای که شاهد زایمان طبیعی مادرش بوده یا پدر‌و‌مادرش رو حین رابطه جنسی دیده. من خیلی کم دیدم، شاید به‌ندرت که پدرومادری تلاش کنن تا بفهمن بچه در یه لحظه خاص و یا در یه شرایط غیرمعمول در حال تجربه چه حسیه و درک کنن رفتاری که برای ما بزرگسال‌ها عادیه برای اون می‌تونه واقعاً وحشتناک باشه. منظورم هم این نیست که باید بچه رو ایزوله کرد و از مسیر طبیعی رشد دور نگه داشت. ولی مسیر طبیعی هم این نیست که در معرض هر تجربه‌ای قرار بگیرن. خیلی از تجربه‌های معمول برای ما، تو روان کودک به‌شکل دیگه‌ای ثبت می‌شن. عمیق و ترسناک. توجیه والدین هم اینه که بچه حالیش نمی‌شه و نمی‌فهمه. می‌دونم تا همیشه باید واسه بی‌پناهی بچه‌ها غصه‌بخورم. کارن هورنای، بعضی از نظریات فروید رو به چالش می‌کشه تا بگه که نه اتفاقاً زن‌ها این‌طوری که شما تصور کردید، نیستند. بتی فریدان هم تو کتاب رازوری زنانه به این مسئله اشاره کرده بود که نظریه فروید درباره زن‌ها به ضررشون تموم شده و نگاه همه به زن، حتی اساتید دانشگاه و مربیان آموزشی هم تحت‌تأثیر قرار گرفته و همه به چشم جنس ضعیف بهش نگاه می‌کردن. البته در بعضی موارد هورنای به نتیجه مشخصی نمی‌رسه و این شاید بهتر باشه از این‌که چشم‌بسته نظریه بده. فقط دلایل خودش رو در رد نظریه می‌گه که گاهی هم حتی براساس ساختار نظریه فروید منطقی به‌نظر می‌رسه. این کتاب برای من از نیمه‌ی دوم جذاب‌تر شد، چون به موضوعاتی پرداخته بود که هم جنبه کاربردی‌تری داشت و هم در گذشته برای خودم سؤال شده بود. *ترجمه هم چندان خوب نبود.

Review # 2 was written on 2018-11-27 00:00:00 Florence Vigneux از این کتاب که مجموعه مقالاتِ کارن هورنایه، سال‌های زیادی می‌گذره. بنابراین خیلی چیزهاش به‌نظرم توی جوامع الان دیگه مطرح نمی‌شن و صدق نمی‌کنن و با خوندنش آدم متعجب می‌شه و پیشرفت بشر به چشمش میاد. اینکه چرا روانکاویِ جدید به‌سمت اگزیستانسیالیسم و لوگوتراپی رفت مثلاً، با خوندن این کتاب تا حد زیادی مشخص می‌شه چرا. روانکاوی و حتی نوفرویدی‌ها و یونگی‌ها دیگه نتونستن یه چیزهایی رو جواب بدن. رویکرد آدلر به نسبت منصفانه‌تر بوده و کم‌کم نیروی سوم روانشناسی به وجود اومده. اما از طرفی یه سری چیزها هرچقدر هم بشر پیشرفت کنه، عوض نمی‌شه. این کتاب هم یه چیزهایی علیه زنان داره، هم به نفع زنان. ولی روی هم بذاریمش نگاه آسیب‌شناسانه و بالینیِ کاملی داره که خیلی هم بستگی به رویکرد مخاطب داره. ینی یکی مثل من که نسبت به روانکاوی هم مثبت فکر می‌کنه بازم یه جاهاییش ممکنه گارد بگیره یا یه مشکلی که من با این‌ بخش روانشناسی دارم اینه که واقعاً دیگه خیلی سلیقه‌ای شده. همون‌طور که روانکاویِ فروید خیلی فرویدی بود، نظرات هورنای هم خیلی هورنایی‌ان. ینی اگه یکی مثل هورنای فکر کنه، قبول می‌کنه وگرنه به‌نظرش منطقی و علمی نیست حتی. از صفحات جالبش هم برا خودم عکس گرفتم، دیگه اینجا چیزی نمی‌گم. :دی