Reviews for Who was David Weiser? / Pawel Huelle; translated by Michael Kandel

The average rating for Who was David Weiser? / Pawel Huelle; translated by Michael Kandel based on 2 reviews is 4 stars.

Review # 1 was written on 2014-09-16 00:00:00 Kem Kob PL: Recenzja w dwóch językach - tekst angielski znajduje się pod polskim. ENG: This is a bilingual review - English text is presented below. PL: Weiser Dawidek to prozatorski debiut Pawła Huelle opublikowany po raz pierwszy w rok moich narodzin (1987), a zarazem pierwsza polska powieść którą przeczytałem po długim urlopie od polskiej literatury. Wybrałem "Weisera" przypadkowo; wstyd się przyznać lecz wcześniej nie czytałem nic autorstwa Pawła Huelle, a moja wiedza na temat jego twórczości była dość znikoma. Gdzie więc lepiej zacząć niż na początku? Na szczęście mogę z przyjemnością powiedzieć że "Weiser" okazał się być strzałem w dziesiątkę i powieścią do której z chęcią wrócę w przyszłości. Co więc takiego najbardziej spodobało mi się w "Weiserze"? Przede wszystkim jego niejednoznaczność - powieść można (a nawet trzeba) czytać wiele razy i na wiele sposobów, za każdym razem głowiąc się nad pytaniami które zadaje. Czym właściwie jest - snuciem wspomnień dzieciństwa i dorastania? Powieścią historyczną o realiach powojennego Gdańska i jego okolic, w której miasto jest nie tylko tłem jej wydarzeń lecz odgrywa w nich ważną rolę? Przesiąkniętą religijną symboliką i mistycyzmem nierozwiązywalną zagadką zninięcia tytułowego bohatera? Historię opisaną w "Weiserze" rozpoczyna przesłuchanie trzech dwunastoletnich przyjaciół - Szymka, Piotra i Pawła Hellera, narratora powieści - w gabinecie dyrektora szkoły do której uczęszczają. Chłopcy są przesłuchiwani przez dyrektora, prokuratora oraz nauczyciela przyrody M-skiego w sprawie zaginięcia w niewyjaśnionych okolicznościach dwójki ich znajomych, Elki i tytułowego Dawida Weisera; po kolei muszą wchodzić do gabinetu i składać zeznania. Przesłuchanie to staje się punktem odniesienia dla dorosłego już Hellera, któremu przeszłość nie daje spokoju; stara się zrekonstruować całą historię od samego początku i połączyć wspomnienia dziecka z odkryciami dorosłego na potrzeby nienapisanej jeszcze książki o Weiserze. Wspomnienia Hellera rozpoczynają się z momentem poznania Weisera na procesji Bożego Ciała, gdy wyłania się zza dymu kadzidła, tak jakby czekał na nich od zawsze; młody Żyd, szykanowany jako ten co nie chodzi na religię, roztacza swój czar nad grupą przyjaciół i imponuje im swoją ogromną wiedzą oraz umiejętnościami które wydają się być nieskończone. Weiser potrafi wykonywać niesamowite sztuczki, posiada prawdziwy karabin oraz ogromną wiedzę o Gdańsku, nazistach i wojnie; jednocześnie cały czas trzyma dystans do całej reszty - nawet Elka, która przebywa z nim praktycznie cały czas, zdaje się niewiele o nim wiedzieć. Dni spędzone z Weiserem i Elką będą dla Pawła ostatnimi dniami dorastania, a z rzeczywistym zniknięciem Weisera ostatecznie skończy się okres niewinności i magii dzieciństwa. Dorosły Heller wspomina minione lata spędzone w innym świecie - gorące lato Gdańska pełnego symboli zwiastujących o nadejściu jakiejś niechybnej katastrofy - zatoką pełną śniętych ryb, kometą przelatującą nad miastem. Z tamtych dni zostało tyle ile z politycznych agitacji M-skiego; po pochodach pierwszomajowych do których przymuszał mieszkańców zostały tylko zbierające w piwnicy kurz portrety dawnych przywódców Partii. Starając się zrozumieć tamte dni i zagadkę Weisera, Heller usiłuje rozmawiać z Szymkiem, Piotrem i Elką - lecz ich wspomnienia nie pokrywają się ze sobą. Dawni przyjaciele i znajomi niektóre wydarzenia pamiętają zupełnie inaczej, a innych nie pamiętają wcale - o samym Weiserze mówią z brakiem zainteresowania, nie rozumiejąc i nie podzielając obsesji Hellera - chcąc jakby mieć ten czas za sobą, a nie do niego wrócić. Czy sztuczki i cała mistyczna postać Weisera były wyolbrzymieniami dziecięcego umysłu, czy też dorosłość ostatecznie odebrała im dziecięcą wrażliwość na tajemnice i cuda? Jak można więc dociec prawdy - i czy jest to w ogóle możliwe? I, przede wszystkim, czy warto? Czy warto poświęcać życie na przeszłość gdy teraźniejszość umyka przed oczami? Krytycy zarzucają Huellemu lekkie ściąganie od Guntera Grassa, słynnego drugiego barda Gdańska, lecz jako że nigdy go nie czytałem nie mogę się wypowiedzieć na temat ewentualnych podobieństw między dwoma autorami. Uważam jednak że "Weiser" sam się broni i jest jedną z najlepszych powieści powojennej literatury polskiej, nie tylko okresu transformacji - powieścią pełną niedopowiedzeń i wieloznaczności, lecz także uroku i magii której tak brak dziś w wielu książkach. Powieść przetłumaczył na język angielski Michael Kandel, i w 1992 r. wydano ją jako Who Was David Weiser?. ENG: Weiser Dawidek is Paweł Huelle's prose debut, first published in the year of my birth (1987), and the first Polish novel that I read after not reading Polish literature for a long time. I discovered "Weiser" and chose to read it by accident - I'm embarrassed to say that I have not read anything by Paweł Huelle before, and my knowledge of his work was rather poor. So where better to begin than at the beginning? Luckily, I'm very happy to say that "Weiser" was a bull's-eye, and a novel which I'll read again with pleasure. What did I most like about the book? First of all, its ambiguity - this is a novel which can (and should be) read multiple times in multiple ways, each time trying to find answers to the questions it asks. What is it - a weaving of memories of childhood and adolescence? A historical novel about the realities of the post-war Gdańsk and its environs, where the city is not mere background for the events but plays an important part in them? An unsolvable mystery of the titular character's disappearance, replete with mysticism and religious symbolism? The novel opens with the interrogation of three twelve year old friends - Szymek, Piotrek and Paweł Heller, who is the sole narrator - in the principal's office at the school which they're attending. The three boys are cross-examined by the principal, local attorney and M-ski, the biology teacher, who ask them about the unexplained disappearance of their two fellow students and acquaintances, Elka and the titular Dawid Weiser. This hearing becomes a point of reference for the now-adult Heller, who continues to be haunted by the past; he tries to reconstruct the whole story from the very beginning by connecting memories from his boyhood and his research as an adult for a yet unwritten book about Weiser. Heller's memories begin with the first impression of Weiser - when he emerged from behind the incense smoke at a Corpus Christi procession, as if he was always waiting there for him and his friends. Weiser, a young Jew bullied by other students for not attending religion class at school, soon casts his spell over the three friends and enchants them with his incredible knowledge and seemingly endless skills. He can perform stunning tricks, has a real gun and possesses an extraordinary knowledge of Gdańsk, the war and nazis; at the same time he always maintains his distance from the group, and even Elka, who is with him at almost all times, seems to know little about him. For Paweł, these days, spent with Weiser and Elka, will be the last days of adolescence - and with Weiser's disappearance so will vanish the time of innocence and childhood magic. The adult Heller now remembers these bygone years, spent in another world - that hot summer when Gdańsk was full of ominous symbols, portents of some inevitable catastrophe to happen; the sea full of dead fish, a comet passing over the city. These days are as gone as is M-sk's old political agitation - the only thing which remains from the old May 1st parades which he forced others to attend are the enormous portrait of Party leaders, now gathering dust in the basement. To understand these days and the riddle that is Dawid Weiser, Heller tries to talk to Szymek, Piotrek and Elka - but their memories don't match. His old friends and acquaintances remember certain events differently, and some don't remember at all - they're reluctant to talk about Weiser, speaking with a lack of interest, neither understanding nor sharing Heller's obsession with him - as if trying to put that time behind them, not wanting to return to it. Were the tricks and whole mystical character of Weiser effects of a child's exaggerating imagination? Or did adulthood strip them from a child's sensitivity for the mysterious and magical? How could then the truth be grasped - and is it even possible? And even more so, is it worth it? Is it worth to spend your life trying to return to the past when the present is passing by, unnoticed? Critics accuse Huelle of being overly influenced by Gunter Grass, famous fellow bard of Gdańsk, though I have never read him and can't confirm where there's any merit to their claims. Still, I believe that "Weiser" stands perfectly on its own and is one of the best novels of post-war Polish literature, and not only from the period of transformation - a novel full of allusions, allegories and implications, but also charm and magic which is so missing in many other books. The novel has been translated into English by Michael Kandel, and published in 1992 as Who Was David Weiser?.

Review # 2 was written on 2019-02-28 00:00:00 Ryan Ragsdale I found this book in a second-hand book shop and bought it as it is written by a Polish author I have not heard before. It set in Gdansk in the 50s and 70s. It is about the boys growing under the overwhelming shadow of the Second World War. It has got a lot to like: the fantastic narrator's voice, the atmosphere of the time - the mixture of begone era and uneasy transition to the soviet rule, the melancholy, the unreliability of our memories. It also deals with religious zealotry, antisemitism and the cruelty of the communist functionaries. However, the post-war adventures of the 12-year old boys (take Tom Sawyer adventures and put them into the context of Post-War Poland) and a flavour of magical realism did not resonate with me very strongly. In summary, it is a wonderful book for the right reader. But for me, I admired and I was moved by some things and I was bored by the others. But it feels good to dive into the atmosphere of the Eastern European soul-searching for a change.