The Professor Book

(875 From 1001 Books) - Silas Marner, George Eliot

Silas Marner: The Weaver of Raveloe is the third novel by George Eliot, published in 1861. An outwardly simple tale of a linen weaver, it is notable for its strong realism and its sophisticated treatment of a variety of issues ranging from religion to industrialization to community. The novel is set in the early years of the 19th century.

Silas Marner, a weaver, is a member of a small Calvinist congregation in Lantern Yard, a slum street in Northern England. He is falsely accused of stealing the congregation's funds while watching over the very ill deacon.

Two clues are given against Silas: a pocket knife, and the discovery in his own house of the bag formerly containing the money. There is the strong suggestion that Silas' best friend, William Dane, has framed him, since Silas had lent his pocket knife to William shortly before the crime was committed.

Lots are drawn in the belief - shared by Silas - that God will direct the process and establish the truth. However Silas is proclaimed guilty. The woman Silas was to marry breaks their engagement and instead marries William. With his life shattered, his trust in God lost and his heart broken, Silas leaves Lantern Yard and the city for a rural area where he is unknown.

Marner travels south to the Midlands and settles near the rural village of Raveloe in Warwickshire, where he lives isolated and alone, choosing to have only minimal contact with the residents. He throws himself into his craft and comes to adore the gold coins he earns and hoards from his weaving.

One foggy night, the two bags of gold are stolen by Dunstan ("Dunsey") Cass, a dissolute younger son of Squire Cass, the town's leading landowner. Silas then sinks into a deep gloom, despite the villagers' attempts to aid him. Dunsey immediately disappears, but little is made of this by the community because he had vanished several times before. ...

عنوانها: «سیلاس مارنر»؛ «بافنده تنها»؛ «سایلاس مارنر قصه مرد بافنده»؛ نویسنده: جورج الیوت؛ تاریخ نخستین خوانش: ماه نوامبر سال 2006میلادی

عنوان: بافنده تنها - سیلاس مارنر؛ تهران، نیل، 1349؛ در 86ص؛ برای جوانان با عنوان: سیلاس مارنر؛ موضوع داستانهای نویسندگان بریتانیایی - سده 19م

ترجمه سیروس نویدان، تهران دنیای نو، 1369؛ در 341ص؛ چاپ دیگرتهران، صبحدم؛ 1371؛ چاپ دیگر: 1380؛

ترجمه محمد عبادزاده کرمانی، تهران، قصه جهان نما، 1371، در 144 ص؛ چاپ دیگر: دنیای مطبوعات، 1372؛ چاپ دیگر: جهان نما، 1375؛ چاپ دیگر تهران، هزار و یکشب، 1379؛ در 144ص؛

ترجمه ناهید کاشانیان، تهران جانزاده، 1375 در 96ص؛

با عنوان: سایلاس مارنر قصه مرد بافنده: مترجم: رضا رضایی؛ تهران، نشر نی، 1395؛ در 272ص؛

داستان درباره ی یک بافنده ی کتان، به نام «سایلس مارنر» است؛ «سایلاس مارنر» شاهکار دیگری از «جورج الیوت»، آفرینشگر «میدل مارچ» است؛ داستان مردی است همنام همین کتاب، که در کلبه ای کوچک، در کناره های دهکده ای به نام «ریولو»، در «انگلستانِ» نخستین سالهای سده ی نوزدهم میلادی، زندگی و کار میکند؛ «سایلاس» در آغاز بازگویی داستان، چهل ساله است، پانزده سال پیشتر، از شهری دور در شمال، به اینجا کوچیده، و کسی چیزی از بگذشته هایش، نمیداند؛ همسایگان «سایلاس»، او را مردی مرموز، و گاهی به برهان دانسته هایش، از ویژگیهای برخی گیاهان دارویی، جادوگر میدانند؛ بچه ها از او میترسند؛ «الیوت»، داستان را با نمایی دور، از سینه کش تپه ها، و گذرگاهها، و به شکلی دل انگیز، که از شگردهای ایشانست، آغاز میکنند، سپس به کلبه ی «سایلاس»، که صدای دستگاه پارچه بافی، هماره از آن به گوش میرسد، نزدیک میشوند، و سپس از نمایی نزدیک، به خود ایشان میپردازند؛ «سایلاس»، برخلاف اهالی آن دیار، که همگی سبزه رو، و گندمگون هستند، مردی رنگ پریده، با چشمانی درشت، ورقلمبیده، و نزدیک بین است؛ او گهگاه، دچار حالتی خلسه مانند، میشود، که مدتی نسبتا دراز، دوام میآورد، و در همان زمان، فرآیند پویای او را با جهان بیرون را میبُرَد؛

در یکی از فلاشبکهای داستان، به بگذشته های پیش از زمان بازگویی داستان، روشن میشود «سایلاس»، در شهر خویش، از کادرهای کوشای یکی از گروههای برادری مذهبی بوده است، و در آنجا، در اثر دسیسه ی نزدیکترین دوستش، متهم به دزدی، و ناگزیر از ترک یار و دیار خویش شده است؛ بگذشته ی «سایلاس»، و باورهای دینی برخی اشخاص گرداگرد داستان، که خانم «وینتروپ» یکی از مهمترین، و دوست داشتنی ترین آنهاست، این امکان را برای «الیوت»، که پژوهشها، و نگاشته هایی، در زمینه ی «مسیحیت» داشته، فراهم میکند، تا در درازای داستان، به نحوی چشمگیر، از عبارات، تمثیلها، و قصه های عهد کهن و تازه، سرراست، یا از راه اشاره به آنها، سود جوید؛

نزدیکی «سایلاس»، با اهالی ده، تنها به گرفتن سفارش بافت پارچه، و دریافت دستمزد، در برابر انجام آن خلاصه میشود؛ او به نسبت هزینه های اندک زندگی فقیرانه ی خویش، درآمد خوبی دارد، که بیشتر آنرا پس انداز میکند؛ تنها دلخوشی او در زندگی، اینست که شبها سکه های طلا، و نقره ی پس اندازش را، که ناشیانه، در جایی در کف خانه پنهان کرده، درمیآورد، و با شوقی شادمانه، در ستونهایی رویهم میگذارد؛ همه چیز آنچنان است که هست، تا آنکه، در آستانه ی جشن کریسمس سال پانزدهم حضور «سایلاس» در «ریولو»، رخدادی به گویش «الیوت» سرنوشت «سایلاس» را، با همسایگانش در هم میآمیزد؛ و آن رخداد چیزی نیست، جز به سرقت رفتن کل پس انداز او، توسط شخصیکه برای خوانشگر آشنا، اما برای اشخاص داستان ناشناس است

سرقتی که از «سایلاس» میشود، حس همدردی همسایگان را، نسبت به او برمیانگیزد؛ «سایلاس» اما، هنوز از مردم گریزان است، و بدتر از پیش، در حالتی از ناامیدی، و حیرت همیشگی بسر میبرد، تا آنکه در آستانه ی کریسمسی دیگر، و در زمانیکه یکی از آن حالات خلسه، او را فرا گرفته، به گویش حضرت «حافظ»: ستاره ای میدرخشد و ماه مجلس و انیس و مونس دل رمیده ی او میشود؛ این ستاره، دخترکی یتیم، خردسال، و زیباست، که «سایلاس»، همو را به فرزندی میپذیرد، و نام مادر و خواهر محبوب درگذشته ی خویش، «هیپزیا» (اپی) را بر او میگذارد؛ نقطه ی اوج داستان، ورود «اپی»، به زندگی «سایلاس» است؛ «الیوت» که خود، تجربه ی سرپرستی مادرانه، و عاشقانه ی فرزندان شریک زندگی اش، «جورج هنری لوئیس» را داشته، تمثیل جالبی را، برای بیان اثر شگرف این حضور معصومانه، در زندگی «سایلاس»، برگزیده است

نقل از متن: «در روزگاران قدیم، فرشتگانی بودند که میآمدند، و دست کسانی را میگرفتند، و آنان را از شهر هلاک خارج میکردند؛ امروزه دیگر فرشتگان سپیدبال را نمیبینیم، اما هنوز کسانی از هلاک و هلاکت خارج میشوند...؛ دستی در دستشان قرار میگیرد که آنان را مهربانانه به وادی آرامش و نور میکشاند، به گونه ای که دیگر به پشت سر نمینگرند؛ این دست شاید دست کوچک کودکی باشد»؛ پایان نقل از متن؛

تاریخ بهنگام رسانی 14/10/1399هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی