Where Love Is, There God Is Also Book

551. The Heart of The Matter, Graham Greene

The Heart of the Matter (1948) is a novel by English author Graham Greene. The book details a life-changing moral crisis for Henry Scobie.

"Wilson sat on the balcony of the Bedford Hotel with his bald pink knees thrust against the ironwork..."
 
Graham Greene's masterpiece, The Heart of the Matter, tells the story of a good man enmeshed in love, intrigue, and evil in a West African coastal town. Scobie is bound by strict integrity to his role as assistant police commissioner and by severe responsibility to his wife, Louise, for whom he cares with a fatal pity.
 
When Scobie falls in love with the young widow Helen, he finds vital passion again yielding to pity, integrity giving way to deceit and dishonor'a vortex leading directly to murder. As Scobie's world crumbles, his personal crisis develops the foundation of a story by turns suspenseful, fascinating, and, finally, tragic.
 
Originally published in 1948, The Heart of the Matter is the unforgettable portrait of one man'flawed yet heroic, destroyed and redeemed by a terrible conflict of passion and faith.

تاریخ نخستین خوانش: روز هشتم ماه دسامبر سال 1987میلادی

عنوان: جان کلام؛ نویسنده: گراهام گرین؛ مترجم: حسین حجازی؛ مشخصات نشر تهران، بهاران، 1365، در 335ص

عنوان: جان کلام؛ نویسنده: گراهام گرین؛ مترجم: پرتو اشراق؛ مشخصات نشر تهران، نیلوفر، 1383، در 328ص

کتاب «جان کلام»‌ نوشته «گراهام گرین» رمان‌نویس، نمایشنامه‌ نویس و منتقد ادبی بریتانیایی است؛ ایشان یکی از پرکارترین نویسندگان سده ب بیستم میلادی بودند؛ که علاوه بر نویسندگی در رویدادهای مهم آن سالها نیز نقش داشتند؛ و شاهد تحولات دوران مدرن بودند؛ در این کتاب قهرمان اصلی داستان، یک مرد است؛ پس زمینه ی داستان سواحل غربی آفریقا در زمان جنگ جهانی دوم است، و قهرمان داستان یک سرگرد پلیس و معاون کمیسر شهر، به نام سرگرد «اسکوبی» است؛ که در دنیای پر از شایعه ی آفریقایی در میان سفید‌پوستان، عرب‌ها، هندی‌ها، و آفریقائی‌های سیاه پوست، زندگی می‌کند؛ در‌‌ همان نخستین اوراق داستان خوانشگر باخبر می‌شود که وی‌ مردی درستکار است، که به رغم تمام قابلیت‌هایش بعنوان جانشینی برای کمیسر پلیس، در نظر گرفته نشده است، و قرار است جانشینی جوان‌تر از او، این پست را بدست بگیرد؛ هر چند این خبر باعث مأیوس شدن همسرش می‌شود، اما «اسکوبی» خود اهمیت کمی به این مسئله می‌دهد؛ او عاشق شغل و سرزمینی که در آن زندگی‌ می‌کند، است. جان کلام: «گرین» در این داستان به مطامع بشری اشاره دارند که حد و مرزی نمی‌شناسد؛

نقل از آغاز متن: «ویلسون در بالکن هتل بدفورد نشست؛ زانوهای بی مو و گلگونش را به زور میان نرده ها جای داد. یکشنبه بود و زنگ کلیسا مردم را به دعای صبحگاهی فرا میخواند؛ آنسوی خیابان باند، پشت پنجره های دبیرستان، دخترهای سیاهپوست با لباس ورزشی آبی سیر نشسته بودند، و به کار تمام نشدنی فرزدن موهای تاب خورده ی خود مشغول بودند، ویلسون دستی به سبیل تازه دمیده اش کشید، و در انتظار آوردن جین و لیمویش به رویا فرو رفت؛ نشسته بود، رو به خیابان باند و چشم به سوی دریا داشت؛ رنگ زردش نشان میداد که اخیرا از سفر دریایی قدم به خشکی نهاده و اشتیاقی هم به دیدن دختران روبرو ندارد؛ مثل عقربه کند هواسنجی شده بود که هنوز هم با وجود توفان، هوای خوب و مساعد را نشان میدهد؛ آن پایین کارمندان سیاه که با زنانشان در لباسهای روشن به رنگ آبی و قرمز به کلیسا میرفتند، هیچ احساسی در ویلسون برنمیانگیختند؛ در بالکن تنها بود، سوای هندی ریشوی عمامه به سری که قبلاً سعی کرده بود طالعش را بگوید: آن روز بخت با سفیدها یار نبود؛ در آنوقت روز آنها کنار ساحلی در پنج مایلی آنجا بودند؛ اما ویلسون اتومبیل نداشت؛ تقریبا به طور تحمل ناپذیری احساس تنهایی میکرد؛ از هر طرف ساختمان مدرسه، سقفهای حلبی به جانب دریا شیب داشت، و آهن موجدار بالای سرش وقتی لاشخوری روی آن فرود میآمد دَرَنگ دَرَنگ صدا میکرد»؛ پایان نقل؛ ا. شربیانی