The Aleph and Other Stories Book

EL aleph = The Aleph and Other Stories, Jorge Luis Borges

The Aleph and Other Stories is a book of short stories by Argentine writer Jorge Luis Borges. The title work, "The Aleph", describes a point in space that contains all other spaces at once.

The work also presents the idea of infinite time. Borges writes in the original afterword, dated May 3, 1949 (Buenos Aires), that most of the stories belong to the genre of fantasy, mentioning themes such as identity and immortality. Borges added four new stories to the collection in the 1952 edition, for which he provided a brief postscript to the afterword.

Contents:
The Immortal;
The Dead Man;
The Theologians;
Story of the Warrior and the Captive;
A Biography of Tadeo Isidoro Cruz (1829-1874);
Emma Zunz;
The House of Asterion;
The Other Death;
Deutsches Requiem;
Averroes's Search;
The Zahir;
The Writing of the God;
Ibn-Hakam al-Bokhari, Murdered in His Labyrinth;
The Two Kings and the Two Labyrinths;
The Wait;
The Man on the Threshold;
The Aleph.

تاریخ نخستین خوانش: روز دوم ماه ژوئن سال 2008میلادی

عنوان: الف (مجموعه 17 داستان کوتاه)؛ اثر: خورخه لوئیس بورخس؛ برگردان: م. طاهر نوکنده؛ مشخصات نشر تهران، نیلوفر، چاپ دوم 1387، در 245ص، شابک 9789644483288، چاپ قبلی 1387 در 254ص، کتابنامه از ص 241؛ تا ص 245، داستانهای کوتاه از نویسندگان آرژانتینی، سده 20م

فهرست داستانها: یک «نامیرا»، دو «مرده»، سه «حکمای الهی»، چهار «داستان جنگجو و اسیر»، پنج «زندگی نامه تادئو»، شش «اما تزونتث»، هفت «خانه ی آسته ریون»، هشت «مرگ دیگر»، نه «مرثیه ی آلمانی»، ده «تحقیق ابن رشد»، یازده «طاهر»، دوازده «کلام خداوند»، سیزده «ابن خاقان البخاری»، چهارده «دو شاه و دو هزار تو»، پانزده «انتظار»، شانزده «مرد بر آستانه» و هفده «الف»؛

در جهان داستان‌ نویسیِ «آمریکای لاتین»، پس از انتشار آثار «بورخس»، کمتر نوشتاری را می‌توان یافت؛ که برای دور شدن از واقعگرائیِ عینی، توانسته باشد، از جادو، و آفرینشها و خیالی‌ سازی‌های «بورخس»، که از نخستین پیشتازان سده‌ ی بیستم میلادیِ این نوع از نوشتارها بوده اند، چندان دور شده باشند؛ «زمان»، «جاودانگی»، «مرگ»، «ویژگی‌های شخصیت آدمیان و دوگانگی‌ اش»، «جنون»، «درد»، «تقدیر»، همه و همه، درونمایه‌ های آثار غنائی-ماوراء الطبیعه‌ ایِ (فرا گیتی وار یا همان عالم غیب)؛ «بورخس‌» هستند؛ خوانشگر ایشان هماره با حکایت‌های «رقت‌ انگیز»، یا «مصیبت‌بار»، روبرو می‌شود؛ و بی‌درنگ خود را بدون پیدا کردن فرصتی، برای یافتن راه‌ حل، همانند اسیری چاره‌ ناپذیر، در آینه‌ ی هزارتوی آنها می‌یابد؛ قالب ابداعیِ ایشان را، نمی‌توان به‌ جبر و زور، در جغرافیای فرهنگیِ ویژه ای گنجاند؛ وسعتِ دامنه‌ اش به‌ اندازه‌ ای است، که سرتاسر جهان را درمی‌نوردد، و ژرفای آن، به‌ یمن نامتناهی‌ (پایان ناپذیر) بودنش، فراتر از گستره‌ ای است، که بستر تاریخ اندیشه‌ ها را می‌سازد، اندیشه‌ هائی که نسبت انسان را با کائنات (آفریده ها) رقم می‌زند

کتاب «الف» در سال 1949میلادی، نخست با سیزده داستان، و سپس با یک ویرایش نو، در سال 1952میلادی با هفده داستان، در «آرژانتین» به چاپ رسید؛ نخستین داستان این مجموعه «نامیرا»، و داستان پایانی آن «الف» نام دارد، که عنوان همین کتاب نیز از آن برگرفته شده؛ ترتیبی که از گوشه چشم نگارش و ساختار و درونمایه ی کتاب هماره میتوان به آن اندیشید و آن را بررسی کرد؛ «بورخس» در یکی از گفت و شنیدهای خویش به داستان «ناخوانده» و چاپ آن اشاره می‌کنند، که از سال 1966میلادی، به مجموعه افزوده می‌شود؛ از آنجا که بسیاری از ترجمه‌های کتاب «الف» به زبان‌های گوناگون، همچنان مرجع ترجمه را همان هفده داستان، در نسخه‌ ی سال 1952میلادی می‌دانند، داستان «ناخوانده» بیشتر به صورت ضمیمه در کتاب قرار می‌گیرد؛ مترجم فارسی نیز از آن تبعیت کرده و این داستان را در بخش ضمیمه‌ ی الحاقی به کتاب آورده اند

بورخس باور داشتند، زیبایی‌شناسی در ادبیات، همانند وحی است، و به آسانی نمی‌توان به آن رسید؛ همین امر است، که داستان‌های کتاب «الف»، و زبان بیشتر داستان‌ها، روایی و گزارشی‌ هستند؛ زبانی که «واقعی» به دیده می‌آید، و «بورخس» تلاش دارند، خوانشگر خویش را، هماره درگیر احساسات و تلاطم متنی نکنند؛ انگار که خوانشگر، با امری واقعی رودررو است؛ همانند وحی، که در غیرواقعی بودن ذاتش، به نوعی واقعیت نیز، در خود به همراه دارد؛ «بورخس» برای ایجاد چنین فروهشی، با معماری حساب‌ شده‌ ای از نشانه‌ ها، و علوم فلسفه و ریاضیات نیز، بهره می‌گیرند؛ ایشان به عنوان مثال در داستان «جنگجو و اسیر»، «نامیرا»، «دو شاه و هزارتو»، «خانه‌ ی آسته ریون»، «ظاهر (زهیر)» به‌ گونه ی شناخته شده تری نسبت به سایر داستان‌های مجموعه، از مفهوم «تضاد» برای شکل‌گیری داستان، و شخصیت‌ پردازی قهرمان‌های خویش سود برده اند؛ مفهومی که «خیر و شر» را، وجوه دوگانه‌ ی آدمیان می‌بینند، انگار که «شر» می‌تواند آینه‌ ی رویه ی نیک و خوب همان فرد باشد، و در یک آن این اشراف، در آدمی شکل گیرد، که کدام را برگزیند؛ در این داستان‌ها، «انسان» خداوند جهان هستی و وجود خویشتن، است؛ اینکه هر ذره، نشانه‌ ای از کل است، و انسان هم می‌تواند، نشانه‌ ی خالق و یا خود خالق باشد؛ دیگر داستان‌های، این مجموعه: «مرده»، «حکمای الهی»، «زندگینامه‌ ی تادئؤ ایسیدرو کروتث»؛ «مرگ دیگر»، «مرثیه‌ ی آلمانی»، «تحقیق ابن‌ رشد»، «کلام خداوند»، «مرد بر آستانه»؛ که برخی از این داستان‌ها با ترجمه‌ های دیگران پیش‌تر از این کتاب در مجلات و مجموعه‌ های دیگری در ایران منتشر شده اند

تاریخ بهنگام رسانی 15/10/1399هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی