William Robertson and the Expansion of Empire Book

เริ่มต้นด้วยการอธิบายประวัติศาสตร์เอเชียใต้ผ่านมหาภารตะ ล้างแค้นและสมานฉันท์จึงดูเป็นชื่อหนังสือที่เหมาะสมที่สุด ข้อโต้แย้งใหญ่ๆ คือที่สุดแล้ว ภูมิภาคนี้ไม่เคยปราศจากสงคราม (และไม่ว่าภูมิภาคไหน?)การอ้างมหาภารตะเป็นหนทางสู่อำนาจและชัยชนะท่ามกลางสงครามระหว่าง "พี่น้อง" อย่างน้อยบรรดาประเทศรอบๆ อินเดีย เว้นเพียงเนปาลและภูฏาน ก็ต่างมีจุดกำเนิดจากการรบพุ่งฆ่าฟันและความขัดแย้งของเจ้าท้องถิ่น ชนพื้นเมือง ไปจนถึงเจ้าอาณานิคม ในอาณาเขต "ชมพูทวีป" ทั้งสิ้น

ที่น่าสนใจคือการยึดประเทศอินเดียเป็นแก่นแกนในการอธิบายกำเนิดความเป็นชาติ ต่อด้วยผลกระทบจากการเข้ามายึดครองอาณานิคมของอังกฤษ ข้อโต้แย้งต่อเอกราชของอินเดีย โดยมีคานธี ในบทท้ายๆ เป็น role model แห่งการสมานฉันท์และสันติวิธี แน่นอน หากเรามิพักสนใจว่าคนเขียนเป็นหลานเหลนของคานธี สิ่งที่เขานำเสนอก็เป็นการเชียร์คานธีอย่างออกนอกหน้า ทว่ามีความเป็นมนุษย์ บรรยากาศความขัดแย้งยังคงดำเนินต่อไปอีกนานแสนนาน แม้คานธีจะตายไปแล้วหลายปี ดูเหมือนเอเชียใต้ไม่อาจละทิ้งสิ่งเหล่านี้ไปได้ หนทางข้างหน้าของพวกเขาจึงมีแต่จะ ล้างแค้นหรือสมานฉันท์? จริงๆ การขาดหายไปของเนปาล ภูฏาน และมัลดีฟส์ เป็นข้อบกพร่องสำคัญสำหรับหนังสือที่โปรยว่า ทำความเข้าใจประวัติศาสตร์เอเชียใต้ กระนั้นโดยตัวของมันเองเป็นงานที่ละเอียดลออที่สุดเล่มหนึ่งเท่าที่เคยอ่านมา