Buddenbrooks Book

(782 From 1001 Books) - Buddenbrooks: The Decline of a Family, Thomas Mann

Buddenbrooks is a 1901 novel by Thomas Mann, chronicling the decline of a wealthy north German merchant family over the course of four generations, incidentally portraying the manner of life and mores of the Hanseatic bourgeoisie in the years from 1835 to 1877. Mann drew deeply from the history of his own family, the Mann family of Lübeck, and their milieu.

In 1835, the wealthy and respected Buddenbrooks, a family of grain merchants, invite their friends and relatives to dinner in their new home in Lübeck, Germany. The family consists of patriarch Johann Jr. and his wife Antoinette; their son Johann III ("Jean") and his wife Elizabeth, and the latter's three school-age children, sons Thomas and Christian, and daughter Antonie ("Tony").

They have several servants, most notably Ida Jungmann, whose job is to care for the children. During the evening, a letter arrives from Gotthold, estranged son of the elder Johann and half-brother of the younger. The elder Johann disapproves of Gotthold's life choices, and ignores the letter. Johann III and Elizabeth later have another daughter, Klara. ...

تاریخ نخستین خوانش: بیست و ششم ژانویه سال 2012میلادی

بودنبروک‌ها (زوال یک خاندان) - توماس مان (ماهی) ادبیات آلمان، 782صفحه

عنوان: بودنبروک‌ها (زوال یک خاندان)؛ نویسنده: توماس مان؛ مترجم: علی اصغر حداد، تهران، ماهی، 1383، در 782ص؛ شابک 9647948026؛ چاپ دوم 1385؛ موضوع: داستانهای نویسندگان آلمانی - سده 20م

رمان با یک مهمانی خانوادگی آغاز می‌شود؛ همه هستند، پدربزرگی که بانی ثروت خانواده است، و در زمان جنگ، آذوقه به جنوب برده، پدری نگران همه چیز، دختری جوان و آماده‌ ی ازدواج، و نوه‌ها، که هنوز کودک هستند و بی‌خیال همه چیز... و البته که پسر‌ها،‌ کسانی که نمایش جنگ قدرت را در خانواده بازی خواهند کرد...؛ مهمانی هست و یک نامه رسیده، از پسری ناخلف، که باز هم پول می‌خواهد...؛ رمان آقای «مان» ترکیبی از خانواده و زندگی روزمره، و تاریخ کشور آلمان است؛

نقل از متن: توماس بودنبروک گفت: «چه موج‌های بلندی؛ ببین چطور در زنجیره ‌ای بی‌پایان، یکی پس از دیگری، بیهوده و عبث پیش می‌آیند، و سر به ساحل می‌کوبند؛ با این همه، مثل هر چیز ساده و ضروری، آرامش بخش و تسلی دهنده‌ اند.؛ در این چند روز من دلبسته‌ ی دریا شده‌ ام؛ شاید به دلیل دوری راه بود، که پیشتر‌ها کوهستان را ترجیح می‌دادم؛ حالا دیگر شوق کوهستان در دلم نیست؛ به گمانم، در کوهستان بترسم و خجل بشوم؛ کوهستان، بیش از اندازه خودکامه و بی‌نظم و متنوع است؛ شک ندارم، که در کوهستان احساس حقارت می‌کنم (خواهم کرد)؛ راستی، کسانی که یکنواختی دریا را ترجیح می‌دهند،‌ چه کسانی هستند؟» پایان نقل

تاریخ بهنگام رسانی 07/08/1399هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی