Desert Memories: Journeys Through the Chilean North Book

خاطرم نیست چند سال پیش بود، شاید چهار یا پنج سال پیش. روزهایی بهاری مثل همین روزها بود، و بعد از اتمام یک رگبار تند بهاری، به همراه عبدالله کوثری از کتابفروشی «داروین» به سمت دفتر فصلنامهٔ «مترجم» قدم می‌میزدیم. من داشتم برای آقای کوثری از مستند «نوستالژی برای نور» پاتریسیو گوسمان می‌گفتم و از آن صحرای بزرگ شیلی (خاورانِ آنها) که مدفن گورهای دسته‌جمعی شده. آقای کوثری به من گفت پس باید نوشتهٔ آریل دورفن به نام «در جستجوی فردی» را که در همین باره نوشته است بخوانی، و لطف کرد و بعداً آن نوشته را برایم فرستاد. آن وقت‌ها من زیاد دربارهٔ شیلی مطالعه می‌کردم و می‌خواستم مطلبی هم دربارهٔ فیلم گوسمان بنویسم که به دلایل مسخره‌ای هیچ وقت میسّر نشد. ولی حالا هر وقت حرفی از گوسمن یا «نوستالژی برای نور» به میان می‌آید یاد عبدالله کوثری می‌افتم.‏