Opium Of Intellectuals Book

من از خوندنش لذت بردم.
نه بخاطر اینکه راست‌گرا هستم؛ بخاطر اینکه کمی ته دلم باور داشتم که اگر مارکسیسم راه نجات نیست، پس راه رهایی بشر چیه؟!
رمون آرون پرسش ها و تعارضات اساسی و مهمی بین آموزه های مارکسیسم و نظام شوروی مطرح کرد. کمک بزرگی کرد تا ایمانِ بی‌چون و چرا، به شکّی تبدیل بشه که قادر به سوزاندن ریشه تعصب باشه.
استدلالات منطقی و تامل برانگیزِ کتاب، اونهم از زبان کسی که در بطن جامعه روشنفکریِ کمونیسم زده‌ فرانسه قرار داشته و سال های رو به افول شوروی و گرماگرمِ جنگ سرد رو به چشم دیده؛ بی‌نهایت جذاب و راهگشا بود.
چیزی که کمی ناراحتم کرد تحسین و ستایش بیش از حد آرون از ایالات متحده بود که تا حدی اونو به ورطه نگاه متعصبانه و یکطرفه انداخته بود.
هر جمله‌ای که به تحقیر و تمسخر شوروی اختصاص داشت؛ معادلی با تشویق و ستایشِ ایالات متحده در جوار داشت.
من با این کتاب نگاه تازه‌ای به مارکسیسم انداختم؛ نگاه تازه‌ای به اعتقاداتم انداختم؛ تصور جدیدی از آرمانشهر پیدا کردم و تونستم نگاهم رو کمی از درون گود عقب بکشم و فضای بیشتری رو پیش چشم داشته باشم.