The Princess of Cleves Book

(990 From 1001 Books) - La Princesse de Clèves = The Princess of Cleves, Marie-Madeleine de LaFayette

The Princess of Cleves is a French novel which was published anonymously in March 1678. It is regarded by many as the beginning of the modern tradition of the psychological novel, and as a great classic work. Its author is generally held to be Madame de La Fayette.

Mademoiselle de Chartres is a sheltered heiress, sixteen years old, whose mother has brought her to the court of Henri II to seek a husband with good financial and social prospects.

When old jealousies against a kinsman spark intrigues against the young ingénue, the best marriage prospects withdraw. The young woman follows her mother's recommendation and accepts the overtures of a middling suitor, the Prince de Clèves.

After the wedding, she meets the dashing Duke de Nemours. The two fall in love, yet do nothing to pursue their affections, limiting their contact to an occasional visit in the now-Princess of Clèves's salon.

The duke becomes enmeshed in a scandal at court that leads the Princess to believe he has been unfaithful in his affections. A letter from a spurned mistress to her paramour is discovered in the dressing room at one of the estates, but this letter was actually written to the Princess' uncle, the Vidame de Chartres, who has also become entangled in a relationship with the Queen.

He begs the Duke de Nemours to claim ownership of the letter, which ends up in the Princess' possession. The duke has to produce documents from the Vidame to convince the Princess that his heart has been true. Eventually, the Prince de Clèves discerns that his wife is in love with another man. She confesses as much.

He relentlessly quizzes her'indeed tricks her'until she reveals the man's identity. After he sends a servant to spy on the Duke de Nemours, the Prince de Clèves believes that his wife has been both physically and emotionally unfaithful to him.

He becomes ill and dies (either of his illness or of a broken heart). On his deathbed, he blames the Duke de Nemours for his suffering and begs the Princess not to marry him. Now free to pursue her passions, the Princess is torn between her duty and her love. The duke pursues her more openly, but she rejects him, choosing instead to enter a convent for part of each year.

عنوانها: «شاهزاده خانم کلو»، «پرنسس کلو»؛ اثر: مری مادلین دو لافایت؛ تاریخ نخستین خوانش: روز بیست و سوم ماه ژوئن سال 2001میلادی

عنوان: شاهزاده خانم کلو، اثر: مری مادلین دو لافایت، مترجم: بدری ثابتی؛ انتشارات گوتنبرگ؛ در سال 1335؛ در 228ص؛ موضوع داستانهای نویسندگان فرانسوی سده 17م

عنوان: شاهزاده خانم کلو؛ اثر: مری مادلین دو لافایت، مترجم: فریده مهدوی دامغانی، مشخصات نشر تهران، تیر، 1379، در 320صفحه، شابک 9646581307،

عنوان: پرنسس کلو؛ اثر: مری مادلین دو لافایت، مترجم: فضل الله قنادی؛ اصفهان، نقش خورشید؛ 1381؛ در 204ص؛ شابک 9789646941403؛

مادام دو لافایت، نویسنده سده هفدهم میلادی اهل «فرانسه» بودند؛ رمان «شاهزاده خانم کلو»، به دربار «هانری دوم»، و شخصیتهای تاریخی آن دوران، میپردازد، این رمان با عنوان «پرنسس کلو»، با ترجمه ی جناب آقای «فضل الله قنادی»، در سال 1381هجری خورشیدی، در اصفهان، از سوی انتشارات نقش خورشید، و با همین عنوان: «شاهزاده خانم کلو»، توسط انتشارات گوتنبرگ نیز، در سال 1335، با ترجمه ی بانو «بدری ثابتی»، منتشر شده است

هشدار

مادمازل «دو شارتر»، یک پناهنده ی شانزده ساله است، که مادرش او را به دربار «هنری دوم» آورده، تا به دنبال یک شوهر، با چشم انداز مالی و اجتماعی خوب، پیدا کند؛ حسادتهای کهن باعث میشود، بهترین چشم انداز ازدواج، کنار رود؛ زن جوان، از راهنمایی مادر خویش پیروی میکند، و پیشنهاد خواستگاری میانمایه، به نام «پرنس دو کلو» را، میپذیرد؛ پس از عروسی، او با «دوک دونمور»، دیدار میکند؛ این دو عاشق میشوند، اما با این وجود، کاری برای پیگیری محبتهایشان، انجام نمیدهند، و ارتباط آنها، تنها به یک دیدار گاه به گاه، در سالن شاهزاده خانم کلو، محدود میشود؛ و ...؛ «پرنسس کلو» چنان مجذوب عشق می‌شود، که در یک لحظه ی بحرانی، همه چیز را به شوهر خویش می‌گوید، و شوهرش به حسادت دچار می‌شود، به ویژه رفتار متین «دوک دونمور» بر حسادتش می‌افزاید، و پس از چندی با این غم جان می‌سپارد؛ «پرنسس کلو» پس از مرگ شوهر، عشق خود را به دوک ابراز می‌کند؛ اما برای آرامش روح خود، تن به ازدواج نمی‌دهد، و به یک صومعه پناه می‌برد

تاریخ بهنگام رسانی 06/09/1399هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی