Annotated and Illustrated Version of Giorgio Vasari's History of Italian and Northern Prints... Book

‎دوستان گرانقدر، حقیقت آن است که چهار ستاره امتیازی بود که به این کتاب داده بودم، ولی برایِ پشتیبانی از پادشاهی ایرانی که با پشیمانی کتابش را نوشته است، پنج ستاره به آن دادم... هدفم از نوشتنِ این ریویو دفاع از این کتاب و سخنانِ «محمدرضا پهلوی» و شخصیتِ وی نیست... چراکه دوستانِ گرامی در گودریدز میدانند که من مقصرِ اصلی در نابود شدنِ دست آوردهای «رضاخان بزرگ» پدرِ میهن پرستمان،(یادش همیشه گرامی باد) را پسرش «محمدرضا پهلوی» میدانم.. او با کوتاهی و سستی و آزادی دادن به مذهب و عرب پرستانِ بیخرد در این سرزمین و همینطور پَخمِه بودن و نداشتنِ ارادهٔ لازم برایِ یک پادشاهیِ بزرگ، ما را به خاکِ سیاه نشاند و سرزمینِ چندهزار ساله را به یکسری دزدِ کثیف و دینفروشِ عرب پرست و غیر ایرانی داد و رفت... محمد رضا، سرزمینم را به غارت و تاراج عده ای اجنبی و بخصوص عرب پرست درآورد که این بیشعورهایِ بی تمدن، اندکی برایِ خاکِ این سرزمین و فرهنگ و تمدنِ این مرز و بومِ پاک، ارزش قائل نبوده و نیستند... این بی شرف هایِ عرب پرست و جبل العاملی و بوگندو را چه به حکومت کردن بر ایران زمین!!!؟ اینها همه از نالایق بودنِ همان محمدرضا شاه بود و وجودِ مردمِ بیسواد و خرافاتی که خوشی زیرِ دلشان را زده بود
‎بنابراین با محمدرضا پهلوی در این ریویو کاری نداریم و تنها بخش هایی از این کتاب را که فکر میکنم از اهمیتِ بیشتری برخوردار است را برایِ شما بزرگواران در زیر مینویسم
---------------------------------------------
‎امروز بعضی ها به من سرزنش میکنند که چرا با اعمالِ قدرت و شدت، مقرراتِ حکومتِ نظامی را به دقت اجرا نکردم و امنیت را به هر قیمت که باشد به کشور بازنگرداندم!.. مسلماً این کار ممکن بود، ولی به چه قیمت؟.. امروز به من گفته میشود که یقیناً اجرای این تصمیم بمراتب کمتر از دورانِ خونین هرج و مرجِ کنونی تلفات در بر میداشت.. پاسخ من این است که یک پادشاه حق ندارد تاج و تخت خود را به قیمتِ ریختنِ خونِ هم میهنانش حفظ کند. یک دیکتاتور میتواند حکومت را بنام مرامی که مدافع آن است با خونریزی نگاه دارد، اما پادشاه یک دیکتاتور نیست. دیکتاتور تنها است و فقط به خودش می اندیشد.. ولی یک پادشاه تاج و تخت را از دیگری به ارث برده است و باید به آیندگان تحویل دهد
***********************************
‎مطالبِ واقعاً عجیب و غریبی در موردِ سازمان "ساواک" ایران، درست همزمان با آغازِ عملیاتِ تروریستی، یعنی همان موقع که این سازمان آماج حملات وسیعِ بین المللی قرار گرفت، گفته شد... مثلاً اینکه میلیون ها تن از ایرانیان برایِ آن سازمان (ساواک) کار میکرده اند... باید پرسید این میلیونها تن کارمند "ساواک" که حیاتِ آنها به حکومت وابسته بود، هنگامیکه این حکومت در معرض مخاطره ای بدین اهمیت قرار گرفت، کجا بودند؟
***********************************
‎شرکت ملی نفتِ ایران مستقیماً به احداثِ پلایشگاه هایِ نفت در آفریقا و آسیا پرداخت و با شرکتِ نفتِ بریتانیا در بهره برداری از نفت و گازِ دریایِ شمال، شریک شد. و حقِ مشارکت در اکتشافات، منابعِ نفتیِ آبهایِ گروئنلند را به اتفاق شرکت هایِ بریتانیایی و آمریکایی و نروژی کسب کرد. قرار بود پنج کشتی نفتکشِ غول پیکر که سفارشِ ساختنِ آنها را به کارخانه هایِ کشتی سازیِ ژاپنی داده بودم از سال 1978 سالانه یک فروند به ایران تحویل داده شوند... بدیهی است هیچیک از این ها برای شرکت هایِ بزرگ نفتی خوشآیند نبود
***********************************
‎از سال 1973، پس از تحریمِ نفتی و تصمیمِ من به افزایشِ جهانیِ بهایِ نفت، تحریکاتی که قبلاً آغاز شده بود، مقیاسِ بسیار گسترده تری یافت. از آن پس مخالفت با من پیوسته بالاتر گرفت و سرانجام منجر به تشکیلِ اتحادِ نامقدس "کنسرسیوم بین المللی نفت" که کارگردانِ اصلی بود یا محافل خاصی در انگلستان و آمریکا، سازمان هایِ بین المللی خبری و محافلِ مرتجعِ مذهبیِ ایران و نیروهایِ کمونیستی شد که از مدتی پیش در برخی از سازمانهایِ ایرانی رخنه کرده بودند... در آغاز باور نمیکردم که این ترکیبِ نیروها نمایانگرِ توطئۀ سازمان یافته ای علیه من باشد که در آن هر بخشی ایفایِ نقشِ خاص و حساب شدۀ خودش را به عهده دارد... ولی روشن بود که هر کدام از این عوامل، دلیلِ خاصِ خودشان را برایِ ساقط کردن من داشتند... وقتی که در سال 1978 "کنسرسیوم بین المللی نفت" از امضایِ قراردادِ تازه ای برای خرید نفت ایران سر باز زد، دریافتم که این عمل یا این خود داری از عمل، فوق العاده معنی دار است، زیرا یقین بود که آنها کم یا بیش، از حوادثی که برایِ اواخرِ همان سال در ایران در شرفِ تکوین بود اطلاع داشتند
***********************************
‎به محض اینکه ایران، حاکمیتِ مطلق بر ثروتهای زیرزمینی خود را بدست آورد، بعضی از وسائل ارتباط جمعیِ دنیایِ غرب، مبارزۀ بی امانی را علیه من و کشورم آغاز کردند و مرا پادشاهی مستبد خواندند و از همان وقت فعالیت هایِ ضد ایرانی سازمانهایِ به اصطلاح دانشجویی در خارج از کشور تشویق شد... این مبارزۀ تبلیغاتی در سال 1354 به اوج خود رسید، و از آن موقع این وسایلِ ارتباط جمعی (بنگاه خبر پراکنی بی.بی.سی) مرا عامل شماره یکِ تخریبِ اقتصادِ غرب و بر هم زدنِ توازن اقتصادیِ تمامِ دنیا معرفی کردند
***********************************
‎امپراطوریِ عظیمِ نفت یکی از غیر انسانی ترین حکومت هایی است که تاریخِ جهان به خود دیده است. حکومتی که نه کمترین اصولِ اخلاقی بر آن حاکم است و نه کوچکترین ملاحظاتِ اجتماعی و انسانی... تحصیلات و تقلبات و سوء استفاده های ناجوانمردانۀ کارتل هایِ نفتی جهان، هیچوقت حد و حصری نداشته است، زیرا این جهانخواران با انصاف و مرّوت و انسانیت بکلی بیگانه اند
***********************************
‎آیا سخنِ آنکس که در راه بازگشت به ایران، در پاسخ خبرنگار خارجی که از او پرسید: در مراجعت به کشور خودتان پس از پانزده سال دوری چه احساسی دارید؟ بسادگی گفت: " هیچ"، بیشتر منطبق با آرمان آنان بود؟ یا سخن آنکس که گفت: بازگشت به گذشتۀ تاریک، راه حل دشواری های ایران نیست؟... نفی تاریخ و فرهنگ ایران، اهانت به پرچمی که میلیون ها ایرانی طیِ قرون و اعصار در لوایِ آن برای پاسداری از میهنِ خود جان باختند، کمکی به استقلالِ ایران نمیکند. انگار خدماتِ رهبرانی که طی هزاران سال کشور ما را در نشیب و فرازهایِ تاریخ هدایت کردند جز سرافکندگی ملی حاصلی ندارد... این کینه و نفرت نسبت به ایران و تاریخِ ایران و فرهنگ و سنت های ایرانی، مایۀ افتخار نیست، ولی مسلماً مایۀ ننگ و شرمساری است
***********************************
‎بیمِ آن است بازگشت به خرافات و پیش داوری های چند سال پیش، تحمیل چادر به زنان و سلب حقوق و امتیازات قانونیِ آنها سبب شود که بانوان ما نتوانند چنان که باید و شاید وظائفِ خود را در زمینۀ تربیت فرزندانِ ایران برای قرن آینده، انجام دهند. بدیهی است اگر نیمی از جمعیتِ یک کشور از حقوق و امتیازاتِ اجتماعی و سیاسی محروم بماند، نیمی دیگر نیز نخواهد توانست به همۀ مدارجِ ترقی و تکامل دست یابد... سالهایِ طولانی لازم آمد تا زنانِ کشورهای پیشرفته بتوانند حقوق سیاسی و مدنی کسب کنند، در صورتیکه در کشور ما، بانوانِ ما تنها در مدتِ چند سال، از حقوقی برابرِ مردان در همهٔ شئون برخوردار شدند
***********************************
‎اگر بسیاری از ارزش هایِ ملی ایرانیان، اکنون تحت الشعاع روحِ عوام فریبی و نفاق و انتقام قرار گرفته اند، تردیدی ندارم که این ارزش هایِ جاودان در آینده ای نزدیک زندگی از سر خواهند گرفت. تنها سوالی که برایم مطرح است این است که بازگشت به روشنایی چه اندازه طول خواهد کشید و ایرانیان تا کی گرفتارِ سراب خواهند بود؟
***********************************
‎من اکنون برای سرنوشت میهنم سخت نگرانم و اشکِ خون میریزم. متأسفانه همۀ آنچه پیش بینی میکردم تحقق یافت، ولی اِی کاش در این پیش بینی اشتباه کرده بودم و ایران دچارِ این ویرانی و ایرانیان دست به گریبانِ این بحرانِ مرگبار نمی شدند
************************************************
‎دوستان عزیز و نور چشمانم، گردن کلفتی و قُلدوری و سخنرانی هایِ قلدورانۀ «محمدرضا شاه پهلوی» که در میانِ سرانِ نفتِ جهان ایراد میکرد، گورِ این مملکت را کند... و سخنرانی هایش در اروپا، با خبرنگاران اروپایی که مدام خود را تعیین کنندۀ قیمتِ نفتِ جهان اعلام می نمود، اجنبی را نسبت به ما حساس کرد... دولتهایِ غربی ، از سال 1350 به بعد «محمدرضا شاه» را آدمِ خیره سری یافتند، برای همین در طولِ زمان با تحریکِ گروهک ها و احزابی که فعالیتِ سیاسی در داخلِ کشور داشتند، بخصوص "حزب توده"، محکوم به فنا نمودند... و کنارشان جماعتِ نادانِ مذهبی و عرب پرست، که برای قیام بر علیه شاه مستعدتر از هرگروه دیگری بودند، این سرزمینِ متمدن و پاک را به کثافت خانه و باتلاقِ کثیف دین و مذهب تبدیل نمودند و امروز میبینیم که این مردمِ ساده لوح و خرافاتی در بدبختی دست و پا میزنند و آیت الله ها و حجت الاسلامهایِ کثیف و بیشرف، همراه با فرزندانِ مُفت خورشان، تمامیِ دارایی و مال و جانِ این مردمِ عرب پرست را، به تاراج میبرند و حسابهایِ خارجیِ خویش را به یاریِ همین مردمِ بیخردِ مذهبی و کوتوله شعور، لبریز میکنند... تا زمانی که بسیاری از ساکنینِ سرزمینِ پاکمان در فاضلابِ موهوماتِ دینی فرو رفته اند، هیچ امیدی به رهایی از ظلم و ستم نمیباشد و همین آش است و همین کاسه
---------------------------------------------
‎امیدوارم این ریویو برای شما فرزندانِ خردگرایِ سرزمینم، مفید بوده باشه
‎«پیروز باشید و ایرانی»