The Hangman's Game Book

Als ik eerdere recensies van dit boek lees, zie ik dat veel mensen het wat te theatraal vinden. Theatraal is het zeker, maar té theatraal? Absoluut niet. Het boek gaat verdorie over een filmmaker en twee jonge acteurs die met een hoofd vol dromen naar Rome trekken, de stad van de liefde. Als het niet theatraal was geweest had het boek niet geklopt. Japin schetst de scenes in het boek prachtig, en weet ook stereotypes levendig en boeiend te schrijven. Zoals het moment dat Gala ongestoord door de regen loopt, terwijl alle Italianen angstvallig onder afdakjes schuilen. "Nederlanders zijn geboren met hun voeten in het water." Natúúrlijk vinden wij regen ook vervelend. Maar films werken door stereotypes en clichés, en Japin speelt daar slim op in. Toegegeven, de personages zijn niet altijd even goed uitgediept (met name Gala), maar dat wordt ruimschoots goedgemaakt door de geniale manier waarop de scenes neergezet worden. Als je dit boek leest, zie, ruik, proef, en voel je Rome. Daarbij wordt je nog eens meegezogen in de bitterzoete melancholiek van het vergaan van de tijd, terwijl alles tegelijkertijd hetzelfde blijft. Het heet niet voor niets de eeuwige stad. Al met al zou ik 'm iedere (stiekeme) romanticus aanraden.