The Georgics Book

Πολιτικά = Politics, Aristotle

Aristotle's Politics is divided into eight books which are each further divided into chapters. Citations of this work, as with the rest of the works of Aristotle.

In the first book, Aristotle discusses the city (polis) or as he likes to call it a "political association". He states that this city and other cities like it are designed and created with the purpose of achieving happiness or something good.

Book II examines various views concerning the two different kinds of virtues. These two virtues would be both the intellectual and moral virtues. The difference between these two kinds of virtues would be that a moral virtue is one that is learned by habit and the repetition of it while an intellectual virtue is one that has been taught or instructed to you. For us to be virtuous we must train ourselves and act accordingly as we all are born with the potential to be morally virtuous.

...

تاریخ نخستین خوانش سال 1972 میلادی

عنوان: ارس‍طو و س‍ی‍اس‍ت‌؛ نویسنده: ارسطو؛ مترجم: ح‍م‍ی‍د ع‍ن‍ای‍ت‌؛ تهران، نیل؛ 1337؛ در 318ص؛ ت‍ه‍ران‌ امیر کبیر، کتابهای جیبی‏‫، چاپ دوم 1349؛ در 381ص؛ چاپ سوم 1358؛ در 320ص؛ چاپ چهارم 1364؛ چاپ هفتم 1393؛ شابک 9789643031107؛موضوع: مدینه ی فاضله از نویسندگان یونانی سده 4پیش از میلاد

سیاست عنوان کتابی از ارسطو است. این کتاب را می‌توان در شش بخش شامل هشت کتاب در نظر گرفت؛ بخش اول شامل کتاب اول درباره خانواده؛ بخش دوم شامل کتاب دوم درباره نظرات افلاطون و نقد حکومت‌های اسپارت و کرت و کارتاژ؛ بخش سوم شامل کتاب سوم درباره قانون اساسی؛ بخش چهارم شامل کتاب‌های چهارم و پنجم درباره دموکراسی جمهوری و علل انقلاب‌ها در حکومت‌ها؛ بخش پنجم شامل کتاب ششم درباره روش تشکیل دموکراسی‌ها و پایداری آنها؛ بخش ششم شامل کتاب‌های هفتم و هشتم درباره حکومت کمال مطلوب است؛

در پیش گفتار کتاب سیاست اشاره به ناپیوستگی مطالب آن شده‌ است. جناب «حمید عنایت» این کتاب را همانند کتاب مثنوی معنوی مولانا دانسته چون ارسطو کتاب سیاست را از گفتارهای گوناگونی فراهم کرده و به نظر مترجم قصد او گردآوردن آنها در یک مجموعه نبوده‌ است؛ جناب «حمید عنایت» در پیش گفتار کتاب سیاست؛ اهمیت آن را در دو مورد می‌دانند: یکی آنکه روح فلسفه پیشرو زمان ارسطو را منعکس می‌کند؛ و دیگر آنکه سرچشمه ی اصلی اندیشه‌ هایی است که تا پایان سده های میانی بر فلسفه ی سیاسی غرب اثر گذاشته است

ارسطو اساس خانواده را طبق تقسیم بندی روابط مردم با هم قرار داده و قدرت را عامل اصلی این تقسیم بندی می‌داند؛ او خواسته را بخشی از خانواده می‌داند؛ و هنر به دست آوردن خواسته دیگری در خانواده را تدبیر منزل می‌داند؛ ارسطو فرقی بین روابط قدرت در حکومت و خانواده نمی‌بیند؛ او هر دو را بر اساس روابط قدرت یکسان بررسی کرده‌ است؛ او کسی را که در یک شهر از احترام و مناصب حکومت بی بهره باشد، همچون بیگانه‌ ای می‌داند که در آن سکونت اختیار کرده‌ است؛ ارسطو داوری چند دادرس را که بر حکومت قانون متفق اند بهتر از داوری یک دادرس می‌داند؛ او بقای دموکراسی را به کثرت شهروندان وابسته می‌داند؛ او سعادت را در درست زیستن می‌داند؛ او کار را در زندگی فقط محدود به ارتباط با دیگران نمی‌داند؛ او تفکراتی را که برای نفس تفکر و به هدف درست زیستن صورت می‌گیرند نوعی کار به شمار می‌آورد؛ ارسطو کسانی را در زمره جمعیت کشور می‌داند که جزء گسست ناپذیر آن باشند؛ و عظمت کشور را به فزونی شمار اینگونه مردمان وابسته می‌داند؛ ارسطو زیبایی را از بزرگی و شماره می‌داند؛ و از نظر او آن کشوری را می‌توان کاملتر از کشورهای دیگر شمرد؛ که عظمت را با شماره محدود، و متعادل جمعیت توام داشته باشد، و نیز اندازه ی یک کشور همانند اندازه چیزهای دیگر حدی دارد؛ هرچه بیش از اندازه بزرگ یا کوچک باشد، اثر خود را از دست می‌دهد، و در برخی موارد ماهیتش یکسره دگرگون می‌شود؛ او اداره ی جنگ را بر جمعیت زیاد مردم دشوار می‌داند؛ از نظر ارسطو قانونگذار باید در پی پروراندن افراد شریف باشد و راه رسیدن به این هدف را بجوید؛

تاریخ بهنگام رسانی 06/05/1399هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی