Human, All Too Human: A Book for Free Spirits Book

Menschliches, Allzumenschliches = Human, All Too Human, Friedrich Nietzsche

Human, All Too Human: A Book for Free Spirits is a book by 19th-century philosopher Friedrich Nietzsche, originally published in 1878. A second part, Assorted Opinions and Maxims, was published in 1879, and a third part, The Wanderer and his Shadow, followed in 1880.

The book is Nietzsche's first in the aphoristic style that would come to dominate his writings, discussing a variety of concepts in short paragraphs or sayings.

Human, All Too Human "to the memory of Voltaire on the celebration of the anniversary of his death, May 30, 1778." Instead of a preface, the first part originally included a quotation from Descartes's Discourse on the Method.

Nietzsche later republished all three parts as a two-volume edition in 1886, adding a preface to each volume, and removing the Descartes quote as well as the dedication to Voltaire.

تاریخ نخستین خوانش: روز چهاردهم ماه جولای سال 2006 میلادی

عنوان: انسانی، زیاده انسانی؛ نویسنده: ف‍ری‍دری‍ش وی‍ل‍ه‍ل‍م ن‍ی‍چ‍ه؛ مترجمین: ابوتراب سهراب؛ محمد محقق نیشابوری؛ تهران، نشر مرکز، 1384؛ در 476ص؛ چاپ دوم 1385؛ چاپ سوم 1387؛ شابک 9789643058476؛ چاپ چهارم 1389؛ چاپ پنجم: 1391؛ چاپ ششم 1393؛ موضوع انسان - از نویسندگان آلمانی سده 19میلادی

عنوان: انسانی، زیاده انسانی؛ نویسنده: ف‍ری‍دری‍ش وی‍ل‍ه‍ل‍م ن‍ی‍چ‍ه؛ مترجم: عباس کاشف؛ تهران، نشر فرزان روز؛ 1395، در 470ص؛ شابک 9789643214036؛

انسانی، زیاده انسانی (سال 1878میلادی)؛ با سبکی ویژه، دارای «ششصدوسی و هشت» گزینگویه، دومین اثر «نیچه»، پس از کتاب «زایش تراژدی از روح موسیقی، سال 1872میلادی» است؛ «زایش تراژدی» نخستین کتاب ایشان بود، که در باب «فیلولوژی نظری» منتشر شد؛ در آن برهه، «نیچه» استاد سی و سه ساله ی «فیلولوژی کلاسیک»، در دانشگاه «بال» بودند، که پس از نگارش «انسانی، زیاده انسانی»، رسماً از آن سمت استعفا کردند؛

به گویش خود نیچه: «انسانی، زیاده انسانی یادآور یک تنش است»> تنشی که از سویی، زاییده ی دوره ی بیماری «نیچه»، و از دیگر سو، بیانگر دگراندیشی ایشانست؛

میتوان گفت: این کتاب سند گویایی از «نیچه»ی فیلولوژیست، و منتقد فرهنگی، به سوی «نیچه»ی فیلسوف، و نگارگر است؛ یعنی همان «نیچه»ای که امروز همگان میشناسند؛ بیشتر آثار «نیچه»، دستاورد همین دوره ی دوم اندیشه ورزی ایشانست؛

آثاری همچون: «آنک انسان (سال 1888میلادی)»، «چنین گفت زرتشت»، «فراسوی خیر و شر»، «پگاه»، «شامگاه بتان»، در این دوره ی تنش در «نیچه» آغاز شد، ولی تنش هماره خبر از تنشهای بزرگی میداد، که «نیچه»، فرهنگ و تمدن را، در حال گذار و رهسپاری به آنسوی میدید؛ همان تنشی که «نیچه» آنرا «مرگ خدا» مینامید؛ کتاب «انسانی، زیاده انسانی»، افشاگر چالشهایی ست، که «نیچه» در آنها گرفتار بود

ا. شربیانی