Photography Book

بوردیو در این کتاب از استدلال‌های جالب توجهی بهره می‌برد تا پرده از فلسفه‌ی حقیقی فعالیتی بردارد که امروزه یکی از رشته‌های هنری است: عکاسی. در راه نشان دادن تناقض‌های وجودی عکاسی، از نقل‌قول‌های جذابی از افراد مختلف از گروه‌های مختلف اجتماعی نیز استفاده کرده‌است تا منظور خود را بهتر برساند. هرچند هسته‌ی استدلال و حلقه‌های اولیه‌ی آن به قوت خود باقی اند، به نظرم در چندسال اخیر، شاخ و برگ‌های جدیدی حول این پدیده جوانه زده‌ که نیاز به مطالعه‌ی تحلیل‌های جدیدتر از پدیدارشناسی عکاسی به‌شدت حس می‌شود.
مطالعه‌ی این اثر برایم بسیار پرزحمت و زمان‌بر شد. قطعاً عمق محتوا در این مساله بی‌تاثیر نبوده، اما عامل اصلی را ترجمه‌ی نامساعد آن می‌دانم. کیهان ولی‌نژاد تلاش گسترده‌ای برای ترجمه کرده. این را از آن‌جایی می‌توان دریافت که می‌بینیم اغلب با دقت بسیار، از بهترین کلمات معادل فارسی بهره برده‌است؛ اما متاسفانه در چینش جملات هیچ قریحه‌ای دیده نمی‌شود. انگار همان جمله‌ها تنها با کلمات فارسی هم‌معنا، به‌طوری مختصر بازنویسی شده‌اند. منظور من به هیچ وجه دخل و تصرف در متن نیست، بلکه برای گفتن یک جمله به فارسی، همان پیچ‌وتاب‌های زبان مرجع را نباید به نوشته منتقل کرد. هر زبانی با نظم خاص خودش قابل فهم است.