Condorcet and Modernity Book

"اگر قرار بود بر سنگ گورم نوشته ای حک شود, می گفتم بنویسید: "آن فرد


فلسفه کی یر کگارد فلسفه ای بس پیچیده و دشوار فهم که در این کتاب به شیوه ای ساده و بسیار لذت بخش بیان شده است....کی یرکگارد که هفتمین و آخرین فرزند خانواده ای دانمارکی بوده است از بیرون زندگی بسیار ساده و نه چندان ماجراجویانه ای داشته است....در دانشگاه فلسفه خواند, علاقه اش به کشیش شدن را از دست داد, قرار نامزدی اش را با تنها دختری که عاشقش بود به هم زد و زندگی در انزوا و تنهایی را برگزیده و با ثروت پدری در طول چهارده سال باقی عمر کوتاهش به تفکر و نویسندگی پرداخت...

برخلاف زندگی بیرونی ساده و نه چندان هیجان انگیزش, کی یر کگارد از درونی پرآشوب و پر از تفکر برخوردار بوده است:
"زندگی درونی کی یر کگارد یکی از شورانگیزترین زندگیها بود و دلیلش عمق و قدرت "تاملاتش" بود. هرچه در روح او رخ میداد, حتی چیزهایی که شاید به نظر دیگران پیش پاافتاده بیاید و هرچه زودتر به دست فراموشی اش بسپارند, در او قوت می گرفت, ابعاد وحشتناکی پیدا میکرد, و اندیشه اش در آن نفوذ میکرد تا آنکه سرانجام از دلش غنی ترین گنجهای شاعران و فلسفی بیرون می آمد...او...یک فرد بود, فردی بسیار با قریحه اما وحشتناک "تنها", که نه با نیروهای بیرونی, که با خودش-وبا خدا-می جنگید

به باور کی یر کگارد زندگی جمع اضداد است و زیستن شامل دست زدن به انتخاب میان این ضد و نقیض هاست....عشق و ازدواج با هم جمع نمیشوند و فرد در میان جمع معنا ندارد و خدا را عاشق بودن با ترس و لرز همراه است.....مهم ترین وجه این فلسفه تکیه بر فرد یا فردگرایی است در جایی که هرکسی برای رسیدن به آن تعالی و شناسایی آنچه در وجودش نهاده اند فقط و فقط نیاز به در خود زیستن دارد:

"روی سخن کی یر کگارد با فرد است, فرد زنده, تنها, و مشتاق و دلواپس, که هرچند به سرنوشت ابدی خود بی اعتنا نیست, در پی یافتن جهتی مطلق برای زندگی خودش در میان تمام نسبیتهای زمان است."

از نظر کی یر کگارد آنچه لازمه زندگی است به شکلی که حاضر باشی به خاطرش زندگی بکنی و بمیری عقل و عینیت نیست که شور و ذهنیت هست. و اینجا است تمام علاقه من به این فیلسوف نابغه که از "فرد" و شور درونی اش صحبت میکند به جای "جمع" و منطق و عقلش.....بر طبق این نظریه "چه بکنی و چه نکنی" افسوس خواهی خورد پس باید شجاع بود و دست به انتخاب زد بدون هیچ تضمینی از نتیجه یا درستی عمل که هیچ راه درست یا انتخاب درستی برای زندگی وجود ندارد که ما بتوانیم از آن آگاه باشیم....تنها راه درست همان است که انتخابش کرده ایم و داورش هم خودمان هستیم....و این راه شورمندانه دل سپردن است نه عاقلانه ره سپردن...اینجا است که ما به هویت واقعی خودمان به عنوان "فرد" دست خواهیم یافت بدون وابستگی به دنیای بیرون و منطق تعیین شده....یکی از راههای فردیت البته همرنگ جماعت نشدن هست چرا که وقتی همرنگ میشویم و همانند مسئولیت از گردنمان برداشته میشود و معنای زندگی در "هیچ" جمعی از میان میرود....

در ادامه کتاب به مضامین اصلی فلسفه کی یرکگارد که از فردگرایی شروع شده و به خودت را بیاب و تنها خود در سه سپهر زیباشناختی, اخلاقی و دینی میپردازد به عبارتی" زندگی برای خود, زندگی برای دیگران و زندگی برای خدا"....از نظر کی یرکگارد این سه سپهر با هم جمع ناپذیرند و شاید بتوان برای مدتی کوتاه در دو یا سه سپهر همزمان زیست اما میرسد وقتی که باید دست به انتخاب زد و از میان این سه یکی را انتخاب کرد.....به باور او باید هرفردی خود را در این سه سپهر جداگانه امتحان کند تا ببیند کدام بهتر مطابق وضعیت او است و در آن به ادامه بپردازد و البته که از نظر خود کی یرکگارد بهترین و والاترین این سه سپهر, سپهر دینی میباشد جایی که فقط خدا است و دیگر هیچ...

برطبق این فلسفه برای زیستن در سپهر دینی آدم باید خدا را بر همه دیگران مقدم بدارد چرا که "خدا کسی است که طلب عشق مطلق میکند و از منظر این سپهر هرکس که با خدا رابطه نداشته باشد, کم یا بیش, نومید است, زیرا آن بخش ابدی وجودش را نیافته یا نپذیرفته است....این سپهر دینی تا به آنجا پیش میرود که برای باور به خدا به هیچ عقل و منطقی نیازی نیست و اصولا اگر بدانیم که خدایی هست نیازی به باورکردنش نیست و ابراهیم بزرگترین مثال کی یرکگارد در ترجمه این سپهر یا عشق به خداوند است با قبول قربانی کردن تنها فرزندش....در نهایت باید که از میان این سه یکی را انتخاب کرده و به آن دل سپرد بی توجه به عقیده دیگران و نتیجه ای که از تصمیممان میبریم که ما باید خودمان جوابگوی خودمان باشیم و ترس و دلهره تصمیم امان را با جرات بپذیریم...

نمیتوانم انکار کنم که بخش سپهر دینی و برداشت کی یرکگارد را به شکلی که خود این سپهر را زیست و معنا کرد به درستی درک نمیکنم و هنوز سوالات زیادی در سرم در باره اش دارم و هرگز شاید نتوانم بین این سه به انتخاب یکی دست بزنم که به باور من تعادل جهان من در پذیرش انتخابهای ضد و نقیض است و قدرت زندگی با این اضداد....با این وجود این یگانه مرد خدا و فلسفه را ستایش میکنم که زندگی اش را وقف تفکر ناب و استقامت بی پایانش در اجرای این اندیشه کرد.....خوانشی بسیار پر لذت که باید دوباره و دوباره خوانی شود...سپاسگزارم از دوست گرانقدرم که مرا با کتابی ارزشمند دوباره غنی کرد

" آدمی که در این جهان بتواند واقعا تنها بماند و فقط با وجدانش رای بزند - این آدم قهرمان است...."