Judith's Pavilion: The Haunting Memories of a Neurosurgeon Book

*Kitapta çocukluğunu anlatırken ilginç bilgiler var: "Köy okulunda iken, bisikletin ortaya ilk çıkışına tanıklık etmişimdir. Yüksek tekerlekli bisikletlerden sonra 1885 de küçük tekerlekli bisikletler sökün etti. 18 ay küçük öğrencilere ders vererek bisiklet parası biriktirdim. Bisikleti eskiciden satın aldım. Bir papaz çocuğunun bisiklete binmesi hoş görülmezdi. Edward Reuss, öğrencilerinin bisiklete binmesine izin vermezdi. 1893 de St. Thomas Enstitüsüne bisikletle giderken müdür, profesör Reuss öldüğü için ses çıkarmıyordu." "Komşuları bir gün onlara bahçesinden topladığı domateslerden veriyor, nezaketen kabul ediyorlar ama domatesi nasıl pişireceklerini ve yiyeceklerini bilmiyorlar."
*Noel Mektupları: Noel için hediye gönderen akrabalara zorunlu olarak teşekkür mektubu yazmak. Babasının çalışma odasına kapanıp, aynı kalıptaki mektupları rahatsız olduğu kitap kokusunda yazmak Albert için büyük işkence. Yıllar boyu, Noelle yeni yıl arasındaki günlerde yemeğini, göz yaşlarıyla tuzlamış. Bu nefretin sebebi bence babasının zorlayıcı, kuralcı tavrı olabilir.
*Bir bölümde yazar:" Beni özellikle üzen şeylerden biri, çok acı ve eziyet çekmek zorunda kalan talihsiz hayvanlardır. " demiş. 1875 yılında doğan yazar, çocukluğunda hayvanlar için üzülüyor. O dönemde hayvan hakları olmamasına rağmen. Aradan 140 yıl geçmesine, hayvan haklarının yasallaşmasına, eğitim, teknoloji gibi birçok konuda gelişme olmasına rağmen hala hayvanlara eziyet ediliyor. Uzaya çıktık ama eziyet gören hayvanlara sahip çıkamadık. Nerede kaldı medeniyet?
*Araştırdığım biyografilerde, daha önce okuduklarım ve bu kitapta dahil olmak üzere bir şey dikkatimi çekti. Papazların oğulları da papaz okuluna gidiyor. Babadan oğula geçen taht gibi vaaz kürsüsü de babadan oğula kalıyor. Neden? Meslek ve gelir garantisi mi? Toplumda saygı görmek, farklı bir branşa açılmadan bildiğin işi yapmak mı? Yoksa ekonomik mi? Çünkü papaz çocukları papaz okulunda ücretsiz okuyor.