The Teaching and learning of music Book

The Diaries of Adam and Eve, Mark Twain

Mark Twain retells the Garden of Eden story in the first person, presenting the separate perspectives in diary form of the legendary father and mother of the human race.

In Twain's version Adam comes across as the original couch potato, grumpily uninterested at first in the new long-haired creature with the different shape who keeps pestering him with her new ideas. Eve, by contrast, is the talkative, ever-curious experimenter whose inquisitive nature prompts her to name all the animals in the garden and leads her to the discovery of fire, among other things.

Cain and Abel also make brief appearances as squawking infants whom Adam largely ignores while Eve does all the hard work of child-rearing. It doesn't dawn on him till they are almost full-grown that these puzzling new creatures are his children.This is a funny and touching retelling of the age-old myth, full of Twain's sarcastic humor, incisive intelligence, and subtle touches of pathos for the foibles of human nature.

تاریخ نخستین خوانش: روز بیست و دوم ماه ژوئن سال 1998میلادی

عنوان: خاطرات آدم و حوا؛ نویسنده: مارک تواین؛ مترجم: حسن علیشیری؛ تهران، دارینوش، 1384؛ در 87ص؛ چاپ سم 1389؛ شابک 9789645250513؛ موضوع داستانهای نویسندگان امریکایی - سده 19م

عنوان: دفتر خاطرات آدم و حوا : مجموعه داستانهای کوتاه مارک تواین؛ نویسنده: مارک تواین؛ مترجم: سعید بافندی؛ تهران، جامی، 1391؛ در 208ص؛ شابک 9786001760553؛

روایت نخستین داستان عاشقانه دنیا است، که «مارک تواین» به زیبایی و طنازی آنرا نگاشته است

نقل از کتاب خاطرات آدم و حوا: (حوا: سه شنبه، چهارشنبه، پنجشنبه و امروز: همه بدون دیدن اون. زمان زیادیه واسه تنها موندن؛ اما با اینحال تنها بودن از اینکه حس کنی مزاحمی و نمیخوانت بهتره؛ باید یه همدم داشته باشم؛ فکر میکنم برای اینکار ساخته شدم، واسه همین با حیوونا دوست میشم؛ اونا هم جذابن هم مودب و مهربون؛ هیچوقت عنق نیستن و نمیذارن حس کنی مزاحمی؛ بهت لبخند میزنن و برات دم تکون میدن، البته اگه دم داشته باشن؛ همیشه هم آماده بازی و سر و صدا کردن و اینور اونور گشتن، یا هر کار دیگه ای که بگی هستن؛ ما با هم خیلی جاها رو گشتیم؛ بیشتر جاهای دنیا رو دیدم، شایدم همه دنیا رو؛ پس من اولین جهانگرد دنیام؛ اولین و تنها جهانگرد دنیا؛ پرنده ها و حیوونا همه باهم دوستن، و هیچوقت باهم بحث و دعوا نمیکنن؛ اونا باهم حرف میزنن؛ با منم حرف میزنن؛ اما احتمالا به یه زبون خارجی صحبت میکنن، چون من حتا یک کلمه از حرفاشون رو نمیفهمم؛ با اینحال وقتی من باهاشون حرف میزنم میفهمند چی میگم، مخصوصا سگ و فیل؛ این باعث خجالت منه، چون نشون میده از من با هوشترن، بنابراین نسبت به من برتری دارن؛ این من رو اذیت میکنه چون میخوام فقط خودم تجربه اصلی باشم.؛

برگزیده هایی از متن
حوا: این دنیای نوساز و بزرگ قشنگترین اثر هنریه

حوا: گاهی از خودم میپرسم این موجود واقعا به چه دردی میخوره؟ اصلا قلب داره؟

حوا: خیلی کم حرف میزنه؛ شاید چون باهوش نیست و به این مسئله حساسه و میخواد پنهونش کنه

آدم: به من گفت از یه دنده من که از بدنم گرفته شده، ساختنش. حرفش یکم مشکوکه، چون همه دنده هام سر جاشون

آدم: او همراه خوبیه و میدونم اگه نبود، خیلی تنها و افسرده میشدم

آدم: زندگی کردن بیرون از بهشت، اما با حوا، خیلی بهتر از زندگی کردن تو بهشت، اما بدونه اونه

آدم: واسه اینکه زیر بارون نمونم یه سر پناه ساختم، اما اونجا هم نتونستم آرامش داشته باشم...؛ اون موجود جدید (حوا) مزاحم شد و وقتی سعی کردم بیرونش کنم، از سوراخهایی که باهاش میبینه آب بیرون میومد، و اون با پشت پنجه هاش پاکشون میکرد، و از خودش صدایی رو درمیآورد که حیونا وقتی ناراحتن درمیآرن.؛ پایان نقل

حوا: قبل از این، انقدر به همه ی چیزهای قشنگ علاقه داشتم، که مثل گیجا، فقط دستمو طرفشون دراز میکردم. بعضی وقتها خیلی دور بودن، و بعضی وقتها چند سانتیمتر باهام فاصله داشتن؛ اما من فکر میکردم چند متر ازم دورن، خیلی وقتا کلی هم خار تو این فاصله بود! اینطوری یه درسی رو یاد گرفتم، در ضمن واسه خودم یه قانون ساختم: اولین قانون من: «یک تجربۀ زخمی از خار دوری میکند»...؛ گمونم واسه کسی به سن و سال من، نتیجه گیری خوبیه.؛ پایان نقل.؛

تاریخ بهنگام رسانی 29/09/1399هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی